Het doek is eindelijk gevallen. Zeven jaar nadat de moord werd uitgevoerd, liggen de straffen vast voor de beramers van de Kasteelmoord. Of toch zo goed als. Een van de veroordeelden overweegt om naar cassatie te trekken. Maar dat zal niets veranderen aan de straf voor de spil van de hele zaak, dokter Gyselbrecht.
Bij verrassing kreeg hij van het hof van beroep een redelijke strafvermindering. Zes jaar korting, omgezet bijna één vijfde minder dan de rechtbank in eerste aanleg besliste. Over twee jaar kan hij voorwaardelijk vrij komen, rekenden experten intussen al uit.
Over strafmaten kunnen we uren discussiëren, het is aan de rechters om die uit te spreken en aan de strafuitvoeringsrechtbank om die verder op te volgen. Een thema dat bijzonder gevoelig ligt, zeker na wat dit weekend in Antwerpen is gebeurd met de jonge vrouw Julie. Zij werd om het leven gebracht door iemand die tot een celstraf veroordeeld was maar vrij rondliep in afwachting van de behandeling van zijn zaak voor het hof van beroep.
Het Brugse parket moet wel gewapend zijn met een olifantenvel
Wat ons vooral intrigeert is de motivering van de Gentse rechters om de dokter een strafvermindering te schenken. Hij krijgt ze om diverse redenen. Onder meer omdat de zaak zolang is blijven aanslepen. Maar aan wie lag dat dan, dat aanslepen? Deels omdat de verdediging van de Ruiseleedse huisarts alle mogelijke middelen heeft aangewend om het onderzoek naar die moord – zachtjes uitgedrukt – niet vooruit te helpen. Dat is natuurlijk allemaal volkomen legaal. Mensen mogen zich voor de aanklagers en rechters met hand en tand verdedigen. Dat ze het daarbij het Brugse parket bijzonder moeilijk hebben gemaakt en dat ze zelfs probeerden om de parketmagistraten bij wijze van spreken zwart te maken als het hen goed uitkwam, dat moeten ze er bij het Brugse Openbaar Ministerie maar bijnemen. Het parket moet er wel gewapend zijn met een olifantenvel.
Zou het kunnen, zo vragen wij ons af, dat de beroepsrechters meer aandacht hadden voor de rechten van de verdediging (dader) dan die van het slachtoffer? En was het voor iedereen – slachtoffer en familie, daders en samenleving – niet beter geweest als deze zaak voor assisen was gekomen? Ook al had de dokter dan niet in beroep kunnen gaan…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier