Ook voor Wilfried Vanacker (De Brug) is maandag 31 december zijn laatste werkdag als schepen van onder meer openbare werken, milieu, sport… De schepen blikt tevreden terug, maar toch is hij blij dat het voorbij is. De toekomst is er één zonder afspraken, maar vooral één met veel reizen en lezen.
Ons gesprek met Wilfried Vanacker was er één vol glorie, lof en eer aan zijn politieke vrienden, maar wij weten dat deze schepen er in de voorbije twee jaar er niet meer zo gelukkig bij liep. Toch deed hij swat van hem werd verwacht en bleef hij het roer in handen houden om zijn bevoegdheden te realiseren.
We zagen je niet zoveel meer verschijnen op officiële gelegenheden in het gemeentehuis. Ben je ontgoocheld in bepaalde zaken?
Wilfried Vanacker: “Begin je als schepen, dan wil je ook bepaalde zaken gerealiseerd zien. Lukt dat niet, kan dat niet… Dan geeft dat een gevoel. Ben ik ontgoocheld of koppig? Nee hoor, maar wat moet je doen? Ik deed altijd mijn uiterste best om de groep binnen het schepencollege samen te houden én vooral het positieve naar buiten te brengen. Ik streefde altijd naar samenhorigheid binnen het schepencollege. Meer kan ik niet zeggen, meer wil ik niet zeggen…”
Kon de schepen het goed of té goed vinden met eerste schepen Enigo Vandendriessche van SP.A.?
Wilfried Vanacker: “Natuurlijk, Enigo is de linkerzijde van het firmament, maar ik kwam ook met de andere collega’s goed overeen. Er gebeurde wel eens een botsing, ik zat er altijd tussen.”
Ben je als schepen dan ontgoocheld in de burgemeester en collega-schepenen?
Wilfried Vanacker: “Ik ben niet ontgoocheld. Elke vogel zingt zijn eigen liedje. Ik ben links-groen van inborst, een andere heeft een andere kleur en visie. In een schepencollege voel je dat, andere mensen denken ook anders. Het is goed dat er verschillende mensen in een schepencollege zetelen, maar het is ook leuk wanneer iedereen eens aan zijn trekken kan komen. Het mogen niet altijd dezelfde schepenen zijn die naar buiten toe kunnen scoren. Ik was graag schepen, ik wilde ook schepen worden. Ik heb nooit gedacht dat ik daar nog in zou slagen. Maar eerlijk gezegd, vroeger zat ik toch ook graag in de oppositie van zowel SP.A waarbij ik begonnen ben als van De Brug. Ik deed dat graag…”
Voelde je aan dat je tijdens de oppositieperiode meer mocht of kon realiseren dan als schepen?
Wilfried Vanacker: “Ik ga daar niets op zeggen.”
Met welk gevoel neem je nu afscheid van de dorpspolitiek?
Wilfried Vanacker: “Blij en niet verbitterd. Op 14-jarige leeftijd ging ik werken. Ik ben 48 jaar actief geweest. Ik moest gelukkig nooit één dag van de werkloosheid leven. Ik ben zo blij dat het nu voorbij is. Ik ben blij dat ik eindelijk met pensioen kan gaan. Ik moet nu voor niemand meer opstaan, enkel denken aan vrije tijd. Anne-Mie en ik zullen veel op reis gaan. Neen, ik heb geen degout gekregen van de politiek, ik ben enkel blij dat het voorbij is. Dat dit hoofdstuk ten einde is, maar ik ben wel blij dat ik zes jaar lang schepen mocht zijn. Nu is er tijd voor lezen, muziek beluisteren. Ik zal mij niet vervelen.”
“Vanaf januari trek ik mij niets meer aan van de politieke partij De Brug. Ik stop inderdaad volledig met de dorpspolitiek. Ik zal wel nog een keer naar de gemeenteraad komen. Even komen kijken hoe de nieuwe raadsleden het doen, even nachecken hoe het verder verloopt.”
“Dankbaar voor talrijke B-Postkiezers”
Wilfried deed vier keer mee aan de gemeenteraadsverkiezingen, waaronder ook één keer bij de toenmalige SP, nu SP.A. “Ik werd evenveel keren direct verkozen, met dank aan mijn vroeger Bpost-klanten. Ik ben er zeker van dat ik het aan die mensen te danken heb wat ik kon bereiken in de politiek. Als postbode kwam ik bij de plaatselijke dorpsgenoten aan huis, sloegen we een babbel over alles wat er reilde en zeilde in de gemeente. Toen ik mij politiek engageerde, waren er veel mensen die mij een stem gaven.”
“Ook later bij De Brug kon ik op hun stem rekenen. Ik zeg nogmaals, zonder mijn beroep van postbode had ik zoveel mensen niet gekend en was ik misschien geen enkele keer verkozen geraakt. Ik blijf dus de talrijke B-postkiezers dankbaar, want door hun verhalen werd ik door de politieke microbe gebeten en begon ik aan politiek te doen.” Wilfried sprak vol trots over de realisatie van het Natuur Educatief Centrum. Een mooi groen project. “We hebben ook drie à vier spaarbekkens aangelegd. Door deze realisaties kunnen we op verschillende plaatsen de waterellende indijken. Ook qua sport werden het eveneens zes mooie jaren, met veel investeringen.”
Waar voelde Wilfried zich het best: vroeger bij de SP of nu bij De Brug? “Politiek-ideologisch zat ik het best bij de SP.A Maar de toenmalige SP was veel minder dynamisch dan De Brug, die toen nog naar voor kwam als totaal onafhankelijk. Dat zinde mij wel. Later gingen zij in zee met N-VA en Open VLD…Nu is SP.A-Ingelmunster veel verbeterd, zoveel jonger geworden. Ze deden het ook heel goed bij de jongste verkiezingen.” Had Wilfried verwacht dat De Brug zo’n monsterscore zou halen? “Ja, De Brug functioneerde als een geoliede machine. CD&V kwam bleek uit de hoek. De doodsteek voor CD&V was volgens mij het feit dat Jean-Pierre De Clercq niet meer op de lijst stond.” Hoe is de huidige vriendschapsband met burgemeester Kurt Windels? “Privé klikt het goed, maar politiek zijn wij totaal anders.”
“Trots op de trage wegen”
De trage wegen waren jarenlang het stokpaardje van schepen Wilfried Vanacker. En met succes. “Waar de gemeentebesturen doorduwen, gaan de trage wegen weer open, liefst met medewerking van de betrokkenen. De mensen begrijpen dat niet altijd, als schepen moeten wij natuurlijk de reglementen volgen. Wanneer je alles vanuit je hart probeert te realiseren, dan moeten mensen zich daar niet boos om maken. De inzet voor de trage wegen was niet voor mij persoonlijk, wel voor de mensen die graag wandelen en/of fietsen. Er bestaan veel landelijke veldwegels die dwars door de landerijen snijden. Het was nooit onze bedoeling om door die landerijen te gaan, wel errond. Het moet een win-winsituatie zijn voor beide partijen. Eigenlijk is dat ook niet interessant voor de landbouwers, want op hun eigendomsbewijs staat dat die weg er nog ligt. Hun landerijen zijn minder waard, omdat die weg daar zogezegd doorheen loopt en niet erlangs. We probeerden dat in orde te brengen, maar blijkbaar kon dat nog niet. Ik ben wel blij met die nieuwe trage wegen die we aanlegden, zonder veel discussie. Als schepen droeg ik daar mijn steentje toe bij.” (PADI)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier