Céline Raedt uit Meulebeke volgde de liefde naar Taiwan: “Ze zijn hier enorm vriendelijk”

Céline Raedt is een 24-jarige hippe jongedame. Ze is de dochter van Peter Raedt en Ania Schietgat. Momenteel woont en leeft Céline in Taipei, de hoofdstad van Taiwan. Het volgen van haar grote liefde was daar de onmiddellijke aanleiding toe.

Céline Raedt was onlangs voor enkele dagen terug in Belgenland. De deelname van haar pa aan de gemeenteraadsverkiezingen was een grondige reden om erbij te zijn. En het was meteen tweemaal feest in de familie want naast haar thuiskomst veroverde pa Peter ook een zitje in de gemeenteraad.

Céline studeerde aan De Bron in Tielt en behaalde vervolgens het diploma communicatiemanagement aan de Artevelde Hogeschool in Gent. Ze kon drie jaar aan de slag bij FNAC Gent en trok daarna richting Leuven, waar ze anderhalf jaar de personeelsleiding op zich nam.

Jan De Nul

Ondertussen leerde ze Michiel Vermeulen kennen. Michiel werkt momenteel voor Jan De Nul bij wie hij als projectingenieur een windmolenpark ontwerpt in de Oost-Chinese Zee in Taiwan. Op 3 augustus 2018 reisde Céline haar geliefde achterna. Het koppel woont nu in hartje Taipei, de bruisende hoofdstad van Taiwan.

“Vooral scooters zijn in de hoofdstad heel populair, ze hebben speciale rijstroken”

“Taiwan, het voormalige Formosa, is werkelijk een prachtig eiland dat in oppervlakte iets groter is dan België, maar waar wel 23 miljoen mensen wonen”, aldus Céline. “Taipei ligt als hoofdstad helemaal in het noorden op een boogscheut van enkele betoverende natuurparken en een pittoreske kustlijn.”

Geen cultuurshock

“Een echte cultuurshock heb ik niet ondergaan”, vertelt Céline nog. “Ik wist wat er op me ging afkomen, daar had Michiel voor gezorgd. Hij had me vooraf prima ingelicht. Wat me vooral trof, was dat de bevolking enorm vriendelijk en behulpzaam is. Je wordt er wel overdonderd door het verkeer. Vooral scooters zijn in de hoofdstad heel populair. Er werden zelfs speciale rijstroken voor die voertuigen aangelegd.”

“Lijkt het verkeer soms op een wriemelende mierennest, het reizen per trein of per metro verloopt uiterst gedisciplineerd. Iedereen staat netjes in de rij wanneer de deuren van de rijtuigen zich openen. In een mum van tijd is iedereen opgestapt… Wat een verschil met de situatie bij ons.”

“Taipei is een stad waar men zich op zijn gemak voelt. Een gevoel van onveiligheid heb ik hier nog nooit gehad. Je vindt er smalle steegjes die je leiden naar kunstige tempels waar men het boeddhisme, het taoïsme of het confucianisme belijdt.”

Het Mandarijn

“Met de taal is het iets anders”, weet Céline. “Het Mandarijn is moeilijk onder de knie te krijgen, een klein verschil in klemtoon geeft al een andere betekenis aan de zin. Gelukkig praat men in Taipei wel een mondje Engels en lukt het dan nog niet, dan trek ik me uit de slag met Google Translate.”

“Zelf koken thuis is enorm duur vooral als je de westerse keuken verkiest”

“Wat de voeding betreft, heerst er in Taiwan een ware dualiteit. Zelf koken thuis is enorm duur, vooral als je de westerse keuken wil binnenhalen. Alle producten zijn hier te vinden, maar kosten veel geld. Uit eten is goedkoop, in foodmarkets kan je makkelijk eten voor 3 à 4 euro per maaltijd. Meeneemeten is bij de Taiwanezen heel populair.”

“Michiel werkt dagelijks van 7 uur ‘s morgens tot 19 uur en ook de zaterdagvoormiddag moet hij aantreden”, vertelt Céline. “Dat betekent dat we enkel op zondag op verkenning kunnen gaan. De hoofdstad is omgeven door prachtige bergen. Ik heb een boontje voor fotografie en trek er dan ook elke dag op uit om het dagelijkse leven in en rond de hoofdstad vast te leggen. Taiwanezen willen graag gefotografeerd worden, het volstaat dat men de camera ziet en je krijgt automatisch de vraag om hen te fotograferen.”

Vrijwilligerswerk

“Ons Taiwanees avontuur duurt zeker nog tot in september 2019, afhankelijk of het project waar Michiel zich nu over buigt al dan niet wordt uitgebreid. Ondertussen fotografeer ik rustig verder, doe ik het huishoudelijk werk in ons flatje en ga ik me nu toeleggen op vrijwilligerswerk. Daarnaast neem ik ook voldoende tijd om familie en vrienden op de hoogte te houden van het reilen en zeilen hier ter plaatse”, geeft Céline tot slot mee.

(Luc Bouckhuyt)