Na een carrière van dertig jaar stapt Gerda Mylle (65) uit de actieve politiek. De oud-burgemeester had vanaf januari nochtans opnieuw recht op een zitje in de gemeenteraad, maar bedankte voor de eer. Net nu haar partij CD&V opnieuw tot de meerderheid mag toetreden. “Maar ‘het’ was al langer op”, geeft ze toe. “Tijd voor een nieuwe generatie om zich in te werken.”
Waarom die beslissing om uit de actieve politiek te stappen?
“Het was er het moment voor. Ik heb drie legislaturen mee aan het roer van deze prachtige stad gestaan. Als politicus moet je beseffen dat je een beperkte houdbaarheidsdatum hebt. Je moet daar leren rekening mee houden. Ik ben dit jaar 65 geworden. Tijd om nu ook met politiek pensioen te gaan. Al had die beslissing eerder moeten vallen. Mijn laatste legislatuur was er één te veel.”
Hoezo?
“In 2006 had ik nog nooit zo’n goed persoonlijk resultaat gehad. (2.443 voorkeurstemmen, red.). Ik werd burgemeester en heb die functie heel graag uitgevoerd. Toen de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 er aan kwamen was het plan dan ook om de coalitie met SP.A verder te zetten. In een ideaal scenario ging ik toen nog een paar jaar burgemeester zijn en bij de opening van stadsmuseum Eperon d’Or – toch mijn stokpaardje – de sjerp doorgeven aan Frank Duhamel. Enkele jonge CD&V’ers gingen we op dat moment als schepen kunnen lanceren. Helaas bleek N-VA te sterk en werden we naar de oppositiebanken verwezen.”
Waarom ben je in 2012 niet meteen gestopt?
“Ik had het gevoel dat ik de kiezer niet kon en mocht bedriegen. Mijn resultaat was nog steeds zeer goed (Mylle kreeg 2.239 voorkeurstemmen, de tweede beste score na burgemeester Bert Maertens, red.). Ik wilde mijn partij op dat moeilijke moment, voor het eerst sinds lang weer in de oppositie, niet alleen laten. Het bleek echter niet wat ik er van verwacht had. Als oppositieraadslid is het vaak de moeite niet dat je je mond open doet. Je zit er vaak voor spek en bonen bij en het beleid is al lang bepaald. Ik heb het daar moeilijk mee gehad.”
Laatste legislatuur was er één te veel
Jullie hadden voor 2018 met Peter Defreyne de ideale lijsttrekker, tot hij een jaar eerder stierf aan de gevolgen van kanker.
“Een mokerslag die we nooit te boven zijn gekomen. (zucht) Hij had de juiste houding en het charisma .Hij was welbespraakt en intelligent en niet rancuneus van aard. Hij had zijn ziekte eerst rooskleuriger voorgesteld en gezegd dat hij zou genezen. Tot hij twee weken voor zijn dood moest toegeven dat het niet langer ging. We hebben toen samen op de palliatieve afdeling zijn politiek testament opgemaakt. Hij heeft ons doen beloven: “Wat er ook gebeurt, doe alles om terug deel van het beleid uit te maken” We hebben die wens kunnen inwilligen. Anders was hij wellicht bij ons komen spoken. (glimlacht). Op zijn vraag is Ann Van Essche lijsttrekker geworden en zij zal straks ook schepen in de nieuwe coalitie zijn. De partij vroeg me om lijstduwer te worden. Veel mensen zijn bang van die plek op de lijst, omdat ze vaak niet het gewenste resultaat oplevert. Ik ben die uitdaging uit loyaliteit aangegaan.”
N-VA koos CD&V als zwakste bruid, klinkt het bij critici.
“Het was tijd om onze rug te rechten en voor een kentering te zorgen. Nu hebben we terug een project waar we kunnen aan bouwen. CD&V zal straks het sociaal gezicht van onze stad vormen en daar ben ik heel blij mee. Het sociale accent ontbrak een beetje en ik ben blij dat mijn partij die opdracht ter harte neemt. Ik sleepte me al enige tijd naar het eind van deze legislatuur, maar nu ik zie dat de partij terug op de rails is gezet kan ik met een gerust hart afscheid nemen.”
In 1988 werd je CVP-voorzitter, een jaar later gemeenteraadslid. Wat herinner je je daar nog van?
“Het was nog geen norm om veel vrouwen op de lijst te zetten, maar toch kwam de vraag. Eerder onverwacht. Ik had drie kindjes en een voltijdse job als leerkracht, maar besloot er toch voor te gaan. Ik stond negende op de lijst en was de laatste verkozene. Ik weet nog dat mijn eerste voorstel in de gemeenteraad was om het kindergeld op te trekken. Dat werd positief ontvangen en ik had de smaak te pakken. “
Je bestuurde altijd samen met de socialisten. Hoe beleefde je die periodes?
“We zijn samen scheep gegaan en dat is me zeer goed bevallen. Er zijn toen bruggen gebouwd en zat er toch eens een haar in de boter werd dat in der minne geregeld. We hebben heel wat mooie zaken gerealiseerd: ‘t Sok in Kachtem, Eperon d’Or, De Leest, buitenschoolse kinderopvang Okido….Ik had mijn bureau naast dat van Frank Duhamel en als we op woensdagavond zitdag hadden zat daar een half uur verschil tussen. Het ideale moment voor een koffietje en een deugddoende babbel.”
Ook Frank stapt nu definitief uit de politiek.
“Toevallig, maar toepasselijk. We zijn indertijd nog gaan eten om de eerste plannen voor onze coalitie te smeden, maar dat mocht niemand weten. Dus zaten we wat dieper in het restaurant om de aandacht niet te wekken. De mensen moeten toen raar gekeken hebben. (lacht). Later heb ik hem nog met mijn eerste schepenwedde getrakteerd. Ook nu houden we die traditie in stand. Tijdens een lunch becommentariëren we dan als een soort Statler en Waldorf uit The Muppets de nieuwste politieke ontwikkelingen. (lacht).”
Ik had het gevoel dat ik de kiezer niet kon en mocht bedriegen
Wat is je mooiste herinnering aan de voorbije dertig jaar?
“Ik ben enorm fier dat we cultuurhuis en dienstencentrum De Leest hebben gebouwd. Ik vormde een ideale tandem met cultuurconsulent Geerwin Vandekerckhove. Ik zorgde voor de omkadering en hij voor het inhoudelijke. Ik zie dat echt als ons kindje. Het was ook zijn idee om de koning op de opening uit te nodigen. Hij kon niet, maar prinses Astrid kwam wel langs. Ze kreeg die avond ‘Belgian Shoes’ van het Izegemse merk Vanackere. Ze deed prompt haar naaldhakken uit en liep de hele avond op die luxe-pantoffels rond. Prachtig om te zien. Het protocol mocht even overboord.” (lacht).
Zijn er zaken die je betreurt?
“De herinrichting van de stationsomgeving. Het scheelde amper twee maand of dat project ging er toch van gekomen zijn, maar N-VA kwam aan de macht en het verdween in de koelkast. Dat is nog steeds onze grootste gemiste kans. De miljoenen lagen klaar in Brussel. Alleen is er verkeerd gecommuniceerd. Veel mensen dachten dat we de centrumbrug zouden afbreken, maar het ging uiteraard alleen om een inkorting. Die boodschap werd niet goed overgebracht en in de perceptie was het plots alsof we Emelgem van het centrum wilden scheiden.”
Wat ga je vanaf januari doen?
“Mijn dagen waren sowieso al goed gevuld en dat zal in 2019 wellicht ook zo blijven. Ik ben vrijwilliger bij de provinciale tak van Beweging.net, waar ik mee de selectieprocedure voor nieuwe stafmedewerkers in goede banen leid en ben ook nog in tal van andere verenigingen actief. Daar komt veel avondwerk bij kijken, maar hopelijk heb ik straks wat meer tijd om in De Leest langs te gaan. Ik hoop vooral meer tijd met mijn kleinkinderen door te brengen, want door de politiek kon ik er voor mijn kinderen niet altijd even veel zijn.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier