De vzw SOS Zoutmijnkinderen, die onderwijs- en gezondheidsprojecten voor kinderen steunt in de deelstaat Tamil Nadu in het zuidoosten van India, viert zijn twintigste verjaardag. Dat gebeurt in Torhout, waar Lieve Desmedt woont, al jaren een van de drijvende krachten van de vereniging. Ze kwam ermee in contact via pionier Irena Vanderjeugt uit Pittem, die tot 2015 voorzitter van de vzw was.
De viering van het twintigjarige bestaan heeft op zaterdagavond 20 oktober in het hoofdgebouw van de Scholengroep Sint-Rembert in de Bruggestraat plaats.
Enorme zoutvlakten
Er wordt om 17 uur in de inkomhal met een aperitiefje gestart. Om 18 uur heeft er in de schoolkapel een voorstelling van twintig jaar Zoutmijnkinderen plaats, muzikaal opgeluisterd door het Gentse wereldkoor Karibu. Om 19 uur ten slotte wordt in het schoolrestaurant een feestmaaltijd geserveerd: een oosterse schotel, een drankje en als toetje gebak met koffie of thee voor de ronde prijs van 25 euro (kinderen 15 euro). De opbrengst gaat uiteraard naar de projecten die de vzw in de dorpen van Tamil Nadu steunt via de lokale ngo SCAD.
“De inschrijvingen voor het feest zijn in principe al beëindigd, maar voor wie er alsnog bij wil zijn, vinden we nog wel een plaatsje”, zeggen Lieve Desmedt (73) en Irena Vanderjeugt (78) bij een kopje koffie in het huis van eerstgenoemde in de Kortemarkstraat. “Maar dan dienen de betrokkenen snel contact op te nemen via 050 21 62 17.”
De twee genoemde dames leerden elkaar kennen toen ze beiden lesgaven aan het Margareta-Maria-Instituut in Kortemark. “Irena vertelde enthousiast over de Indische projecten en snel werd ook ik erbij betrokken”, vertelt Lieve. “De inzet voor de zogenoemde zoutmijnkinderen dateert al van eind jaren tachtig, maar de vzw werd pas in 1998 opgericht. We stonden beiden aan de wieg.”
De vereniging zet zich in voor de kinderen van de zoutmijnwerkers langs de zuidoostkust van Tamil Nadu. Het zijn geen zoutmijnen in de strikte betekenis van het woord, maar uitgestrekte zoutvlakten van zo’n 60 km lang en 10 km breed. Werken in wat de witte hel van het zuiden genoemd wordt, is niet alleen lastig en financieel mager, maar door de combinatie met de verschroeiende zon ook slecht voor de gezondheid. Vóór de vzw actief was, gingen de meeste kinderen er niet naar school. Ze hielpen op jonge leeftijd mee met de zoutwinning.
Achtergestelde dorpen
“Gelukkig hebben we daar verandering in kunnen brengen”, zeggen Lieve en Irena. “Dankzij onze werking steunen we de bevolking van liefst 420 dorpen. We financieren vooral onderwijs en gezondheidszorg. We bouwen en renoveren schooltjes, zorgen voor drinkwater, planten bomen aan, ondersteunen vrouwenprojecten en noem maar op. Dit alles via de ngo SCAD. Ook de provincie West-Vlaanderen en het Torhoutse stadsbestuur – via de derdewereldraad Trosso – steunen onze goede doelen. Straks willen we nog dertig achtergestelde dorpen een duwtje in de rug geven.”
Info: www.zoutmijnkinderen.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier