David Demeestere coördineert voor de achtste keer de stembusgang in Izegem

David Demeestere, hier met medewerker Nathalie Verbeke, maakt zich op voor een spannende zondag. (foto Frank) © (foto Frank)
Philippe Verhaest

Zondag is D-Day voor iedereen die met het politieke wereldje begaan is. Niet enkel de kandidaten zelf staan dan onder hoogspanning, ook de organisatie van de verkiezingen zélf vergt heel wat inspanningen. David Demeestere coördineert de stembusgang in Izegem. “We staan voor de drukste dag van het jaar”, zegt hij.

De voorbereidingen voor deze Vlaamse, federale en Europese verkiezingen gingen een tiental weken geleden van start. “Maar elke keer opnieuw is het alsof we onze eerste stembusgang ooit organiseren”, benadrukt David Demeestere (48). “We laten niks aan het toeval over.”

De jurist bij het Izegemse stadsbestuur was in 2004 voor het eerst verantwoordelijk voor de organisatie en is ondertussen aan zijn achtste verkiezingen toe. “Mijn eerste taak is zorgen dat alle stem- en telbureaus bemand zijn. In Izegem gaat het om 28 stemlokalen op acht locaties waarvoor ik op zoek ga naar voorzitters, secretarissen en bijzitters. Vanaf 15 uur worden in zaal ISO, De Leest en de Bellevueschool ook alle stemmen voor Izegem en Ingelmunster geteld. In totaal hebben we zondag 420 mensen nodig en daarvoor schrijven we 700 burgers aan.”

De hele dag los ik kleine probleempjes op. Dat is eigen aan de verkiezingen

Die mensen vinden is niet meteen de meest evidente zaak ter wereld. “Uit ervaring weet ik dat per stembureau twee tot vier mensen wettig verhinderd zijn. Mensen die moeten werken of net die dag een communiefeest van hun zoon of dochter hebben, daar houden we uiteraard rekening mee. Maar een schoolfeest is dan bijvoorbeeld weer geen geldige redenen. De weken voor de verkiezingen maak ik me trouwens wel grote zorgen over de gezondheid van de gemiddelde Vlaming. Je kan niet geloven hoeveel doktersbriefjes we ontvangen die enkel over de dag van de verkiezingen handelen. Ofwel beschikken die artsen over een perfect werkende glazen bol… Dat begrijp ik niet, want in veel landen kán men niet eens gaan stemmen. Het is een voorrecht om hier aan te mogen meewerken.”

Enkel gebroken

Voor David is verkiezingszondag zonder twijfel de drukste en meest stressvolle dag van het jaar. “Je hebt amper tijd om te ademen. Aan de andere kant: de dag vliegt ook razendsnel voorbij.”

“Ikzelf sta op om 6 uur en mag vrijwel meteen telefoontjes beginnen beantwoorden. Ooit had een voorzitter van een stembureau de avond voordien zijn enkel gebroken. Dan moet je nog in allerijl op zoek naar vervanging. Niet zo leuk, maar in al die jaren heeft er nog nooit een stembureau de deuren te laat geopend. ‘s Ochtends ga ik met vrederechter Chris Madou op alle stemlocaties langs, stellen we de afwezige bijzitters vast en staan we onze mensen bij. Eigenlijk lossen we die hele dag lang kleine probleempjes op. Dat is eigen aan verkiezingszondag.”

“Verkiezingszondag is de drukste dag van het jaar”

Wanneer om 14 uur de laatste stem is uitgebracht, kan David geen versnelling lager schakelen. “Een uur later start het tellen, iets wat in opperste concentratie moet verlopen”, benadrukt hij. “En we maken er een erezaak van dat alles meteen klopt, want stemmen opnieuw tellen is bijzonder onaangenaam. Het laatste wat we willen, is dat er nieuwe verkiezingen georganiseerd zouden moeten worden omdat onze resultaten niet kloppen. Dat dreigt nu in het Limburgse Bilzen te gebeuren, in nasleep van de recente gemeenteraadsverkiezingen. Een ware nachtmerrie voor wie verkiezingen in goeie banen moet laten lopen.”

Zondagavond hoopt David moe maar voldaan naar bed te kunnen gaan. “Wanneer we de resultaten op een katholiek uur kunnen doorsturen en alles vlot verlopen is, zal ik een gelukkig mens zijn. Het enige wat ik niet mag vergeten, is om zelf mijn stem uit te brengen. Ik kan terecht in de Sint-Pietersschool in Emelgem, maar het is al gebeurd dat ik in alle drukte moest terugkeren om te stemmen. Dat zal nu niet gebeuren”, knipoogt hij. “Ik hoop vooral dat we snel een nieuwe regering hebben en er binnen zes maanden geen nieuwe verkiezingen aan de voordeur staan. Dan hebben we even adempauze, want in 2024 mogen we opnieuw nationale én gemeenteraadsverkiezingen organiseren.”

Sire, er zijn nog vrijwilligers

Heel wat mensen die opgeroepen zijn om tijdens verkiezingszondag een stem- of telbureau te bemannen, verzetten hemel en aarde om toch maar die plicht naast zich neer te kunnen leggen, maar hier en daar zijn er ook burgers die zich met een brede glimlach ten dienste stellen van de democratie. Ingelmunsternaar Rob Kindt (64) fungeert zondagochtend als secretaris van een stembureau. “Heel bewust”, zegt hij. “Ik kreeg geen oproepingsbrief in de bus, maar werd door de voorzitter van het bureau gevraagd. Ik heb geen moment getwijfeld”, zegt de oud-leerkracht aan het Klein Seminarie in Roeselare en voormalig schepen van Ingelmunster.

Rob zetelde van 2000 tot 2018 als gemeenteraadslid of schepen en beseft als geen ander het belang van verkiezingen. “En vooral de inspanningen die vrijwilligers op die dag leveren”, benadrukt hij. “Voor mijn politieke carrière was ik ook zelf regelmatig voorzitter van een stem- of telbureau en nu wil ik iets teruggeven aan de maatschappij.”

Dat veel mensen hun burgerplicht liever niet vervullen, doet bij Rob de wenkbrauwen fronsen. “Uiteraard kan ik begrip opbrengen voor mensen die bijvoorbeeld moeten werken. Ik herinner me dat ik als voorzitter ooit een bijzitter had die hoogzwanger was. Dan is het maar logisch dat je die mensen buiten beschouwing laat. Maar ooit kreeg ik van een bijzitter het excuus te horen dat hij die ochtend moest voetballen. Dat gaat er bij mij niet in, want we bevinden ons in een bevoorrechte situatie. Tijdens mijn studies Romaanse Talen in Leuven leerde ik veel Zuid-Amerikanen kennen die in een dictatuur leefden. Zij wílden hun stem uitbrengen, maar mochten niet. Wij hebben die luxe wel. Zolang we van mening kunnen en mogen verschillen, zijn we vrij. Dat is de basis van onze democratie.”

Ook daarom start Rob zondagochtend met veel zin aan zijn taak. “Alleen het vroege opstaan is wat minder”, grijnst hij. “Maar eenmaal de mensen het stembureau binnenstromen, is dat weer snel vergeten. Of ze me binnen vijf jaar opnieuw als secretaris mogen vragen? Mijn naam mag nu al genoteerd worden!”

(PVH)