Het PK voor juniores kreeg zondag in Beveren-Roeselare een anticlimax van jewelste: Pierre Goebeert, een Waalse renner van Zannata-Lotto Cycling Team Menen, kroonde zich tot de nieuwe kampioen van onze provincie. Chapeau voor de Henegouwer uit Doornik, maar de West-Vlamingen bleven na afloop van hun eigen kampioenschap verweesd achter. Hoe is het zo ver kunnen komen?
Goebeert was niet de enige vreemde eend in de bijt. Jawel, het had in Beveren-Roeselare nog erger kunnen aflopen: Jonas Castrique, een ploegmaat van Goebeert uit Ploegsteert, mocht eveneens aan het PK van West-Vlaanderen deelnemen, maar door een virus was de laureaat van Tienen-Zepperen nog niet in optimale doen. West-Vlaanderen is overigens niet de enige getroffen provincie. Gisteren vond in Oosterzele het kampioenschap van Oost-Vlaanderen voor juniores plaats. Sasha Weemaes won, de Australiër Michael Storer pakte Oost-Vlaams zilver. En met de Nederlander Kevin Inkelaar had het Avia WCup van Rik Devoogdt, dat zijn thuisbasis in Oost-Vlaanderen heeft, ook een potentiële kampioen aan de start.
Het kan ook omgekeerd. Zaterdag verschenen twee West-Vlaamse juniores aan de start van het Waals kampioenschap in Forge-Philippe: Aïden Maes uit Ingelmunster en Mathias Vanoverberghe uit Kortrijk. Beide renners maken immers deel uit van de jongerenformatie van Veranclassic, een team dat zijn zetel heeft in … Henegouwen. Aïden werd 39ste, Mathias haalde het einde niet. Het had zomaar anders kunnen lopen. En dan had West-Vlaanderen een Waalse kampioen.
Godderis op Waals kampioenschap
Twee weken geleden waren er ook al problemen bij de provinciale kampioenschappen voor beloften. Kenny Molly, een eerstejaars uit Wulvergem die voor de Spaanse jongerenploeg van Alberto Contador uitkomt, mocht eerst niet deelnemen aan het West-Vlaams kampioenschap. Tot hij finaal wel startgerechtigd bleek. Alleen wist hij dat zelf nog niet. De Waal Raphaël Fassin van KSV Deerlijk-Gaverzicht – om maar één voorbeeld te noemen – stond dan weer wel aan het vertrek.
Daags voordien van hetzelfde laken een broek op het PK voor elite zonder contract in Rollegem. Arne Casier uit Hooglede en Jelle Godderis uit Zarren, die uitkomen voor Royal Velo Club Ottignies uit Waals-Brabant en dus een licentie bij de Waalse wielerbond (FCWB) bezitten, waren niet startgerechtigd voor de titelstrijd in hun eigen provincie. Dat waren ze daags nadien wel op het kampioenschap van Wallonië in Le Roeulx, waar Godderis prompt als 12de finishte. Ook hier had het zomaar anders kunnen lopen.
Tien specifieke vragen
Bij Wielerbond Vlaanderen zaten ze zelf met de handen in het haar. Toen Gilbert Prinzie, nochtans een man met een jarenlange staat van dienst, op dinsdag 28 april voor een vergadering naar Gent trok, zeulde hij maar liefst tien specifieke vragen omtrent de provinciale kampioenschappen met zich mee. Zo was er het vraagteken rond de drie West-Vlaamse renners bij het Franse ESEG Douai: elite zonder contract Niels Nachtergaele uit Dentergem, belofte Kenny Bouvry uit Sint-Eloois-Winkel en elite zonder contract Matthias Legley uit Waregem. Aangezien hun team een vergunning had bij de Koninklijke Belgische Wielerbond (KBWB) en daardoor ook de solidariteitsbijdrage had betaald, mochten ze finaal toch starten. Bijna met succes, want Legley reed in volle finale weg met de latere winnaar, Mathias Delameilleure. Wat als de gewezen West-Vlaamse tijdritkampioen bij de beloften dan toch niet had mogen starten?
Elite zonder contract Niki Devoldere uit Izegem kende minder meeval. Hij maakt sinds dit jaar deel uit van Team Bikesensation, een ploeg uit Beernem die zich vooral richt op mountainbike maar daarmee de solidariteitsbijdrage niet betaalde. En dus mocht Devoldere in Rollegem niet starten. Nog een ander probleem situeerde zich bij buitenlandse renners die zich voor een volledig jaar in ons land komen vestigen en bij een (in ons geval West-Vlaamse) club aangesloten hebben. Startrecht geven of niet? Te veel vragen om 100 procent sluitende antwoorden op te geven. En dus weten ze het bij de Wielerbond op den duur ook niet meer zo goed.
Het probleem dat gisteren (hopelijk) zijn hoogtepunt bereikte, is echter al jaren onderwerp van talloze discussies. Zo slaagde Limburger Amaury Capiot, sinds dit jaar als profrenner aan de slag bij Topsport Vlaanderen-Baloise, er in 2005 als 12-jarige aspirant in om zilver te behalen op het … West-Vlaams kampioenschap. Reden: Amaury, toen gedomicilieerd in Bilzen, was aangesloten bij Sportgroep Maes-Koksijde. Begrijpe wie begrijpen kan.
West-Vlaamse kampioenentrui
Gisteren, na afloop van de West-Vlaamse titelstrijd bij de juniores, was de commotie groot en de verbijstering compleet. De organisatie was mistevreden, het publiek morde, onze beste gouwgenoten leken het evenmin te kunnen vatten en zelfs de familie van triomfator Goebeert stond wat mistroostig naar hun held in de West-Vlaamse kampioenentrui (!) te staren.
Wat als de Doorniknaar niet had mogen starten en dus ook niet in de kopgroep had gezeten? Bronzen medaillist Nicolas Verougstraete, die nochtans ootmoedig toegaf dat er tegen de overmacht van Zannata weinig te beginnen viel, verwoordde het op gepaste wijze: “Ik dacht dat die Goebeert wel de wedstrijd, maar niet de West-Vlaamse kampioenentrui kon krijgen…”
Brief vanuit Europa
Vorig jaar kwam in Gent een brief toe waarin Wielerbond Vlaanderen vanuit het Europees Parlement op de vingers getikt werd. Volgens Europa moest een renner uit Europa op elk moment de mogelijkheid hebben om op het even welke wielerwedstrijd van start te kunnen gaan, of het moest vanuit de organisatie heel duidelijk afgelijnd worden. Toen bleken de reglementen van Wielerbond Vlaanderen niet conform die eis vanuit Europa.
En dus werden aanpassingen doorgevoerd. Wie een vergunning heeft bij Wielerbond Vlaanderen en bij een West-Vlaamse club aangesloten is, mag starten op het provinciaal kampioenschap van West-Vlaanderen. Tot en met vorig jaar mochten zulke renners nergens starten: niet in bijvoorbeeld Henegouwen, omdat ze geen licentie bij de FCWB bezaten, en ook niet in West-Vlaanderen, omdat ze hier niet woonden. Ook omgekeerd is dat nu het geval, vandaar dat iemand zoals Godderis het Waals kampioenschap mocht rijden.
Oplossing
Naar een oplossing moeten we niet ver zoeken. De charme van een provinciaal kampioenschap is en blijft nu eenmaal dat het om een wedstrijd gaat, enkel en alleen met renners uit dezelfde regio. Dat specifieke karakter – er is maar één zo’n koers op een jaar – maakt van een PK een speciale wedstrijd waar de overgrote meerderheid van de renners naar toeleeft. Op een provinciaal kampioenschap horen alleen renners thuis die in de provincie wonen.
Ook bij Wielerbond Vlaanderen zou men het liever zo hebben. Alleen is dat niet zo evident. “Dan krijgen we onze vrienden uit Wallonië tegen ons”, klinkt het. “Daar willen ze renners uit Vlaanderen aan de start krijgen om meer deelnemers te hebben.”
Wordt ongetwijfeld nog vervolgd…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier