Aan tafel bij de familie Iacopucci: “Ook de mayonaise is hier zelfgemaakt”

Redactie KW

We schoven deze week aan tafel met Zeffiro Iacopucci en Josiane Vangheluwe. “We zijn Kortrijkzanen in hart en nieren”, vertelt Josiane. “Ik zou nooit ergens anders willen wonen”, meent ze.

Bij ons bezoek kwam de geur van versgemaakte puree ons tegemoet. Josiane Vangheluwe (74) had verder ook verse vol-au-vent klaargemaakt. Voor Josiane is koken geen opgave. Ze doet het graag. “Alles wat we thuis eten, is zelfgemaakt. Frietjes komen hier niet uit de diepvries maar snijd ik met de hand. Mayonaise heb ik nog nooit in een winkel gekocht, ik maak er altijd zelf. Je moet er natuurlijk wat tijd in steken.”

Ook als Josiane nog werkte kookte ze altijd zelf. “Dan deed ik de voorbereidingen de avond voordien om ‘s anderendaags alles af te werken.” Zeffiro Iacopucci (79) is enthousiast over de kookkunsten van zijn echtgenote. “Ze doet heel veel voor mij”, zegt Zeffiro die al 15 jaar in een rolstoel zit. Josiane staat in voor de verzorging van haar man.

Op restaurant

“We gaan ook graag gaan eten.” Op restaurant kiezen Josiane en Zeffiro meestal voor een menu en/of voor iets wat Josiane thuis niet kan klaarmaken. “Als we een gelegenheid vinden een (huwelijks)verjaardag, Moeder- of Vaderdag, noem maar op reserveren we een tafeltje in een restaurant dat toegankelijk is voor rolstoelpatiënten. Ik rijd dan met de wagen tot bij de voordeur”, zegt ze. Josiane ergert zich trouwens aan het feit dat parkeerplaatsen voor mensen met een beperking soms ingenomen worden door mensen die geen beperking hebben. “Dat getuigt van weinig respect“, zucht ze.

Josiane is een echte Kortrijkzaan. De vader van haar echtgenoot Zeffiro was een Italiaans beeldhouwer die in 1928 op zijn 18de naar Kortrijk kwam. “Hij leerde er mijn moeder kennen die een Kortrijkse was en is hier gebleven. Hij werkte nog mee aan het standbeeld van Peter Benoit“, vertelt Zeffiro. Hij werkte vroeger bij Kunstwerkstede De Coene en was later vertegenwoordiger in autobanden. Josiane was altijd bediende, eerst in de fietsenfabriek van Novy. “Dan bleef ik een tijdje thuis en daarna werkte ik in Brussel voor een organisatie van paardenwedrennen.”

Noodgedwongen

Hun zoon woont met zijn gezin in Heule. “Wij woonden vroeger ook in Heule, maar toen Zeffiro 25 jaar geleden ziek werd, moesten we noodgedwongen ons huis verkopen.” “We wisten dat ik in een rolstoel zou terechtkomen”, zegt Zeffiro. “We verhuisden 23 jaar geleden naar ons appartement en wonen nu dicht bij alles.”

Vroeger gingen Zeffiro en Josiane veel op reis. “We trokken onder meer naar Turkije, Rome, Sorento en Amerika en reisden twee keer mee met een cruise. De laatste cruise vond vier jaar geleden plaats, toen we vijftig jaar getrouwd waren. De kinderen waren toen ook mee. Het was een droomreis. Helemaal op maat van Zeffiro en zijn beperking.”

Het koppel trekt ook graag naar hun tweedeverblijf in Oostduinkerke, maar ze overnachten er minder regelmatig dan vroeger. “We hebben er namelijk minder hulpmiddelen dan thuis. Toch genieten we altijd weer van een dagje aan zee.” (Els Deleu)

Wat doe je dit weekend?

“Gewoonlijk gaan we op zaterdag naar mijn vader die in woonzorgcentrum De Pottelberg verblijft”, vertelt Josiane. “Hij is 96 en woont er al zes jaar.” “Wat we op zondag doen hangt van het weer af. Bij mooi weer rijden we graag eens tot aan de zee waar we een tweedeverblijf hebben. In een uurtje zijn we ter plaatse. Dan nemen we de rolstoel niet mee, want in onze studio staat er ook een en die is speciaal voorzien om strandwandelingen mee te maken. Bij het terugkeren stoppen we soms wel eens bij de paters in Westvleteren. Het hangt ervan af waar we zin in hebben. Een echte weekendplanning maken we meestal niet. We laten ons verrassen door het moment.”

Wat is je favoriete plekje?

Zeffiro en Josiane verpozen graag op het terras van de Menenpoort en ook op de Markt in Kortrijk schuimen ze graag terrasjes af. Ze vertoeven ook graag in Oostduinkerke. “Eens we aan zee zijn, verdwijnen onze zorgen en komen we meteen tot rust. In Oostduinkerke is er een tof familiestrand waar het nooit druk is.” Ze gaan ook graag naar De Peerdevisscher bij het Visserijmuseum. “Dat is een ouderwets visserscafeetje waar je superlekkere tongen kan eten.” Het koppel trekt ook regelmatig tot aan het staketsel in Nieuwpoort. Hier in de streek gaan Zeffiro en Josiane graag naar het Parkhotel in Kortrijk, Vol-Ver in Marke en Argendael in Bellegem. “Je kan er lekker eten en we zijn er welkom met een rolstoel.”

Wat doe je dit weekend?

“Gewoonlijk gaan we op zaterdag naar mijn vader die in woonzorgcentrum De Pottelberg verblijft”, vertelt Josiane. “Hij is 96 en woont er al zes jaar.” “Wat we op zondag doen hangt van het weer af. Bij mooi weer rijden we graag eens tot aan de zee waar we een tweedeverblijf hebben. In een uurtje zijn we ter plaatse. Dan nemen we de rolstoel niet mee, want in onze studio staat er ook een en die is speciaal voorzien om strandwandelingen mee te maken. Bij het terugkeren stoppen we soms wel eens bij de paters in Westvleteren. Het hangt ervan af waar we zin in hebben. Een echte weekendplanning maken we meestal niet. We laten ons verrassen door het moment.”

Waarom hou je van Kortrijk?

Op deze vraag antwoordt Josiane trots dat ze een Kortrijkzaan is in hart en nieren en dat ze het maar normaal vindt dat je als Kortrijkzaan van Kortrijk houdt. “Ik zou nooit ergens anders willen wonen”, vertelt ze. “Ook mijn ouders en grootouders woonden in Kortrijk.” Josiane begrijpt bijvoorbeeld niet dat je als Kortrijkzaan voor voetbalclub Standard kan supporteren of dat Kortrijkzanen naar de Gentse Feesten trekken als er ook in Kortrijk iets te doen is. Ze is een echt stadsmens. Ze trekt zelfs graag alleen de stad in om te kuieren door de winkelstraten. “Een villa in het midden van de velden spreekt me helemaal niet aan. Zelfs al kreeg ik een cadeau, ik zou zo’n huis op de buiten niet willen.”

Wat is je favoriete plekje?

Zeffiro en Josiane verpozen graag op het terras van de Menenpoort en ook op de Markt in Kortrijk schuimen ze graag terrasjes af. Ze vertoeven ook graag in Oostduinkerke. “Eens we aan zee zijn, verdwijnen onze zorgen en komen we meteen tot rust. In Oostduinkerke is er een tof familiestrand waar het nooit druk is.” Ze gaan ook graag naar De Peerdevisscher bij het Visserijmuseum. “Dat is een ouderwets visserscafeetje waar je superlekkere tongen kan eten.” Het koppel trekt ook regelmatig tot aan het staketsel in Nieuwpoort. Hier in de streek gaan Zeffiro en Josiane graag naar het Parkhotel in Kortrijk, Vol-Ver in Marke en Argendael in Bellegem. “Je kan er lekker eten en we zijn er welkom met een rolstoel.”

Wat doe je dit weekend?

“Gewoonlijk gaan we op zaterdag naar mijn vader die in woonzorgcentrum De Pottelberg verblijft”, vertelt Josiane. “Hij is 96 en woont er al zes jaar.” “Wat we op zondag doen hangt van het weer af. Bij mooi weer rijden we graag eens tot aan de zee waar we een tweedeverblijf hebben. In een uurtje zijn we ter plaatse. Dan nemen we de rolstoel niet mee, want in onze studio staat er ook een en die is speciaal voorzien om strandwandelingen mee te maken. Bij het terugkeren stoppen we soms wel eens bij de paters in Westvleteren. Het hangt ervan af waar we zin in hebben. Een echte weekendplanning maken we meestal niet. We laten ons verrassen door het moment.”

Wat is je lievelingsgerecht?

“We eten heel graag vis”, luidt het. “We brengen daarom vaak verse vis mee van de vismijn aan zee.” Josiane houdt vooral van tong en van paling. “Maar we genieten even goed van stoverij of een ander typisch Vlaams vleesgerecht.” Zeffiro eet ook graag ossobuco en is zot van zelfgemaakte frietjes. “Ik heb het niet zo voor frietjes”, aldus Josiane. “En al zeker niet op restaurant. Daar vind ik ze meestal te dik.”

Ook de zoon van Zeffiro en Josiane kookt graag en goed. “We denken nog altijd met heel veel plezier terug aan die keer dat hij een Italiaanse avond organiseerde en heerlijke antipasti serveerde. Dat was om duimen en vingers van af te likken”, klinkt het in koor.

Waarom hou je van Kortrijk?

Op deze vraag antwoordt Josiane trots dat ze een Kortrijkzaan is in hart en nieren en dat ze het maar normaal vindt dat je als Kortrijkzaan van Kortrijk houdt. “Ik zou nooit ergens anders willen wonen”, vertelt ze. “Ook mijn ouders en grootouders woonden in Kortrijk.” Josiane begrijpt bijvoorbeeld niet dat je als Kortrijkzaan voor voetbalclub Standard kan supporteren of dat Kortrijkzanen naar de Gentse Feesten trekken als er ook in Kortrijk iets te doen is. Ze is een echt stadsmens. Ze trekt zelfs graag alleen de stad in om te kuieren door de winkelstraten. “Een villa in het midden van de velden spreekt me helemaal niet aan. Zelfs al kreeg ik een cadeau, ik zou zo’n huis op de buiten niet willen.”

Wat is je favoriete plekje?

Zeffiro en Josiane verpozen graag op het terras van de Menenpoort en ook op de Markt in Kortrijk schuimen ze graag terrasjes af. Ze vertoeven ook graag in Oostduinkerke. “Eens we aan zee zijn, verdwijnen onze zorgen en komen we meteen tot rust. In Oostduinkerke is er een tof familiestrand waar het nooit druk is.” Ze gaan ook graag naar De Peerdevisscher bij het Visserijmuseum. “Dat is een ouderwets visserscafeetje waar je superlekkere tongen kan eten.” Het koppel trekt ook regelmatig tot aan het staketsel in Nieuwpoort. Hier in de streek gaan Zeffiro en Josiane graag naar het Parkhotel in Kortrijk, Vol-Ver in Marke en Argendael in Bellegem. “Je kan er lekker eten en we zijn er welkom met een rolstoel.”

Wat doe je dit weekend?

“Gewoonlijk gaan we op zaterdag naar mijn vader die in woonzorgcentrum De Pottelberg verblijft”, vertelt Josiane. “Hij is 96 en woont er al zes jaar.” “Wat we op zondag doen hangt van het weer af. Bij mooi weer rijden we graag eens tot aan de zee waar we een tweedeverblijf hebben. In een uurtje zijn we ter plaatse. Dan nemen we de rolstoel niet mee, want in onze studio staat er ook een en die is speciaal voorzien om strandwandelingen mee te maken. Bij het terugkeren stoppen we soms wel eens bij de paters in Westvleteren. Het hangt ervan af waar we zin in hebben. Een echte weekendplanning maken we meestal niet. We laten ons verrassen door het moment.”