Burgemeester Stephan Mourisse: “De dood van Victor laat een groot litteken na”

Burgemeester Stephan Mourisse in zijn woonkamer waar een groot schilderij hangt van Victor. (Foto TOGH)
Tom Gheeraert
Tom Gheeraert Medewerker KW

Zaterdag 20 april zal het precies vijf jaar geleden zijn dat Victor Mourisse verongelukte langs de A19. “Het is een gigantische open wonde, maar een positieve ingesteldheid is de helft van de genezing”, zegt vader en burgemeester Stephan Mourisse, die eigenlijk nog tot eind april zou moeten plat liggen om te herstellen van een zware rugoperatie. Sinds woensdag is hij echter alweer aan de slag. “Ik kan het niet laten”, zegt hij.

Op 21 april 2014 sloeg het noodlot toe voor Victor Mourisse. De oudste zoon van burgemeester Stephan Mourisse – toen amper 20 jaar liet het leven op de A19 nadat hij terugkwam van een avondje uit. Wellicht was hij ingedommeld. Vijf jaar later heeft zijn vader de tragedie een plek kunnen geven. “Het verlies van een zoon slaat een gigantische open wonde, die heel traag geneest en nog elke dag enorm veel pijn doet, maar uiteindelijk wel finaal geneest, zoals elke wonde”, vertelt Stephan Mourisse. “Een positieve ingesteldheid is de helft van de genezing. Het laat wel een groot littekenen na dat voor altijd blijft. Met dat litteken moet je leren leven. Je kan blijven zeuren over dat litteken, maar daarmee gaat het niet weg. Je doet verder met nieuwe projecten en nieuwe toekomstperspectieven die dit litteken een beetje doet vergeten.”

“Zo heb ik het aangepakt vanaf dag 1 en ik heb het ook op die manier proberen over te brengen op mijn andere kinderen. En het is hen gelukt. Marie en Emile hebben verder gedaan met de studies, zijn beginnen werken, maakten plannen voor de toekomst, zijn in de weer met van alles en nog wat… Ik ben bijzonder fier dat we na vijf jaar zo ver staan. Iedereen probeert er op zijn of haar manier het beste van te maken. Dat is duizend keer beter dan in een hoekje zitten jammeren, wat slecht is voor lichaam en geest.”

Ik heb eventjes getwijfeld om te stoppen met politiek, godzijdank heb ik dat niet gedaan

“Zelf heb ik verder gedaan met alles waarmee ik mee bezig was. Ik heb verder keihard gewerkt in mijn notariaat, ik heb verder gedaan in de politiek met als prachtig resultaat dat bij laatste verkiezingen negen zetels werden behaald van de dertien, waardoor ik nog eens het vertrouwen heb gekregen om zes jaar burgemeester te mogen blijven van Vleteren. Ik heb eventjes getwijfeld om te stoppen met de politiek, godzijdank heb ik dat niet gedaan.”

Toch zijn er ook nog moeilijke dagen. “Zoals de dag van het ongeluk, op 21 april, en zijn verjaardag op 12 november. Maar ook dan proberen we positief te blijven. Zo houden we ieder jaar een herdenking, dit jaar op paaszondag. Dat is vooral met de beste vrienden van Victor en familie, zowat 40 à 50 mensen. Het is geen triestige bedoening waarbij we kaarsjes branden en staan wenen, maar gezellig eten en drinken. Ik zou zelfs durven goeie muziek te draaien, zodat er gedanst wordt. Zoals Victor het zelf gewild zou hebben. Dat is ook mijn manier om het te verwerken: weten dat hij het zo gewild zou hebben. Zijn begrafenis hebben we ook zo aangepakt. In een grote tent met 250 man was er een groot afscheidsfeest, waar er niemand stond te wenen.”

Rugklachten

Nu gaat alles voor de wind ten huize Mourisse. “Vorig jaar ben getrouwd en als kers op de taart kreeg ik nog een wolk van een dochter Rafaëlle. Ze is nu vijf maanden oud en wonder boven wonder werd ze geboren op 12 november, dezelfde geboortedatum als Marie en Victor. Alsof Victor op een of andere manier iets wou teruggeven.”

Normaal zou ik tot het einde van de maand plat moeten liggen, maar dat lukt mij niet

Met de gezondheid gaat het minder goed. Sinds vorige zomer kampt de Vleterse burgemeester met ernstige rugklachten, waardoor hij een tijdje buiten strijd was. “Het is allemaal begonnen toen ik een sportwagen kreeg als vervangwagen, nadat ik een ongeval had met mijn auto. Ik had op de terugweg naar huis in de mist een hond aangereden. Mijn airbags deden hun werk, maar daardoor was de auto helemaal perte totale. Ik had echter dringend een vervangwagen nodig en in de garage stond een Audi S5. Een sportwagen, laag, plat, keiharde veringen… Niet ideaal voor een man van boven de vijftig. Daarin heb ik bij wijze van spreken mijn rug gebroken. In augustus kreeg ik een zware hernia. Na verschillende kinesisten en chiropractors geconsulteerd te hebben, werd ik uiteindelijk in februari geopereerd. Dat is perfect gelukt: maandag geopereerd, dinsdag naar huis en woensdag alweer aan het werk. Op het gemak, op advies van de dokter. Maar hij had ook gezegd dat ik na een maand mocht doen wat ik wilde. Hij had dat beter niet gezegd, want na een maand begon ik weer volop te sporten en te werken in mijn tuin.”

Hervallen

“Daardoor raakte mijn rug overbelast en ben ik hervallen. Met als gevolg dat ik twee weken geleden opnieuw onder het mes moest voor een cyste op mijn zenuw. Normaal zou ik tot het einde van de maand plat moeten liggen, maar dat lukt mij niet. Sinds woensdag ben ik weer begonnen. Mocht de dokter het horen, hij zou me doodslaan. Ik zal het op fysiek vlak rustiger aan moeten doen. Ik mag niet meer lopen, niet meer windsurfen… Enkel wandelen, fietsen en zwemmen. Ik was van plan om marathons te lopen tot mijn 65ste, maar dat zal dus moeilijk worden.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier