John Crombez, fractieleider voor sp.a in het Vlaams Parlement, hield op vrijdagmiddag 1 mei een toespraak in Oostende naar aanleiding van Dag van de Arbeid. Hieronder lees je integraal zijn speech.
In 1890, vierden wij socialisten onze eerste 1 mei. In dat jaar viel 1 mei op een donderdag. Arbeiders die mee wilden betogen, moesten staken en waren een dagloon kwijt. Zij wisten dat zij de volgende dag ontslag riskeerden.
De betogers van toen hadden weinig macht. En weinig tijd. Ze werkten minstens zes dagen op zeven, twaalf uur per dag. Ze hadden geen weekends, geen vakantie, geen bescherming tegen ziekte of werkloosheid, geen pensioen en geen stemrecht. Ze werden weggezet als zelfzuchtige vakbondsmensen die schade toebrachten aan de economie.
Wat de 1 mei betogers wél hadden was een brandend gevoel van onrechtvaardigheid, het besef dat zij met velen waren, en een droom deelden van een betere toekomst. En dat maakte hen sterk.
De machthebbers van toen voelden dat heel goed aan. Zij voelden heel goed aan dat de arbeiders verenigd een bedreiging vormden voor het status quo. En dus een bedreiging voor hun extreme rijkdom en hun privileges.
De geschiedenis herhaalt zich nooit hélemaal op dezelfde manier. En de toekomst, die maken wij zelf.
Net als vroeger is er een kleine elite van superrijken en machtigen opgestaan, die hun privileges willen afschermen en uitbreiden
Maar toch zijn er grote gelijkenissen met toen: net als toen, is het ook vandaag populair om mensen die opkomen voor hun medemensen te beschimpen en te bedreigen. Wie vandaag op straat komt voor rechtvaardigheid, die krijgt de volle laag.
De reacties tégen ons, tegen de partij, tegen de vakbonden, tegen de mutualiteiten zijn vandaag zo fel, dat je je wel moet afvragen: waarom? Van waar al die vijandigheid?
Misschien wel omdat er net als vroeger een kleine elite van superrijken en machtigen is opgestaan, die hun privileges willen afschermen en uitbreiden. Een elite die niet wil dat de stemmen van de vele kleine en gewone mensen zich verenigen tot één luide stem. Een elite die niet wil dat wij weer een beleid gaan voeren dat alle mensen ten goede komt, arm, rijk, hoog- of laagopgeleid, autochtoon of allochtoon. Een elite die niet wil, dat wij weer iedereen zouden laten mee genieten van groei en vooruitgang.
Ik wil geen samenleving die hertekend wordt, zoals de Ronde van Vlaanderen. Het eerste wat ze deden, was de legendarische Muur van Geraardsbergen uit het parcours schrappen, zodat de caravaan renners vaker langs de vip-tenten kon passeren.
Zonder Muur van Geraardsbergen is er minder plezier voor het volk, maar meer plezier voor al wie toekijkt vanuit de vip-tenten.
En laat dat nu precies het bestuursmodel zijn van de rechtse regeringen: zij vragen de gezinnen en gewone mensen de lasten van de besparingen te dragen, terwijl zij de rijken ontzien en zelfs cadeaus geven.
Zo’n bestuursmodel op maat van de rijken kan je niet anders noemen dan een vip-regering.
Een bestuursmodel op maat van de rijken kan je niet anders noemen dan een vip-regering
Laat mij even stil staan bij de recepten van de rechtse vip-regeringen. Die recepten zijn even eenvoudig als onrechtvaardig. Het eerste recept is het verhogen van de facturen van de mensen.
Water, elektriciteit, kinderopvang, de school, de universiteit, de bussen, de rusthuizen. Allemaal zaken die we vroeger samen goedkoop hielden. Zodat iedereen ze kon betalen. Vandaag maakt men al die zaken een pak duurder. En denk vooral niet dat daar een betere publieke dienstverlening tegenover zou staan.
Integendeel: de bussen van de Lijn bijvoorbeeld rijden minder dan ooit, en minder ver. Resultaat: tal van mensen die veraf wonen en geen auto hebben, vaak oudere mensen, zitten muurvast.
Afbouwen en duurder maken. Dat is hun eerste recept.
