Met Krant van West-Vlaanderen gaan we een week mee in het spoor van vier Westhoekburgemeesters die op uitnodiging van de ambassade een reis maken naar China. Elke dag verschijnt een blog op KW.be en het uitgebreide verslag van de reis volgt later ook in de krant.
Na een korte nacht worden we om 8.15 uur verwacht aan de ontbijttafel. Lode Morlion wilde graag vooraf opnieuw enkele baantjes trekken in het zwembad, maar keert van een kale reis terug. “Het zwembad is hier pas open om 10 uur.” Hij komt echter voor een verrassing te staan in de lift. Marc Lewyllie pikt in: “Ik was klaar om naar het ontbijt te vertrekken en net wanneer ik in de lift wil stappen, zie ik Lode ‘in vol ornaat’ op zijn terugweg van het zwembad. Ik heb vlug mijn ogen gesloten.” (Lachen)
Er wacht ons na het ontbijt meteen een stevige busrit van anderhalf uur. Onderweg valt op dat Jinan (8 miljoen inwoners) niet te vergelijken is met Peking en Xi’an. De stad zit onder een dikke laag smog en mist, de vele vrachtwagens en bussen op de weg hebben hun beste tijd gehad. Niet meteen de mooiste plek van China, maar ook die keerzijde van de medaille is de moeite om te leren kennen.
Blij dat doel van Chinese missie geslaagd is
Eerste halte is een bedrijfsbezoek in de Chinese vestiging van Esco. Dat is een Brussels bedrijf waar koppelingen en versnellingssystemen voor hogesnelheidstreinen gemaakt worden. Het bedrijf levert materiaal aan onder meer Bombardier. In de Chinese vestiging werken 26 mensen, peanuts in vergelijking met andere firma’s. We krijgen onder meer een rondleiding in de meetkamer. “Ik vind het vreemd dat hier geen enkele Belg werkt“, vertelt Marc Lewyllie achteraf. “Zo heb je als moederbedrijf toch veel minder controle? Ik heb verhalen gehoord dat sommige personeelsleden an vestigingen zonder vertegenwoordiger er heel snel de kantjes aflopen. Ze zouden je dood doen met de aas al bezet.”
Een uitdrukking die de andere burgemeesters niet kennen. “Nog nooit gekaart, gemanild? Met een aas bezet maak je normaal kans om een slag te halen.” Lode Morlion knikt. “Nu begrijp ik het, maar ik dacht dat je haas zei.” (Lachen) Even later zijn alle burgemeesters in slaap gevallen op de bus. Die verdomde jetlag zit nog altijd in de kleren. En jawel, sommigen doen moeite om ook Chinese bomen door te zagen.
‘s Middags staat een meeting op de agenda in het Sheratonhotel met mevrouw Gong Xianqun, de vicedirecteur van het volkscongres van Jinan. “We zijn een stad van 8 miljoen inwoners en zetten enorm in op de technologische en ecologische ontwikkeling van bedrijven. In 2001 heb ik een bezoek gebracht aan Brussel en ik kan zeggen dat het heel ‘clean and beautiful’ was.”
Uit beleefdheid moeten we telkens even veel drinken als degene die de toost uitbrengt
Christof Dejaegher mag op zijn beurt de Westhoek en West-Vlaanderen voorstellen. “Ook wij hebben heel wat bedrijven die het goed doen en banden hebben met China. Ik denk aan Bombardier, Picanol en Barco.” Gong Xianqun mag afsluiten: “Ik heb al veel gelezen over de Eerste Wereldoorlog en hoop dat we een goede vriendschap kunnen uitbouwen. Nu nodig ik jullie uit voor de lunch.”
Verrassing alom als we bij de start van het eten een glaasje wijn gepresenteerd krijgen, naast de gebruikelijke thee. Een fijne afwisseling, al weten we nog niet wat ons te wachten zal staan. Gong Xianqun begint de maaltijd met het uitbrengen van een toost en drinkt meteen haar volledige glas leeg. Ook wij volgen, want – vertelt ons reisleider Guy Hallet – uit beleefdheid moeten we telkens even veel drinken als degene die de toost uitbrengt. De glazen worden meteen – met kleine hoeveelheden – bijgevuld en daarna heffen nog vier andere directeurs het glas. En wij… volgen hun voorbeeld. Gelukkig krijgen we ook heerlijke gerechten te zien. Na een kwartier staat de vicedirecteur op met het glas in de hand. Wij weten wat ons te doen staat. Daarna gaat ze langs bij elke burgemeester om kort even te praten en… het glas te heffen.
Ze dringt er bij iedereen op aan om bedrijven aan te spreken om te investeren in China. Ook de journalist wordt niet vergeten. “Jinan is de stad van de ‘hot springs’. Morgen gaan jullie zo’n warmwaterbron bezoeken en ik hoop dat je er een mooi artikel over zal schrijven.” Dat zullen we morgen wel zien, maar toch bedankt. Daarna komt het teken om af te ronden. We zijn intussen wat gewoon, maar iets als deze maaltijd hadden we nog niet meegemaakt.
Na de lunch is het tijd voor het hoofddoel van de reis: de overhandiging van de gedenkplaat voor de Chinese werkers in de Eerste Wereldoorlog. “Tijdens WO I zijn 140.000 Chinezen naar België en Frankrijk gekomen om er te werken op en achter de slagvelden”, vertelt Christof Dejaeger. “Ruim 80.000 van hen kwamen uit deze provincie Shandong. Ze maakten de slagvelden proper en hielpen met de wederopbouw. Tijdens de oorlog stierven 13 van hen bij een Duits bombardement op de Busseboom bij Poperinge. Die hebben we dit jaar herdacht met de oprichting van een monument op de site. Dat is ook een van de redenen dat we uitgenodigd zijn in China. Eén van de 140.000 Chinezen die afgezakt was naar de Westhoek, is Sun Han. Hij overleefde de oorlog en hield een dagboek bij. Pas na zijn dood in 1961 in China heeft zijn familie de memoires van Sun Han gepubliceerd in boekvorm. Tijdens ons Chinees stadsfestival hebben we geld ingezameld om een gedenkplaat te maken en die mogen we vandaag overhandigen aan de kleinzoon van Sun Han.”
We worden verwacht op het Overseas Chinese Affairs Office of Shandong Provincial People’s Government. Vice-directeur-generaal Wu Guan heet er ons welkom en doet de Chinese geschiedenis van WO I uit de doeken. Er komt onder meer een verwijzing naar het gedicht In Flanders Fields van John McCrae, net als een eerdere ceremonie in 2014 onder leiding van ere-gouverneur Paul Breyne. Daarna mag Christof Dejaegher de gedenkplaat overhandigen aan Sun Guanglong, de zichtbaar ontroerde kleinzoon van Sun Han.
Sun Guanglong bedankt op zijn beurt de burgemeestersdelegatie en vanuit de Chinese overheid weerklinkt veel respect en dankbaarheid. “Ik heb heel tevreden dat de missie van deze reis geslaagd is”, vertelt Christof Dejaegher. “Veel meer kunnen we niet doen, we hebben de gedenkplaat kunnen overhandigen aan de kleinzoon van een Chinese werker. Dit doet ons ontzettend veel deugd en we voelen veel wederzijds respect.”
Na de overhandiging is het back to business: een meeting met Li Yongsen, vice-directeur-generaal van het Foreign Affairs Office of People’s Government of Shandong Province. “Ik ben vorige maand nog in jullie land geweest”, vertelt Lu Yongsen. “Ik bracht er onder meer een bezoek aan Gent en Brugge. Samen met gouverneur Carl Decaluwé tekende ik ook een intentieverklaring om in de toekomst verder samen te werken tussen onze provincies. Shandong is wel iets groter dan West-Vlaanderen: het telt 100 miljoen inwoners. Het gaat ons economisch voor de wind en we willen daarop verder bouwen.”
Christof Dejaegher haalt nog eens – voor de derde keer vandaag – de troeven boven van de Westhoek en West-Vlaanderen. “Ik heb overigens gesproken met de Belgische ambassadeur in China en hij zal proberen geld vrij te maken om de tentoonstelling ‘Vive Labeur’ over China in de Eerste Wereldoorlog die liep in Poperinge, te laten overbrengen naar Shandong. We kijken ernaar uit.”
Nadien volgt een diner met een delegatie van de provincie Shandong. Opnieuw is alles tot in de puntjes geregeld. “Op zich is dat niet onlogisch, ook wij zouden alleen maar onze beste dingen tonen aan buitenlanders“, merken de burgemeesters op. “Maar dat doet niets af van het feit dat alles voor ons af is.” Christof Dejaegher krijgt overigens nog een laatste kans om te leren eten met stokjes. Er staan opnieuw noodles in soep op de menukaart, maar zelfs een korte privéles kan het tij niet keren. Het zal voor de volgende keer zijn in China.
Morgen staat er nog een dag vol activiteiten op de agenda en ‘s avonds vertrekken we met de trein naar Peking waar we om 1.45 uur met het vliegtuig opstijgen richting Zaventem. Goed voor een vlucht van 11 uur. Tot dan!
Onze Man in China
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier