Amper 29, maar de aanvraag voor euthanasie is al goedgekeurd

Sien uit Torhout lijdt aan een chronische ziekte die haar in principe elk moment fataal kan worden. Op haar bucket list staat ‘het taboe rond euthanasie doorbreken’. Vink maar af.

Sien Lagae is 29 jaar en psychologe. Het leven van de jonge vrouw uit Torhout staat echter sinds 2014 helemaal op z’n kop. Al sinds haar kindertijd kampt ze met een ernstige vorm van astma, maar die is ondertussen uitgegroeid tot een chronische ziekte. “Door de jaren heen zijn mijn longen steeds verder achteruit gegaan”, zegt ze. “Dat kwam door infecties en mislukte behandelingen. Daardoor bleef ik afhankelijk van zuurstof en hoge dosissen cortisone. Door die cortisone ontwikkelde ik dan weer onder andere diabetes, leverziekte en osteoporose. Dat laatste zorgde al voor 12 gebroken ruggenwervels en dat leidt tot helse pijnen. Het is voor mij echt een vicieuze cirkel.”

De jonge vrouw werkte voorheen als psychologe en had zelfs haar eigen praktijk. Maar ondertussen zit ze zelf aan haar rolstoel gekluisterd en verblijft ze in een revalidatiecentrum. “Ik heb nu voor alles hulp nodig en dat kan soms heel lastig zijn”, zegt ze. “Ik kan mezelf niet meer aankleden of wassen. Het verlies van die onafhankelijkheid is het moeilijkste. Samen met de onzekerheid.”

Een volgende aanval of infectie kan voor Sien fataal worden

En die onzekerheid is wel heel fel. Want een volgende aanval of infectie kan voor Sien fataal worden. Een bikkelharde realiteit, maar wel eentje die de Torhoutse heel nuchter onder ogen ziet. Ze nam dan ook de beslissing om voor euthanasie te gaan. “Een weloverwogen, bewuste keuze”, zegt ze. “Wel eentje die zowel voor mij als mijn omgeving heel moeilijk was. Ik lag op een bepaald moment weken praktisch vastgebonden aan mijn bed met twaalf breuken in mijn rug. Toen ben ik er over beginnen nadenken. Ondertussen heb ik een pijnpomp en is die pijn wel draaglijker geworden. Maar mijn aanvraag is nu goedgekeurd en wanneer mijn ziekte zo’n wending neemt dat mijn levenskwaliteit is verdwenen kan ik ervoor kiezen om op een waardige manier afscheid te nemen en uit het leven te stappen. Ik hoop – als rasechte levensgenieter – dat dat moment zo lang mogelijk uitgesteld kan worden. Maar de beslissing en de goedkeuring geeft me wel innerlijke rust. Ik zie het als een stok achter de deur voor als het echt ondraaglijk wordt.”

Die “voor-of-tegen” politiek slaat op niets. Het is helemaal geen zwart-wit discussie

Nu Sien van zo dichtbij geconfronteerd wordt met euthanasie wil ze ervoor strijden om het taboe de wereld uit te helpen. Volgens haar is het voor het grote publiek nog niet altijd duidelijk wat euthanasie precies inhoudt. Maar ze ergert zich vooral aan de ethische discussie die de kwestie altijd teweeg brengt. “Die “voor-of-tegen” politiek slaat op niets”, zegt ze. “Het is helemaal geen zwart-wit discussie. Eens je er midden in terecht komt, besef je echt dat het veel complexer is. Hier is geen snelle “ja” of “neen” mogelijk.”

Ze lanceert in haar blog voor rolmodel.be dan ook een oproep: Praat met je geliefden over euthanasie. “Het is belangrijk om met onze naasten te preken over wat zij willen wanneer ze bijvoorbeeld in een onomkeerbare coma verzeilen”, zegt ze. “Ik had mij deze situatie voordien ook niet bepaald voorgesteld. Daarom wil ik mensen nu echt aanraden om er over te praten, zelfs als het heel ver van uw bed lijkt. Ik merk dat het vooral bij jonge mensen nog steeds moeilijk is om het woord “euthanasie” uit te spreken. Maar ik heb gemerkt hoe bevrijdend het kan zijn om er wel over te spreken. En als je het preventief gaat doen, maakt dat het gesprek alleen maar makkelijker als je ooit echt voor die keuze zou komen te staan.”

(TL)