Dé figuur die in Izegem in 2017 het nieuws heeft gemaakt, is zonder twijfel Kurt Grymonprez. De doorgewinterde politicus nam in mei ontslag na de vermeende ‘stenenaffaire’ en keerde zich zelfs even helemaal af van de politiek. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en ondertussen timmert het voormalige boegbeeld van SP.A aan een eigen politieke beweging. “Ik voel gewoon dat de Izegemnaar me nog steunt”, zegt hij.
Er trok midden mei een politieke aardbeving door Izegem. Eentje van minstens acht op de schaal van Richter, met in het epicentrum Kurt Grymonprez (48), al 23 jaar lang een gerespecteerd politicus en schepen voor SP.A. De man nam van de ene dag op de andere ontslag, nadat het verhaal de ronde deed dat hij aan stadsdiensten zou gevraagd hebben om een partij stenen bij hem thuis af te leveren. Die beschuldigingen kan Kurt nu weerleggen met enkele betaalde facturen van een externe firma, maar het kwaad is geschied: een politieke carrière van ruim twintig jaar werd in een vingerknip weggespoeld.
Hoe kijk je terug op 2017?
“Het was een jaar met een hoge piek en een erg diep dal. Mijn ontslag als schepen deed me veel pijn, maar ik maakte ook een heuglijk moment mee: de geboorte van mijn eerste kleinzoon Kamiel, op 15 maart. Beide feiten houden elkaar in balans en zorgen ervoor dat ik geen zure nasmaak aan het voorbije jaar overhoud. Maar dat neemt niet weg dat ik het bijzonder spijtig vind dat ik alles wat ik de voorbije 23 jaar op politiek vlak heb opgebouwd, plots kwijt was.”
Je hele leven nam door die vermeende ‘stenenaffaire’ een flinke wending.
“Had je me dit scenario een jaar geleden voorgeschoteld, dan zou ik het als pure sciencefiction afgedaan hebben. Ik had nooit gedacht dat het zo’n vaart zou lopen. Begin 2017 kampte ik wel al met een wrang gevoel, want alles liep niet langer zoals ik het wilde. Maar dat ik midden mei geen schepen meer zou zijn, daar had ik geen rekening mee gehouden. Ik was in de hel beland.”
“Het feit dat SP.A me weer aan boord wilde hijsen, bewijst dat de partij erkent dat ze fouten heeft gemaakt”
Neem je iemand iets kwalijk in dit hele verhaal?
“Veel zogenaamde politieke vrienden, waar ik járen mee heb samengewerkt, lieten me als een blok vallen. Zoiets had ik niet verwacht, want op die manier werk en denk ik nooit. Ik beleefde tijdens die helse periode een rollercoaster aan emoties, maar voelde echt een gebrek aan steun van mensen die ik al jaren ken. Dat deed pijn. Terwijl ik hun steun toen net extra goed kon gebruiken. Ik stond er plots helemaal alleen voor. Ik werd ook in snelheid gepakt. Nog voor ik me goed en wel kon verdedigen, was het al duidelijk dat een ontslag als schepen de enige optie was. Ik vond nergens hulp.”
Had je ooit gedacht dat politiek zo vuil kon gespeeld worden?
“Ik weet al langer dat de politieke wereld de properste niet is, maar ik kon me daar altijd boven zetten. Je vrienden moet je niet overtuigen en bij je vijanden kan je dat niet, maar ik stelde vast dat vriendschap in de politiek een zeldzaamheid is. Ik wilde me gewoon inzetten voor mijn partij en de Izegemnaar. De rest deed er niet toe. Weet je, na die hele affaire kreeg ik van sommige mensen te horen dat ik te braaf ben voor de politiek. Daar ben ik wel van geschrokken. Ach, ik was na die 23 jaar een hoge politieke boom. En die vangen nu eenmaal veel wind. Alleen ben ik tijdens die hele affaire gewoon omver geblazen. Ik was blijkbaar een bedreiging voor het grotere geheel. Hoe kan je anders die beschuldigingen verklaren? Zelfs het nationale partijorgaan van SP.A werd ingeschakeld. Mijn politieke medestanders hebben me als een baksteen laten vallen. Dat doet nog altijd erg veel pijn.”
Kan je nog door dezelfde deur met mensen als Frank Duhamel, je voormalige ‘compagnon de route’?
“Zeker, maar het gevoel zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik heb geen rancune en koester zeker geen negatieve gevoelens, maar zo’n zaken kan je nu eenmaal ook niet zomaar achter je laten. Met wrok creëer je geen betere wereld. Ik verberg niet dat ik de eerste weken na de hele kwestie wel erg teleurgesteld was. De politiek was een deel van mijn leven, hé. Nadien heeft SP.A ook zelf een en ander ingezien. Het feit dat ze me opnieuw aan boord wilden hijsen, zegt genoeg. Ze beseffen dat ze ook fouten gemaakt hebben, maar dat is slechts een kleine pleister op de wonde.”
Heb je ondertussen het hele verhaal achter je kunnen laten?
“Het moment dat ik voor mezelf uitgemaakt heb dat een toekomst bij SP.A niet meer tot de mogelijkheden behoorde, kon ik er een streep onder trekken. Begin oktober viel er zo een enorme last van mijn schouders. Ik heb ook een manier gezocht om mijn hoofd leeg te maken. Op het domein Wallemote heb ik kilometers gewandeld en met mijn fiets heb ik elke uithoek van Izegem verkend. Onderweg zag ik dat er nog een pak werk te doen is en zo wakkerde het politieke vuur beetje bij beetje weer aan. Het waakvlammetje is nooit gedoofd, het had gewoon de juiste impulsen nodig.”
Veel mensen zouden ook op mentaal vlak kraken…
(zucht) “Het was niet makkelijk om de zaken te blijven ordenen. Ik ben niet in een depressie beland, maar had ook mijn zwarte momenten. Gelukkig had ik mijn vrouw, familie en een pak vrienden die me bleven steunen. Zonder hen was het waarschijnlijk een ander verhaal geweest. SP.A had me laten vallen, maar Izegem niet. Dat mocht ik ervaren aan de hand van de honderden sms’jes en telefoontjes die ik kreeg. Mensen spraken me ook gewoon spontaan op straat aan. ‘Het zou toch jammer zijn mochten we u verliezen, Kurt.’ Wel, aan zo’n zaken trekt een mens zich op.”
Je bent momenteel een nieuwe politieke beweging uit de grond aan het stampen. Denk je dat de Izegemnaar je zal volgen?
“Daar ben ik zelfs van overtuigd! We willen een mooi verhaal schrijven, met een visie die je bij geen enkele traditionele partij zal vinden. Daarom wordt het ook een onafhankelijke beweging, los van elke partijkleur. Iedereen die zich in ons programma kan vinden, moet zich bij ons kunnen aansluiten. En geen politiek getouwtrek: het belang van de Izegemnaar staat boven het belang van elk lid van onze beweging.”
Heb je al een naam?
(lacht) “Daarvoor is het nog iets te vroeg. Eind januari maken we de details bekend en zal je ook zien wie er lid is van het team. Maar het is erg spannend. Een politiek verhaal van nul schrijven, heb ik nog nooit gedaan. Gelukkig kan ik op enkele bekwame mensen rekenen om dit idee te realiseren.”
“Op 31 december hef ik het glas op mijn kleinzoon Kamiel. Dat kereltje is het licht in mijn leven”
Straks komen er liefst acht politieke partijen en bewegingen aan de aftrap. Is dat voor een stad als Izegem niet wat van het goeie te veel?
“Het wordt druk in oktober 2018. Versnippering speelt wiskundig in het voordeel van het huidig bestuur. Net daarom willen we een sterke lijst die het mogelijk maakt om te scoren. Maar als de helft van de mensen die in 2012 op mij gestemd heeft mij volgt, zal ik een gelukkig mens zijn. Ik heb me ook niet zelf afgescheurd en ben niet weggelopen uit SP.A, ik start door omstandigheden met iets compleet nieuw. Elk nadeel heeft zijn voordeel. Dit bood mij de kans om zonder druk van wat dan ook, vrij aan politiek te doen.”
Ambieer je straks opnieuw een schepenambt?
“Niemand neemt deel aan verkiezingen om niet verkozen te raken, hé. Ik heb nog nooit een beer geschoten, laat staan zijn vel vooraf verkocht, maar met onze zeer bekwame beweging zijn we gezond ambitieus. En ja, opnieuw als schepen kunnen zetelen zou fantastisch zijn. Ik zou dan ook met iedereen kunnen samenwerken. Zonder rancune, met de blik op de toekomst. Nogmaals: die hele stenenkwestie was een politieke affaire en daar heb ik een streep onder getrokken. Nu wil ik me weer inzetten voor de Izegemnaar.”
Op professioneel vlak heb je woelige wateren doorzwommen, maar ook privé had je het niet altijd even makkelijk. De dood van je goeie vriend Jurgen Callens eind augustus heeft sporen nagelaten.
“Dat was inderdaad een klap in mijn gezicht. Jurgen was een enorm goeie vriend van mij. We hebben samen fantastische avonturen beleefd, nog samen gevoetbald bij ‘t 25ste Uur… En we stonden ook samen aan de wieg van ons Headbanger’s Balls Fest. Wanneer zo iemand plots uit je leven weggerukt wordt, staat de wereld even stil. En dan verbleken al die politieke verhalen meteen.”
Welke les trek je uit 2017?
“Dat echte vrienden zich pas manifesteren wanneer je écht in de miserie zit. Veel mensen hebben me verrast, zowel in de positieve als in de negatieve zin. Dankzij die hele affaire heb ik nu wel een duidelijk beeld van wie er echt om doet.”
Waar wil je op 31 december op klinken?
“Op een goeie gezondheid, maar dat is zo cliché. Ik zal vooral het glas heffen op mijn kleinzoon Kamiel. Dat kereltje is het licht in mijn leven. Ik zou hem niet meer kunnen missen. En als ik een wens mag uitspreken, ga ik voor goeie gemeenteraadsverkiezingen.” (knipoogt)
Heb je een goed voornemen voor het komende jaar?
“Ik hou mezelf voor dat ik Izegem weer kan mee besturen. Dat ik kan terugkeren naar de plek waar ik als politicus thuis hoor. Je mag me dus een goed resultaat toewensen op 14 oktober 2018.”
Een resultaat dat met een volle lijst van 29 namen zal geboekt worden?
“Daar kan ik nog geen antwoord op bieden. We gaan voor kwaliteit, niet voor kwantiteit. Iedereen die op onze lijst zal staan, zal dat met volle overtuiging doen en kan mee het verschil maken. Dáárin schuilt de kracht van lokale politiek.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier