Wanneer een slachthuis zelf op de kapblok ligt

Thomas De Roover De Brauwer van Debra-Meat. © Davy Coghe
Olivier Neese
Olivier Neese Editieredacteur Brugsch Handelsblad Brugge - Torhout

“Kom langs. Erover schrijven zal je toch doen. Dan kan ik tenminste mijn waarheid vertellen.” Dolenthousiast was de zaakvoerder van het Tieltse slachthuis niet meteen, toch wilde Thomas De Roover De Brauwer deze week tijd vrijmaken voor een interview.

Dat moeten zowel de voor- als tegenstanders toegeven: de zaakvoerder steekt zich niet weg in tijden van crisis. Nadat in maart 2017 Animal Rights uitpakte met gruwelijke undercoverbeelden uit het Tieltse slachthuis, stapte de ceo zelf naar voren om het woord te voeren. Hij ging in debat met de activisten en nodigde hen zelfs uit op zijn bedrijf. Ook nu, wanneer zijn onderneming op de rand van de financiële afgrond staat, neemt hij zijn verantwoordelijkheid en geeft hij tekst en uitleg. Dat het met enige tegenzin is, kunnen we begrijpen.

Als er dieren geslacht moeten worden, dan toch liefst in een streng gecontroleerd slachthuis

Waar voor- en tegenstanders ook niet over kunnen discussiëren is dat het bedrijf maatregelen moést nemen en gerust wat op de blaren mocht zitten nadat Animal Rights aan het licht bracht wat er achter de schermen van het slachthuis gebeurde. Personeelsleden die de varkens aan de oren voorttrokken. Schopten en sloegen. Levend keelden. De beelden waren wansmakelijk. Gruwelijk. Schandalig. Hoogstwaarschijnlijk zelfs misdadig, maar daar buigt de rechtbank zich in februari over.

Reacties

Zou het verdwijnen van dit bedrijf een verlies zijn voor de regio? Daar zullen en mogen de meningen wel over verschillen. De reacties van de tegenstanders zijn nu al te raden. Dat hij nu zelf voelt hoe het is om op de slachtbank te liggen. Dat het zijn verdiende loon is na wat we zagen op de beelden van Animal Rights. Maar we mogen niet hypocriet zijn: zolang we aan ons stukje vlees vasthouden, zullen daar dieren voor geslacht moeten worden. Wel merk je dat die vleeseters door de acties van dierenrechtenorganisaties alsmaar bewuster eten en willen dat het slachten zo respectvol mogelijk gebeurt. Omdat we het zelf niet willen doen, moet iemand anders die taak op zich nemen. Laten we dat dan niet liever doen bij een onderneming die door zijn omstreden verleden fors moest investeren in dierenwelzijn en tegenwoordig superstreng wordt gecontroleerd? En die voor werkgelegenheid in de streek zorgt?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier