Marc ‘Morgan’ Cocquyt uit Tielt: “Frederick zal verder leven in zijn pasgeboren dochtertje”

Marc 'Morgan' Cocquyt: "Ik bouw sinds de dood van Frederick wat meer rust in mijn leven in." © WME
Philippe Verhaest

Al wie Frederick Cocquyt in het hart draagt, heeft er een heel emotionele week opzitten. Maandag werd de aanrijder van de 36-jarige Tieltenaar veroordeeld voor het ongeval dat Frederick het leven kostte en daags nadien beviel zijn partner van hun eerste dochtertje Aukje. “Het is nog altijd niet te vatten dat Frederick dit niet meer kan meemaken”, zegt zijn vader Marc.

Het dodelijk verkeersongeval van woensdag 3 oktober 2018 op de Ruiseleedsesteenweg in Tielt zal nog heel lang blijven nazinderen bij de vele vrienden en familieleden van Frederick Cocquyt (36) uit Tielt. Die fatale dag was F.A. met zijn wagen op weg naar een bandencentrale langs de bewuste straat. Hij was echter te ver gereden, ging even aan de kant staan en kwam toen opnieuw de weg op. Hij zag Frederick, die met zijn motorfiets op pad was, niet aankomen. De klap kostte de Tieltenaar uiteindelijk zijn leven.

Afscheidsetentje

F.A. (33) werd voor de politierechtbank van Brugge veroordeeld tot zes maanden gevangenisstraf met uitstel, een geldboete en zes maanden rijverbod, waarvan drie effectief. “Dat het proces er op zit, doet er eigenlijk niet toe. Fredericks overlijden zullen we nooit kunnen afsluiten“, reageert Fredericks papa Marc (61). Hij woont en werkt als Marc Morgan in Tenerife, waar hij beroepsmuzikant is. Hij spendeert echter nog veel tijd in zijn thuisland en net voor het noodlottige ongeval gebeurde, had Marc nog met zijn zoon geluncht. “Ik zou een dag later opnieuw naar Tenerife vertrekken, maar Frederick en ik besloten om bij wijze van afscheid nog samen iets te eten in De Nieuwe Lekkerbek in Ruiselede. Het was erg gezellig. Veel gelachen en bijgepraat. Ik was gelukkig om nog wat quality time met mijn zoon te kunnen doorbrengen en vertrok dan ook met een brede glimlach naar mijn zus Marijke bij Carosserie Biebuyck in Tielt.”

De betreurde Frederick Cocquyt.
De betreurde Frederick Cocquyt. “Een man met de eeuwige glimlach”, zegt zijn papa Marc.© gf

Van daaruit trok Marc richting vrienden in Oostmalle. “Ik reed opnieuw de Ruiseleedsesteenweg op, maar zag al snel dat er een file ontstaan was. Ik maakte nietsvermoedend rechtsomkeer en reed richting Deinze. Toen ik al even in Oostmalle was, belde bij mijn vrienden de politie aan om me het verschrikkelijke nieuws te vertellen. De file die ik voor me had gezien, was het gevolg van het ongeval van mijn zoon… Frederick bracht zijn laatste uren met mij door, maar daarna is het noodlot keihard toegeslagen. Ik heb me al dikwijls afgevraagd hoe alles zou gelopen zijn, mochten we ergens elders gegeten hebben. Dat zullen we jammer genoeg nooit weten.”

Uitstekende band

Daags na het proces sloeg het verdriet om in onmetelijke vreugde. Fredericks partner Shirley Windels beviel van hun dochtertje Aukje. “Schitterend nieuws”, zegt Marc met natte ogen. “Maar tegelijk is het allemaal moeilijk te vatten. Ik kan het nog altijd maar amper geloven dat onze Frederick dit niet meer kan meemaken. Dat klopt gewoon niet. Uiteraard zijn we in de wolken met de komst van Aukje, maar er is ook het verdriet om Frederick. Onze zoon zal nu verder leven in zijn dochtertje en wij, als familie, zullen haar later honderduit over haar schitterende papa vertellen.”

Uiteraard zijn we in de wolken met de komst van Aukje, maar er is ook het verdriet om Frederick – papa Marc

“Frederick was een gouden kerel. Een man met de eeuwige glimlach, iemand die altijd positief in het leven stond. En bij Crops in Ooigem had hij zijn droomjob gevonden. Zijn leven zat volledig op de rails en dan gebeurt dat vreselijke ongeval. Ik had een uitstekende band met mijn zoon, want hij woonde en werkte ook drie jaar bij mij in Tenerife. Uiteindelijk is hij naar België teruggekeerd en vond hij hier al het geluk dat hij verdiende.”

Marc zelf verhuisde in 1998 naar Tenerife, nadat hij onder zijn artiestennaam Marc Morgan in eigen land een mooie carrière had uitgebouwd. “Mijn papa René heeft me de liefde voor muziek bijgebracht“, verduidelijkt hij. “Toen Sinterklaas me als kind me mijn eigen accordeon gaf, laaide de passie pas écht op. Op mijn vijftiende gaf ik mijn eerste optredens in enkele lokale herbergen in mijn geboortedorp Wakken.”

Opie Tenerife

In 1987 kocht hij in Vloesberg in Henegouwen een baandancing die hij tot Chalet Marc Morgan omdoopte. Die werd in geen tijd een begrip in de showbizzwereld. “Ik heb er tien jaar lang keihard gewerkt, maar wilde mijn vleugels uitslaan. Ik trok toen al regelmatig met Playa Tours naar Playa De Aro in Spanje, waar ik een pak Vlaamse artiesten muzikaal begeleidde. Willy Sommers, Luc Steeno… Zo raakte ik ervan overtuigd dat mijn toekomst buiten België lag. Ik was toen 42 jaar oud en wilde de sprong wagen.”

Bepaalde nummers kán ik gewoon niet meer spelen. Daar heeft het verlies van Frederick veel mee te maken – papa Marc

In de zomer van 1998 reisde Marc een eerste keer af naar Tenerife. “Ik bleef er een maand, maar had meteen door dat mijn toekomst daar lag”, zegt hij. “In oktober 1998 maakte ik definitief de oversteek en ondertussen heb ik er een mooie carrière als zelfstandig muzikant opgebouwd.”

Wat meer rust

21 jaar later is Marc er een gerespecteerd en veelgevraagd artiest, al zal hij de band met België en Tielt nooit doorknippen. “Ik keer nog elk jaar van half april tot eind juni terug”, zegt hij. “Dan werk ik hier als chauffeur bij De Meibloem, eigenlijk zowat mijn hobby. Hier ben ik écht thuis, heb ik mijn vrienden en familie dichtbij me. En dat doet me deugd. Mijn batterijen laad ik in België op, werken doe ik in Tenerife.

“Zingen en musiceren blijft mijn grote passie, al kan ik sinds de dood van Frederick bepaalde nummers niet meer brengen. Een Ster van Christoff bezorgt me nog altijd een krop in de keel. Ik heb ook mijn aantal optredens wat teruggeschroefd. Vroeger werkte ik tot 35 opdrachten per maand af, nu hou ik het op een 26-tal. Wat meer rust, wat meer tijd voor mezelf en mijn dierbaren. Daar zit het verlies van Frederick zeker voor iets tussen. Zo realiseer je je wat écht belangrijk is in het leven. Daarom kijk ik nu al uit naar de eerste keer dat Aukje de oversteek maakt naar Opie Tenerife.”