Onze vrienden aan de rechterzijde hanteren nog een tweede recept, dat al even eenvoudig en onrechtvaardig is: de inkomens van de mensen worden niet verhoogd.
De lonen van werkende mensen en de pensioenen, worden door deze regeringen niet aangepast aan de stijgende kosten. Ze schrapten de index.
Maar weet u wat er wel mag stijgen van de regering? De winstmarges van de diamantairs, de multinationals, de verzekeringen en de banken. Minder belastingen voor die grote bedrijven, minder aanvullend pensioen en hogere bankkosten voor de mensen.
Op één punt hebben ze gelijk, de rechtse regeringen: de belasting op werk moet omlaag.
Maar niet alleen in het voordeel van de werkgevers, zoals de regering nu in gedachten heeft. En niet slechts een beetje. We zullen een duidelijke eis stellen : het moet drastisch. En op zo’n manier dat het nettoloon van de werknemers voelbaar de hoogte in gaat. Daarom zeg ik: verlaag de belastingen op werk écht: Met een volle 10 procent.
En zorg dat die verlaging van belastingen zich vertaalt in een verhoging van het nettoloon van de mensen. En een verhoging van het nettobedrag van hun pensioenen.
De vip-regeringen zeggen dat ook daar geen geld voor is. Ze bedoelen dat ze geen belastingen op vermogen zullen heffen.
Maar het kan wel degelijk. De slimste economen ter wereld zeggen het: onze eigen Frank Vandenbroucke, Paul De Grauwe en de Franse topeconoom Pickety. Zij zeggen allemaal hetzelfde: spreek grote vermogens aan om een verlaging van de belastingen op arbeid te financieren.
Dat is geen oud of extreem links standpunt. Dat is een logisch en rechtvaardig standpunt. Het is heel simpel: de belastingen op arbeid moeten omlaag, en die op vermogens omhoog. Zodat de nettolonen en pensioenen van de mensen kunnen stijgen.
Dat, is een plaat die we niet meer gaan afzetten. Want het is een nooit ophoudend lied van rechtvaardigheid.
Kameraden, al na zes maanden is het zonneklaar. We hebben een onvervalste rechtse vip-regeringen. Hoe krampachtig de CD&V ook probeert zich sociaal voor te doen: zij verandert daar niets aan.
De VIP-regeringen proberen hun beleid nog te verkopen alsof het voor uw eigen goed is : dat u meer moet betalen voor minder, terwijl de toplaag verwend wordt. En als u dat niet gelooft dan zal er wel een campagne opgestart worden om u dat te doen geloven.
Hoe krampachtig de CD&V ook probeert zich sociaal voor te doen: zij verandert daar niets aan.
Een asociale regering die belastingsgeld uitgeeft om u wijs te maken dat ze eigenlijk sociaal is. Het is ongezien!
Maar waar ik mij zorgen over maak is dat er op amper 6 maanden tijd al zoveel schade is aangericht onder de mensen. Meer en meer mensen kunnen aan het einde van de maand niet meer rondkomen met hun loon of pensioen. Gezinnen komen niet meer rond met hun tijd. Dat maakt mij woest.
Maar waar ik mij in verheug is de strijdbaarheid van de mensen, ook veel niet socialisten. Velen onder jullie kwamen al op straat. We wandelden mee in manifestaties en deden huisbezoeken en. En we zullen dat blijven doen.
Omdat we geloven in een toekomst die rechtvaardig en goed is voor iedereen. Tegen armoede, voor betere lonen, voor meer tijd voor de mensen en voor gezonde en propere lucht. Omdat we geloven dat we steeds meer mensen zullen overtuigen dat we die toekomst samen kunnen maken. Omdat we geloven, net zoals onze verre voorvaders .
Laat 1 mei 2015 de start zijn van een steeds luidere roep van veel mensen die maar een kleine stem hebben. Een roep die zegt dat de elitaire recepten van rechts niet werken. Een roep die zegt dat we niet zullen toestaan dat gewone mensen het gelag betalen. Een roep die weerklinkt als een strijdkreet voor een betere toekomst voor alle mensen.
Kameraden: ik wens jullie allemaal een erg strijdbare 1 mei!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier