Dokter Géry Lannoo (66) neemt afscheid van zijn dokterspraktijk in Oostrozebeke

Dorpsdokter Géry Lannoo sloot op 2 september definitief de deuren van zijn dokterspraktijk. © Foto CLY
Redactie KW

De 66-jarige graag geziene dorpsdokter Géry Lannoo stopt ermee. Genoeg gewerkt en nu wil hij tijd vrijmaken voor familie en talrijke hobby’s, waaronder verre, soms exotische reizen. Géry heeft er een schitterende loopbaan als dokter opzitten en wat hem vooral siert, is dat hij ook vele jaren actief was in het verenigingsleven.

Dokter Géry Lannoo is een geboren Pittemnaar uit de Meulebekestraat. Hij studeerde in 1977 aan de universiteit van Gent af als huisarts. Hij is getrouwd met Leen Debonne en vader van twee kinderen Nausicaä en Ruben. Intussen zijn daar al vijf kleinkinderen bijgekomen. Hij heeft zijn dokterspraktijk en ook zijn woning in de Rozenbergstraat, waar hij wel zal blijven wonen.

“Eigenlijk ben ik door toedoen van Oswald Snick en Monique Vanacker in augustus 1977 in Oostrozebeke beland”, start de dokter op rust zijn verhaal. “Op dat moment waren er al in de gemeente vier dokters actief, met name de dokters Verschoore, Vanhaecke, Dewaele en Taillieu. Momenteel zijn er zelfs acht huisartsen in de gemeente.

Dag en nacht

“Ik ben gestart met mijn praktijk in de Kalbergstraat en in 1984 verhuisde ik naar de Rozenbergstraat, waar ik een woning met praktijk liet bouwen. Ik mag er prat op gaan dat ik mijn klantenbestand zelf opgebouwd heb. Door dag en nacht beschikbaar te zijn, heb ik een heel mooie en drukke praktijk uitgebouwd. Het duurde niet lang of ik won de sympathie van de bevolking door mijn inzet en beschikbaarheid. Ik voel me uitstekend in de gemeente, waar er welstand is en de mensen hard werken. Ik moet zeggen dat ik hier heel graag woon en zal blijven wonen.”

Voetbal en wielrennen

Ondanks de weinige vrije tijd was dokter Géry toch ook actief in het verenigingsleven. “Zo was ik vele jaren clubarts van de plaatselijke voetbalclub Scor. Elke zondag stond ik op het veld en ik ging ook steeds mee op verplaatsing. Ik heb dat volgehouden tot de jaren 80. Dat deed ik niet als een soort verplichting, want ik was een voetballiefhebber. Ook nu hou ik nog van voetbal, maar ik fiets ook heel graag.”

“Vanaf oktober volg ik lessen aan de seniorenuniversiteit, waar ik filosofie, literatuur en godsdienst wil volgen”

Naast zijn engagement in het dorpsvoetbal was hij ook vele jaren voorzitter van de Kalbergfeesten. “In 1997 trad ik toe tot het bestuur van Kalbergommegang en werd ik meteen tot voorzitter gebombardeerd. Wanneer ik daar nu op terugkijk, waren dat vijftien prachtige jaren, waarin heel veel vedetten in de feesttent op het stoeterijtje kwamen optreden. De tijdsgeest heeft er blijkbaar voor gezorgd dat veel van die mooie buurtfeesten door gebrek aan medewerkers zijn weggevallen.”

Die Rooselaer

De dokter was ook nauw betrokken bij de volksdansgroep Die Rooselaer. “Ik stond pal achter die vereniging en op elk tweejaarlijks festival haalde ik ook gasten in huis. Ik verzorgde daarnaast de acteurs die op de een of andere manier gewond geraakten of zich ergens pijn gedaan hadden. Ook mijn zoon Ruben was lid van de volksdansgroep Die Rooselaer.”

Reizen als passie

Een van zijn grote passies is reizen. “Mijn voorkeur gaat uit naar avontuurlijke reizen. Zo heb ik al Borneo, Indonesië, Chili, Papoea-Nieuw-Guinea bezocht. Het betreft telkens actieve, culturele natuurreizen. Tijdens die reizen maak ik mijn eigen beelden en eenmaal thuis wordt dat allemaal verwerkt in fotoreportages. Op vraag van onder meer Jan Scherpereel van Pasar verzorgde ik al een paar reisvoorstellingen. Naast mijn voorliefde voor reizen ben ik ook een grote fan van moderne kunst, vooral van Vlaamse kunstenaars zoals Hans Vandekerckhove, Jan Van Imschoot, Berlinde De Bruycker en Philippe Vandenberg. Ooit heb ik op de jaarlijkse kunsttentoonstelling van de plaatselijke kunstkring ORK eens de inleiding verzorgd.”

“Ik ben dol op avontuurlijke reizen en een grote liefhebber van moderne kunst”

Vroeger was er nooit tijd voor het gezin en de familie. “Dag en nacht was ik bezig. Vroeger was dat een job van 24 op 24 uur. Nu is de artsenpraktijk geëvolueerd naar een kantoorjob die heel technisch is geworden, zodat je ook minder contact hebt met de families. Of het nu allemaal veel beter is weet ik niet. Het is gewoon anders. De toestellen zijn veel geavanceerder en er zijn betere methodes om de juiste diagnose te stellen. Ik leefde nog in een periode waarin de huisartsen veel bevallingen deden. Nu gaat men naar de kraamkliniek. Vroeger was de huisarts de centrale figuur voor alles.”

Hindoeïsme en boeddhisme

Lonkt het befaamde zwarte gat nu voor de dokter? “Helemaal niet. Eigenlijk ben ik gestopt omdat de leeftijd om te stoppen er is. Onlangs is mijn broer Noël (68) overleden en dat heeft mij een beetje de ogen geopend. Het is genoeg geweest. Nu komt de familie op de eerste plaats. Neen, ik val zeker niet in een zwart gat, want ik ben van plan om weer te gaan studeren. Vanaf oktober volg ik lessen aan de seniorenuniversiteit, waar ik filosofie, literatuur en godsdienst (hindoeïsme en boeddhisme) wil volgen. Studeren doe ik namelijk heel graag, want ik heb mijn humaniora in 1970 beëindigd als primus perpetuus.”

(Julien Cluyse)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier