Bezorgde mama

© BELGA
Ilse Naudts

Deze week werd de snelwegparking in Jabbeke afgesloten en daarmee verdwenen ook de meeste transmigranten er. Al is verdwenen relatief.

“Bij een grote controleactie langs de volledige kust zijn maandagavond 97 transmigranten opgepakt.” Terwijl de kinderen hun boterhammen smeren aan de ontbijttafel klinkt het radionieuws door de woonkamer. “Ik hoop dat ze er veel in Jabbeke hebben opgepakt.” De opmerking van mijn oudste doet me even naar adem happen. Tot zover mijn opvoeding met de nadruk op tolerantie en verdraagzaamheid. “Waarom? Die mensen doen toch niets verkeerd”, vraagt haar jongere zus. “Ik wil gewoon dat mijn vriendin weer met de fiets naar school mag van haar mama.”

Ik begrijp de bezorgdheid van mijn kinderen. Hun dorp is veranderd. Transmigranten werden dag na dag meer zichtbaar. Ze wassen zich aan het kraantje aan de kerk tegenover de school. Ze rusten uit tussen en op de graven. Jonge kerels, maar ook papa’s en mama’s met soms kleine kinderen slenteren met plastic zakken door de straten die naar de snelwegparking en aangrenzende bosjes leiden.

Waar is die mama met haar jonge kindjes uit het bosje langs de snelwegparking?

Eerlijk? Ook ik was de jongste weken af en toe een bange, bezorgde mama. De dag na het schietincident op de snelwegparking speelden mijn kinderen voetbal op het terrein naast die parking. Wat als een verdwaalde kogel…? Dus wil je als mama je kinderen beschermen.

Maar wat als een andere mama bereid is om in een gammele boot te stappen met haar kleine kinderen? Dat ze beslist om na een barre tocht met de kinderen in een bos naast de snelweg te wonen. Doet zij dat dan niet om haar kinderen te beschermen? Wat zou ik doen als mijn kind opgroeit zonder eten, zonder zorgeloze speelmomenten, zonder kansen om te leren lezen of schrijven? Met elke dag gevaar voor verdwaalde kogels? De snelwegparking is gesloten. De transmigranten zijn weg uit de straten van Jabbeke. En veel Jabbeekse mama’s zijn vandaag iets minder bezorgd over hun kinderen. Waar is die mama met haar jonge kindjes uit het bosje langs de snelwegparking? Haar gezin zit vandaag niet aan de ontbijttafel. Zij zit in Mannekensvere of Zeebrugge… misschien zelfs in de laadruimte van een vrachtwagen. Ze vraagt zich af of ze haar kinderen vanavond eten kan geven. Als je goed kijkt, dan zie je geen potentiële profiteurs of uitbuiters van de sociale zekerheid. Je ziet mensen en kinderen, op zoek naar een betere toekomst. Mama’s en papa’s die hun kinderen willen beschermen.

Lees hier meer over de sluiting van de E40-parking in Jabbeke.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier