De zware verkiezingsnederlaag blijft nazinderen bij N-VA. Gewezen gemeenteraadslid Hugo De Bondt stapt uit de partij. “Telkens kreeg ik te horen dat ik met mijn 70 jaar te oud was.”
Dat hij zijn mandaat als gemeenteraadslid na de tegenvallende gemeenteraadsverkiezingen niet kan voortzetten, zit Hugo De Bondt (70) diep. Heel diep. “Tijdens mijn zesjarig mandaat hield ik 45 interpellaties, stelde ik 140 schriftelijke vragen, werden tien van mijn suggesties – als oppositielid – ingevoerd en legde ik meer dan 600 huisbezoeken af”, somt hij op.
“Op de verkiezingsavond was ik dan ook zéér ontgoocheld dat ik niet herkozen raakte. Er werd me binnen de partij beloofd dat ik de mogelijke plaats in Het Bijzonder Comité voor de Sociale Dienst (BSCD) zou krijgen. Maar dat werd blijkbaar ook toegezegd aan twee dames. Het kan niet anders dat daar spanningen en ruzie van komt.”
Na een interne stemming ging die zetel naar Aagje Merlevede, waardoor Hugo De Bondt met lege handen achter bleef. “Het voornaamste argument was dat ik te oud was. Een opmerking die ik constant hoorde, ook toen bekend raakte dat ik de zevende plaats zou krijgen op de lijst.”
Hugo De Bondt zegt dat hij zich niet meer gesteund voelt door zijn partij. “Spreek zelfs maar over een boycot. Mijn promotiefilmpje werd amper gedeeld door mijn partijgenoten. Tegen alle afspraken in kwamen mensen van buiten Assebroek mijn deelgemeente overspoelen. Er werd een folder uitgedeeld in Assebroek, maar ik werd niet gevraagd om mee te doen. Ik voelde me niet meer welkom. Mijn affiches werden afgetrokken of overplakt, door andere N-VA-kandidaten. Achter mijn rug werd rondgebazuind dat ik mijn interpellaties, vragen en persberichten niet zelf zou opstellen… Tja, jaloezie?”
Geen steun
Hugo De Bondt deelde zijn grieven midden januari mee aan de top van de Brugse afdeling. Een gesprek van twee uur, maar zonder resultaat. “Ook daarvoor kreeg ik nooit openlijke steun van mijn partij. Ook niet toen ik in de klappen deelde tijdens een actie aan het Blauwe Kruis, ook niet toen ik bedreigingen en haatbrieven kreeg. Vandaar dat ik uit de partij stap. Niet uit rancune, maar uit ontgoocheling. N-VA is een partij zoals alle andere geworden. Intriges en veel achterhoedegevechten. Ik kan me daar niet meer mee verzoenen. Na meer dan 50 jaar trouw partijlid van de Volksunie en nadien de N-VA ga ik verder als een partijloze Vlaams-nationalist. Ik loop niet over naar een andere partij, maar ben altijd bereid om andere partijen te helpen. Over de partijgrenzen heen heb ik een goed contact met politieke opponenten, iets wat ze me ook binnen N-VA kwalijk namen. Op dit moment denk ik aan mijn gezondheid en mijn familie. Jammer dat het zo moet lopen, maar ze hebben me gedwongen tot die keuze.”
“Op wie ik straks zal stemmen? Sowieso op Geert Bourgeois, nog zo’n oudere Volksunist die naar de exit geduwd wordt. Mijn vader, medeoprichter van de Volksunie in de Brugse regio, draait zich om in zijn graf mocht hij weten wat er allemaal aan het gebeuren is. Ik hoor niemand meer, het lijkt alsof ze blij zijn dat ze van me af zijn. Veel vriendschappen zijn voorbij, maar dat is hun beslissing, niet de mijne. Veel kandidaten die op 14 oktober op de N-VA-lijst stonden voelen zich op straat gezet. We dachten dat er nog een grondige analyse met zijn allen of een uitgebreide bedanking zou volgen, maar niets. We worden niet meer gekend.”
Senioren
Hugo De Bondt was oprichter en voorzitter van de seniorenafdeling van N-VA Brugge. Een organisatie die in augustus zeven jaar zou bestaan en binnen de partij geldt als voorbeeld voor de andere Vlaamse afdelingen. “Wat daarmee gebeurt, weet ik niet. Ik ben geen partijlid meer.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier