Eva Clarysse uit Torhout zamelde een massa volleybalspullen in voor de Filipijnen

Eva bracht een deel van volleybalspullen zopas zelf naar de Filipijnen. De kinderen waren er heel blij mee. © Foto JS
Johan Sabbe

Twee maanden geleden startte de Torhoutse Eva Clarysse (29) een inzameling van volleybalspullen voor de stad Iloilo City op de Filipijnen. Ze had op hooguit een paar valiezen met kleren, sportschoenen en knielappen gerekend, maar dat liep even anders. “Ik heb van mensen uit alle windstreken zóveel respons op mijn oproep gekregen, dat ik straks een container zal nasturen”, glundert ze. “Dit doet deugd aan het hart.”

Eva, die kinesitherapeut is en zelf van kleins af volleybal speelt, is uit de Revinzestraat in Torhout afkomstig. In januari en februari 2014 trok ze voor het eerst naar de Filipijnen. Enkele maanden eerder – in november 2013 – werd dat land zwaar getroffen door de tyfoon Haiyan, een verwoestende storm. Ze zamelde fondsen in en kon zo heel wat medisch en educatief materiaal naar de Filipijnen meenemen. Ook financierde ze voor 250 families een nieuw dak op hun huis, liet ter plekke vijf vissersboten maken en betaalde de bouw van een schooltje. Ze spitste haar project toe op de armste wijken van de stad Iloilo City, waar ze de lokale vrouw Timay leerde kennen, die haar vertrouwens- en contactpersoon werd.

Reacties overweldigend

“Op de Filipijnen is volleybal erg populair”, aldus Eva. “Het is er zo’n beetje de nationale sport. De kinderen zijn er dol op. En dus rees het idee om, vier jaar na datum, een nieuwe actie op te zetten, weliswaar veel kleinschaliger. Ik vernam van Timay dat er grote behoefte was aan volleybalspullen om ook kinderen uit arme gezinnen te laten sporten. Zo is de bal aan het rollen gegaan. Ik lanceerde begin februari mijn oproep om bruikbare dingen bij me binnen te brengen en/of een financiële bijdrage te leveren. Ik had gedacht een paar valiezen vol spullen bijeen te krijgen en die met het vliegtuig naar de Filipijnen mee te nemen, maar dat was zonder de gulheid van de Vlamingen gerekend. De reacties waren overweldigend. Ik heb gedetailleerd bijgehouden wat ik – naast geld – zo allemaal in ontvangst mocht nemen: 71 paar knielappen, 36 medailles, 10 sportzakken, een volleybalnet, 42 paar kousen, 93 paar schoenen, 106 volleyballen, twee balnetten en heel veel kleren, zowel individuele tenues als competitietruitjes en -shorts. Ik viel er steil achterover van!”

Geweend van geluk

De enorme hoeveelheid spullen noopte Eva ertoe om van strategie te veranderen. “Mijn reis van 16 tot en met 28 maart naar de Filipijnen was al geboekt en sowieso nam ik een valies van 32kg met hulpgoederen mee. Maar dat volstond uiteraard niet. Als de nood het hoogst is, is de redding gelukkig nabij. Onverwacht meldde er zich een man uit Kortemark die met een Filipijnse getrouwd is. Hij runt al twaalf jaar een transportbedrijfje en regelt ook goederenvervoer naar de Filipijnen. Hij bood graag zijn diensten aan. Zo kan ik straks een container nasturen met zes grote dozen van anderhalve kubieke meter vol volleybalspullen. Een deel van het ingezamelde geld zal dienen om dat transport te betalen. Voorts heb ik ter plaatse een volleybalrek gekocht plus een degelijk volleybalnet voor de kinderen uit de middelbare school. Je had hun gezicht moeten zien toen ze dat net zagen. Ze waren in de wolken!”

Eva's valies met bestemming de Filipijnen. De volleybalspullen puilden eruit. Niettemin moet ze straks nog een volle container nasturen.
Eva’s valies met bestemming de Filipijnen. De volleybalspullen puilden eruit. Niettemin moet ze straks nog een volle container nasturen.© Foto JS

Eva spendeerde voorts centen aan de oprichting van een lokaal volleybalploegje met lagereschoolkinderen. Plus: ze kocht knielappen en schoenen in kindermaten, want van de kleinere maten ontving ze het minst exemplaren. “De coach van het team doet alles gratis en is heel gemotiveerd om de ploeg uit te bouwen”, zegt ze. “De dankbaarheid was gigantisch. De emoties welden op. Bij momenten heb ik geweend van geluk. En ik was de enige niet!”

Een bijzondere neus

Eva werd eind vorige maand als een koningin op de Filipijnen ontvangen. “Ik heb tussendoor even de actieve vulkaan Mayon bezocht en gesnorkeld tussen walvishaaien”, vertelt ze. “Maar mijn hoofddoel was uiteraard de mensen van Iloilo City ontmoeten. Timay en haar dochter Agnes beschouwden me als familie. Het was nochtans ruim vier jaar geleden dat we elkaar gezien hadden. Ik sliep in een guesthouse, maar ze zijn me elke dag komen ophalen om samen te eten, te volleyballen, scholen te bezoeken, enzovoort. Iedereen noemde me de grote zus van Agnes, weliswaar met een heel bijzondere neus (lacht). De mensen op de Filipijnen hebben namelijk platte neusjes.”

Of Eva straks een vervolg aan haar actie wil breien? “Momenteel ben ik nog bezig met het afronden van het transport met de genoemde container. Daarna wil ik eventjes bekomen van alle intense emoties. En vervolgens zien we wel. Sowieso zal ik nauw contact blijven houden met Timay, die er garant voor staat dat alle volleybalspullen goed besteed zullen worden. Zij is verpleegster, winkelier en volleybaltrainster tegelijk.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier