Bekendste wafelhuis van België Marie Siska blaast honderd kaarsjes uit

Stefan Dossche, echtgenote Nathalie en dochter Marie julie. (foto DM)
Redactie KW

Marie Siska is een kloeke dame. Een monument van honderd jaar, grootgebracht en gekoesterd door één familie. Een verhaal dat in 1919 begint als wafelhuis. En nu, een eeuw later, als bloeiend restaurant/tearoom/hotel, in handen is van de derde generatie. Met een nostalgische terugblik vertelt kleinzoon Stefan Dossche het verhaal van een van de meest markante horecabedrijven in de Knokse Oosthoek.

“Mijn grootmoeder Marie was de jongste dochter van de legendarische Moeder Siska. Kort voor de Eerste Wereldoorlog leerde ze een Nederlander kennen: Peter Dossche. Samen hadden ze bouw- en trouwplannen, maar de oorlog wierp roet in het eten. Omdat Nederland neutraal was, moest Peter terug de grens over en zagen ze elkaar vier jaar niet. Na de oorlog kwam alles in een stroomversnelling. Marie en Peter openden in juli 1919 Marie Siska. Een wafelhuis in cottagestijl met een grote tuin er rond. De grond en het gebouw in de Zoutedreef kostten toen samen 67.000 Belgische frank. Destijds veel geld. Mijn grootouders verdienden die som in twee jaar terug”, vertelt kleinzoon Stefan Dossche.

Neus voor zaken

“Een financiële meevaller die er niet toevallig kwam. Wafelhuis Marie Siska werd een begrip tot ver buiten het Zoute”, zegt Stefan trots. “De groei van de zaak ging samen met de toeristische ontwikkeling die Knokke doormaakte. Bovendien had grootmoeder Marie volgens Stefan Dossche een neus voor zaken. “Mijn grootmoeder deed ervaring op in de zaken van haar familie: Moeder Siska en Kinderen Siska. Ze wist heel goed wat ze wou: de grootste maar vooral de mooiste Siska worden. Door haar zussen werd ze beschreven als vastberaden, koppig en ambitieus. Mijn grootmoeder was vooruitziend. Zij voorspelde dat de auto het vervoermiddel van de 20ste eeuw zou worden en dat toeristen meer en meer met de auto naar de kust zouden komen. Ze kocht grond bij om parkings te bouwen. Ze kweekte koeien voor de melk en vlees en zaaide in haar moestuin radijsjes en pijpajuintjes voor de immens populaire boterhammen met platte kaas. Daarnaast groeide de speeltuin met een speciaal gebouwde glijbaan uit tot een absolute trekpleister”, aldus Stefan. Zijn grootmoeder overleed op 12 juni 1948 ten gevolge van de toen ongeneeslijke ziekte leukemie. “Het wafelrecept en de zaak gaf ze door aan mijn vader Urbain die één jaar later met mijn mama Georgette Huyghe huwde. Mijn moeder was geboren in Roeselare maar groeide op in Antwerpen. Ze kwam uit een familie van handelaars en was gespeend met een pak charisma. Terwijl mijn vader, die erg handig was en kon timmeren, tuinieren en koken, achter de schermen werkte, werd mijn moeder snel het gezicht van de zaak. Het personeel en het cliënteel noemde haar lieftallig Marie Ze hield van innoveren en er werd grond bijgekocht waarop een minigolf kwam.”

Totale renovatie

In de beginjaren van Marie Siska mochten de adellijke families en de gegoede burgerij niet bruin worden. Het waren enkel de boeren die een kleurtje kregen. Na de oorlog veranderde dat beeld compleet. “Mijn ouders speelden in op die trend en lieten terrassen aanleggen. Bovendien kwam mijn moeder op het idee om naast wafels en boterhammen in de weekends warm eten te serveren. Dat evolueerde al snel naar elke middag. Mijn moeder stond de eerste jaren zelf in de keuken,” vertelt Stefan.

Mijn ouders hebben de zaak opgetild tot iets unieks

“In 1967 lieten mijn ouders de oude Marie Siska, op uitzondering van de broodoven en de wafelbakkerij, plat gooien. In de plaats kwam het huidige complex. Mijn moeder en vader hebben de zaak opgetild tot iets unieks”, aldus Stefan Zijn ouders, in tegenstelling tot de rest van de Siska-tak, zich niet lieten vermurwen door de bouwwoede. “In de jaren tachtig waren aanbiedingen en plannen om op het domein van Marie Siska appartementen te bouwen. Mijn ouders beslisten om de zaak niet te verkopen aan bouwpromotoren,” weet Stefan die in 1984 bij in de zaak kwam en drie jaar later overnam.

Architect

“Weet je, ik was liefst architect geworden maar stootte op een njet van mijn vader. Volgens hem was ik niet goed genoeg in wiskunde en kon ik me beter op de horeca concentreren.. Misschien had hij wel gelijk. Nu kan ik de zaak niet meer lossen. Tot spijt van sommige van familieleden ben ik aan de traditie van Marie Siska gehecht.” Stefan bouwde het hotelgedeelte uit en liet nog groteren terrassen aanleggen.

Marie Siska in 1919, uit de grond gestampt door de grootmoeder van Stefan Dossche. (gf)
Marie Siska in 1919, uit de grond gestampt door de grootmoeder van Stefan Dossche. (gf)

“Op wat ik het meest fier ben? Ik heb de droom van mijn grootmoeder ingevuld,” klinkt het trots. “De families, die hier al jaar en dag trouwe klant zijn, iedere keer tevreden stellen, dat maakt me gelukkig. Ik ben trots op mijn personeel. Ik beschik momenteel over een equipe van zeventig man. Er zijn er bij die hier al twintig, dertig of veertig jaar werken.”

Kwaliteit

“Mijn grootmoeder was enkel open tijdens de topdagen. Knokke was toen dood. Men kwam voor twee maanden op vakantie en men baseerde zich niet op een weerbericht. Nu is Marie Siska geopend van Pasen tot begin november en alle weekends en de schoolvakanties. Elke dag opnieuw ontdek ik hoeveel ik op mijn grootmoeder lijk: vastberaden, koppig en recht op doel af,” aldus Stefan. “Vroeger kregen we de massa over de vloer. Het was of nog meer uitbreiden of een deftige service, de zaak moderniseren en het niveau en de prijzen op te trekken. In overleg met mijn echtgenote Nathalie koos ik voor kwaliteit,” zegt Stefan, die van het befaamdste wafelhuis in België in het nieuwe millennium het befaamdste restaurant/tearoom/hotel in ons land maakte. Ondertussen lijkt de opvolging verzekerd. “Toen mijn moeder in 2013 overleed besloot ik dat ons levenswerk niet mag teniet gaan. Mijn dochter Marie Julie (28) doet het goed. Ze houdt zich voorlopig vooral met het hotel bezig. Ze heeft de liefde en de ambitie om me deze zaak te runnen. Onze honderdste verjaardag vieren we door onze de ingangspoort in een feestelijk kleedje te steken. Er komt een film van alle artiesten, kunstenaars en bekende mensen die hier gefilmd of gefotografeerd zijn. De film zal de geschiedenis van Marie Siska vertellen en wordt gepubliceerd op You Tube. Tenslotte maak ik een fotoboek over de evolutie van Marie Siska.”

(Dirk Meulders)