Emmeline Casteleyn is al elf jaar actief bij de brandweer van Hooglede. Haar grote droom is echter in vervulling gegaan want sinds 1 februari heeft ze van haar hobby haar beroep kunnen maken. Ze is nu fulltime brandweervrouw in Brugge. Een portret van een dame bij wie de brandweermicrobe in de familie zit.
“Mijn opa Georges maakte destijds deel uit van de brandweer”, opent Emmeline. “Ook zijn vier zonen volgden in zijn spoor en via mijn pa Paul stapten zowel mijn broer als ikzelf ook in het brandweergebeuren. Verder zijn er ook nog tal van neven actief in de brandweer, je kunt dus gerust stellen dat er iets in onze genen zit.”
Emmeline droomde er al van kleins af aan van om zelf toe te treden tot de brandweer. Inmiddels is ze elf jaar aan de slag als vrijwilliger in het brandweerkorps in Hooglede. Ze heeft dit altijd gecombineerd met haar job als cipier in Gent. “Ik deed mijn job als cipier ontzettend graag maar op een bepaald moment kreeg ik de kans om deel te nemen aan een examen voor een beroepsbrandweerkorps. Ik heb geen moment getwijfeld. Mijn laatste werkdag als cipier sloot ik af met een dubbel gevoel. Ik had heel fijne collega’s en de verhouding mannen/vrouwen was iets van 60/40.”
Een examen om professioneel brandweervrouw te worden is niet van de poes. Naast een aantal sportproeven, krijg je ook examens en gesprekken voorgeschoteld. “Het is een hele procedure om er uiteindelijk te raken. Zo heb ik één jaar zwaar getraind. Ik stond op de 23ste plaats van zo’n 200 kandidaten.”
Enige vrouw
“Van deze lichting ben ik de enige vrouw. Ik kom nu wel terecht in een wereld met hoofdzakelijk mannen. In de kazerne in Brugge zijn er nu al twee vrouwen aanwezig. In totaal zijn daar zo’n 150 à 200 mensen, aangevuld met nog vrijwilligers. Ook in ons korps in Hooglede zijn we al met drie vrouwen en ook in andere korpsen beginnen meer en meer vrouwen hun weg te vinden.”
De eerste werkdagen van Emmeline waren bijzonder druk, met heel veel nieuw materiaal en een overvloed aan informatie. “Het voelt toch wel groot aan”, verduidelijkt Emmeline. “Er is zoveel materiaal aanwezig, het is een nieuwe wereld die opengaat. De kennis die ik daar opdoe, kan ik ook perfect gebruiken in ons eigen vrijwilligerskorps.”
Ik kom nu wel terecht in een wereld met vooral mannen
“De eerste weken staan vooral in het teken van opleiding. Zo is er een opleiding per zone, verder nog een gezamenlijke opleiding voor een maand en ook nog eens een interne opleiding. Daarbovenop volg ik ook nog de opleiding tot ambulancier. Kortom, heel leerrijk,” lacht Emmeline.
“In Brugge kan ik op verschillende diensten ingezet worden. Ik kan me ook nog specialiseren, bijvoorbeeld als duiker. Maar het is vooral het klimteam en redteam dat mijn interesse opwekt. In de kazerne zijn er altijd verschillende taken, het is niet dat we de hele dag in de zetel zitten te wachten tot er een oproep binnenkomt.”
Opvolging verzekerd
Emmeline blijft haar beroep combineren met haar vrijwillige dienst in Hooglede. “Ik zou het hier niet kunnen missen in Hooglede. We beschikken over een hechte groep met veel mensen die je al heel lang kent. Ook mijn man Dave is al sinds 2012 bij ons aan de slag als vrijwilliger. Ook de opvolging lijkt al verzekerd.”
“Onze zonen Louis (7) en Gilles (4) zijn helemaal weg van alles wat met de brandweer te maken heeft. Zo spelen ze graag met brandweerwagens en vragen ze ook telkens in de kazerne waarvoor alles dient. Tijdens een rondleiding met zijn klasje was het vooral Louis die het woord voerde en haarfijn uitlegde aan zijn klasgenootjes wat de functies van al het materiaal zijn.”
De reacties op haar nieuwe job waren allemaal positief. “Mijn familie en vrienden zijn heel trots op wat ik bereikt heb. Niemand schrok toen ik het hen vertelde want ze wisten dat ik daar al mijn hele leven van droomde”, besluit Emmeline. (JT)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier