“Strompelen, dat lukt net iets beter met lotgenoten”

Op Levensloop loopt iedereen voor iedereen. © Foto JVGK
Mieke Verhelle
Mieke Verhelle Chef Nieuws Online

Lopen voor je leven, het is iets wat je meestal alleen maar in films ziet. Toch vindt dit weekend Levensloop plaats in Kortrijk. Eigenlijk op heel wat locaties wereldwijd. De mensen lopen er om het leven te vieren, maar vooral om al die mensen die strijden tegen kanker een hart onder de riem te steken.

Sinds de organisatie vijf jaar geleden in Kortrijk neerstreek, heb ik er een zwak voor. Mijn eigen moeder vocht tegen de ziekte. Een ongelijke strijd. En hoe hard we ook ons best deden om haar in die strijd bij te staan, toch vertrok ze alleen. Haar geliefden waren bij haar toen de strijd allang gestreden was. Toch voelde zij alleen de fysieke pijn. Maar ook de pijn van het weten dat wij het zonder haar zouden moeten stellen.

Strompelen, dat lukt net iets beter met lotgenoten

Als loper liet ik het in die periode wat slabakken. Ik loop in mijn strijd tegen kilo’s en stress. Maar toen zat ik liever bij mijn moeder in het ziekenhuis, om nog samen taartjes te eten. Ze wees er me dan telkens op dat ik toch maar moest volharden in dat lopen. Die taartjes plakken nogal op de heupen. En dat het voor haar niet veel meer uitmaakte, lachte ze met een ondeugende knipoog.

Ik bleef lopen en nam vroeger aan wedstrijden deel die het onderzoek naar borstkanker steunen. Ik loop echter heel traag en daarom neem ik niet meer aan wedstrijden deel. Lopen is voor mij bedoeld om een straalblauwe hemel in mijn hoofd te krijgen. Constant voorbij gelopen worden, bezorgt me eerder donkere wolken. Intussen weet ik waarom ik eerder strompel dan hardloop. Mijn lijf hapert een beetje. Geen grote mankementen, maar genoeg om je even stil te doen staan. Genoeg ook om te beseffen hoe groot de steun van je omgeving, maar vooral van lotgenoten kan zijn. Want strompelen, dat lukt net iets beter met mensen die even hard strompelen als jij.

Sinds de start heb ik een zwak voor Levensloop

Als echte West-Vlaming wil ik er echter niet te lang bij stilstaan. Ik haal mijn mentale bokshandschoenen boven en begin te vechten… en daardoor loop ik al een klein beetje sneller. Ik wens ze dan ook veel succes en een stralende zon, al die vechters, lopers en sympathisanten.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier