Diamant voor Antoine en Annie uit Ieper

Antoine Dumortier en Annie Declercq uit de Veemarkt zijn zestig jaar getrouwd. Zij stapten op 13 februari 1958 in het huwelijksbootje op het stadhuis en vierden nu hun diamanten huwelijksjubileum.

Tony en Annie zijn rasechte Ieperlingen. Tony werd op 7 juni 1934 in Ieper geboren. Er waren drie kinderen in het gezin: hij heeft nog een broer Pierre en een zus Trees. Zijn vader was veehandelaar en zijn moeder hield beenhouwerij in de Boomgaardstraat.

Annie werd ook in Ieper geboren op 7 oktober 1935. “Ik kwam ter wereld in een kroostrijk gezin met vijf kinderen, ik was de tweede van ons gezin met nog twee broers: Herman en Walter en twee zussen Marie-Jeanne en Jacqueline.”

Hard werken

De ouders van Tony runden een beenhouwerij in de Boomgaardstraat. “Er waren daar drie beenhouwerijen naast elkaar. Mijn vader was veehandelaar en kocht dieren om die dan naar het slachthuis van Ieper te brengen. Al vroeg kon ik helpen, maar moest ook naar school. Na de lagere studies in Ieper en een jaar middelbaar in Bergen ging ik een jaar naar Duinkerke om de Franse taal te leren. Dat was toen zo als je in de streek handel moest drijven, ook over de taalgrens.”

“Ik hielp thuis in de slagerij en we verhuisden in 1944 naar de Veemarkt, dichter bij het slachthuis van Ieper. Mijn moeder hield verder een beenhouwerij open en op mijn zestiende werkte ik al in het Ieperse slachthuis. Eerst was ik loopjongen, dan helper slachten en vervolgens voerde ik geslachte dieren naar de verschillende beenhouwerijen in de streek. Ik moest ook mijn legerdienst vervullen: dat was toen 24 maanden, maar gelukkig verminderde dat tot 21 maanden. Eerst kreeg ik een opleiding van twee maanden in Sint-Niklaas bij de luchtmacht, dan een maand in Turnhout en de overige 18 maanden in Safraanberg.”

“We gingen regelmatig naar de opera en toneel in Brussel en Rijsel”

Voor Tony waren de eerste jaren van vleesuitvoer ook pioniersjaren. “De beenhouwers hadden nog geen frigo’s zoals die nu bestaan. De beenhouwers, die ook slachter waren, moesten dan ook iedere week grote blokken ijs kopen die in de Ieperse vestingen in stukken werden geslagen. Ik deed dit werk tot ik zestig jaar was en ben noodgedwongen moeten stoppen wegens rugklachten. Helemaal in het begin woog een kwartier van een geslacht dier 60 -70 kilogram, later werd dat meer dan honderd kilo. Als je weet dat wij dat uit de vrachtwagen moesten dragen en in de frigo’s hangen bij de beenhouwers, was dat zeker geen lachertje.”

Meehelpen

Annie kon studeren. “Na de lagere school volgde ik ook middelbare studies en aan de universiteit heb ik pedagogie gestudeerd. Ik heb dit beroep nooit uitgeoefend want na mijn huwelijk kwam ik door Tony in de vleeshandel terecht. We hebben elkaar leren kennen op een huwelijksfeest van een vriendin van mijn zuster. Wij hadden in ons huis aan de kant van het Minneplein ook een winkel. Ondertussen hadden wij ook nog een druk sociaal leven en waren wij lid van heel wat verenigingen. Wat wij ook regelmatig deden was een avondje opera of toneel bijwonen in Brussel en Rijsel.”

Tony was bestuurslid van Brielen Sport, het feestcomité van de Wittenhuizen en de vzw Scouting en is nog lid van de Ieperse Papascouts, Neos en de oudstrijdersbond. Hij was ook veertig jaar lid van de Koninklijke Belgische Voetbalbond tot hij 75 jaar was en moest stoppen. Hij deed de jeugdprospectie West-Vlaanderen. Tony en Annie hebben twee zonen: Martin (59) met Carmen, Patrick (58) met Lieve. Er zijn drie kleinkinderen: Feebe, Wiebren en Lille.

(GR)