Eind dit jaar sluit Wilfried Vanacker zijn politieke carrière af. Sinds januari 2013 was hij in onze gemeente schepen. Na Rob Kindt is dit al de tweede schepen van de meerderheid die stopt en zo plaats maakt voor verjonging.
In zijn jeugdjaren was Wilfried niet bezig met politiek. Dat veranderde toen hij bij de Regie der Posterijen in Kortrijk aan de slag ging. Hij begon zich te infiltreren bij de vakbond om het postpersoneel bij te staan. Begin de jaren negentig werd hij door Dominique Meyfroidt aangesproken om actief te zijn bij de plaatselijke SP. In oktober 1994 stond hij een eerste keer op de SP-lijst. Hij werd verkozen, samen met wijlen Roger Verledens en Ronald Decoopman. In 2000 werd hij opnieuw verkozen maar nu met Johan Mistiaen. Enige tijd later – door allerlei strubbelingen – werd hij onafhankelijke. Tijdens die legislatuur stapte hij over naar De Brug en in oktober 2006 werd hij op de lijst van De Brug verkozen met 430 stemmen. Voor de derde keer op rij zetelde hij in de oppositie. Op 14 oktober 2012 kreeg hij 516 stemmen achter zijn naam en na 18 jaar oppositie mocht hij eindelijk deel uitmaken van de meerderheid. Wilfried zag zijn inzet beloond. Hij werd schepen van Openbare Werken, Milieu, Natuur en Sport.
Leuke ervaring
Er werd al een tijdje gefluisterd dat Wilfried eind 2018 zou stoppen met de politiek. De partij De Brug/N-VA & Open VLD communiceerde daarover nog niet officieel, maar Wilfried Vanacker bevestigde zijn beslissing zodat we dit nieuws exclusief kunnen brengen. Waarom stopt hij? “Omdat ik er naar verlang om het eindelijk rustiger aan te doen. Op 14-jarige leeftijd begon ik te werken in de fabriek. Nu is dit verboden bij wet op de kinderarbeid. Ik zal 48 jaar hebben gewerkt. Ik voel dat het tijd is om te stoppen. Gelukkig ben ik nooit werkloos of zwaar ziek geweest. Nu kan ik eindelijk écht met pensioen”, zegt de schepen, waarna we informeerden hoe hij terug blikt op die voorbije voorlopig nog vijf jaren als schepen. “Wij waren allemaal nieuw. We hadden het gevoel dat we alles zelf moesten uitvinden. Maar we waren vastbesloten om het goed te doen. Weinigen kunnen zeggen dat we slecht hebben bestuurd. Door mijn schepenambt kwam ik eigenlijk in een andere wereld terecht. Het duurde wel een tijdje om mijn draai te vinden, maar uiteindelijk is het een leuke ervaring geworden. Ik ben vol lof over het technisch personeel, de groen- en sportdiensten, die echt wel schitterend werk leveren.”
“Ik had al veel eerder beslist om niet meer aan de volgende verkiezingen deel te nemen. Dat had zo zijn voordelen. Ik heb mezelf nooit als een soort van marketing-pr-schepen gepresenteerd”, knipoogt Wilfried, de echtgenoot van Anne-Mie Maes uit de Heirweg-Zuid, de vader van Janis, Wouter en opa van twee kleinkinderen.
Water bij de wijn
“Ik hoefde ook niet altijd met een pianoklavieren lachgezicht op iedere foto te komen. In alle stilte kon ik mijn werk doen: nooit eerder in één legislatuur werden zoveel openbare werken gerealiseerd als nu. Dit jaar komen nog de West-, Dovenetel-, Groen-, Zuster-, Rozestraat, Rodenbachwijk, enz. erbovenop. Zou er één straat of wijk zijn die niet ergens werd omgewoeld ter verbetering van het wegdek, groen of het voetpad? Tijdens mijn mandaat kwamen er ook waterbuffers in de Veld- en Dossestraat. Dit jaar worden er ook nog waterbeheeringswerken uitgevoerd aan de Mispelarebeek in de Keirselaarstraat. Als schepen van Sport ben ik fier op de vele investeringen die er zijn gebeurd in de sport. Ik hoor weinig mensen klagen! Ik hoop dat er tijdens de volgende legislatuur een nieuw sportdeel wordt bijgebouwd, want dat is broodnodig. Als schepen van Natuur en Milieu hoop ik ook dat het natuur-educatief centrum nog in mijn legislatuur volmaakt kan worden.”
We hoorden wel eens fluisteren dat Wilfried zich niet meer goed voelde binnen het kartel van De Brug, N-VA en Open VLD. Stapt hij verbitterd uit de politiek ? “Helemaal niet”, zegt hij direct. “Ik heb mooie, maar ook minder mooie momenten gekend. Enkele jaren geleden verliet ik diep teleurgesteld de SP.A. Na een onafhankelijke periode ben ik bij de onafhankelijke partij van Kurt Windels terechtgekomen. Maar links, sociaal, rood-groen, ben ik altijd gebleven. Met een dergelijk profiel wist ik wel dat ik water bij de wijn zou moeten doen. Maar voor mijn mening of standpunten voelde ik nogal dikwijls minder begrip. Toch ben ik ervan overtuigd dat verschillende en zelfs botsende ideeën een verrijking zijn voor de politiek. Wat mij echter mateloos stoort in de politiek in het algemeen is de hedendaagse zucht naar populisme. Zo krijgen we nooit een betere wereld.” En wat vanaf januari 2019? “Veel reizen, lezen, fietsen, muziek, jazz-festivals bezoeken, wat langer slapen, met de kleinkinderen spelen, verloren vrienden zoeken, mijn 96-jarige moeder wat meer bezoeken, tijd om te slenteren, trager leven, wandelen met mijn vrouw, wandelen met mijn ezels… alles kan”, besluit Wilfried met de glimlach. En wat die ezels betreft, dat is geen grapje, want in zijn weide lopen er ezels rond die hij koestert.
(PADI)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier