Vijf jaar geleden raasde een windhoos over Meulebeke. Het onheil kwam uit Ardooie over de Bruggesteenweg, teisterde enkele woonhuizen en bedrijfsgebouwen in de Veldstraat en raasde door langs de Bonestraat. Het resultaat van dit minuten durende natuurgeweld was een ongeziene materiële schade van weggerukte omheiningen over daken en serrecomplexen tot zelfs een stevig verankerde volière. Vijf jaar later spraken we met enkele getroffenen.
De Veldstraat kreeg ongetwijfeld de hardste klappen. De zware omheiningsmuur rond de tuin van feestzaal De Toerist werd weggeblazen. Aan de overzijde van de straat was de schade nog heviger. Vanaf café De Veldbloem werden er heel wat privéwoningen door het noodweer erg getroffen.
Bernard Degezelle en Greta Claeys
Zo ook de woning van Bernard Degezelle en Greta Claeys in de Veldstraat 160. “Iets over 5 uur ‘s morgens hoorden we een hels geraas over en rond onze woning”, aldus Bernard. “Vooraleer we echt beseften wat er gaande was, kraakte het dak van onze woning en zagen we de dakpannen het akkerland voor ons huis invliegen. Een van de ramen in het dakgebinte was opengevlogen zonder dat het glas brak, maar dan kreeg de windhoos pas echt goed vat op het dakgebinte. In het onderdak werden gaten geslagen en het puin belandde in onze tuin, op het terras en op de carport waar onze wagen eveneens schade opliep. Toen het ergste voorbij was en we uiteindelijk naar buiten durfden gaan, zagen we de enorme ravage.”
“Het was vreselijk”, pikt Greta in. “En dan kregen we telefoon van onze zoon Randy, die samen met zijn echtgenote Nele een aardbeienbedrijf runt. De schade was ook daar aanzienlijk. Ons huis was een nieuwbouwwoning, waar we in 2005 onze intrek in genomen hadden. Gelukkig is een mens dan goed verzekerd. We kregen snel assistentie van de brandweer, die de losliggende pannen verwijderde en de gaten in het dak dichtte. Eens de verzekeringsmakelaar langsgekomen was, werd het puin ruimen en werd er uitgekeken naar de restauratie van de woning. Nee, we willen zoiets nooit meer meemaken. Je ziet die beelden op tv, maar dat is de ver-van-mijn-bedshow. Als je zoiets echt beleeft, weet je pas hoe erg het is.”
Randy Degezelle en Nele De Bevere
In de Veldstraat 106 ligt het aardbeienbedrijf van Randy Degezelle en Nele De Bevere. Het indrukwekkende serrecomplex lag ook in de vuurlinie van de windhoos. “Op dat moment hadden we een heel grote plastic serre van ruim 7.500 vierkante meter en een grote glazen serre”, vertelt Nele. “De plastic serre kreeg het extreem hard te verduren, alles was verwrongen en de goten waar onze aardbeipotten in staan, waren losgeslagen. Wonder boven wonder hadden we praktisch geen schade aan onze glazen kas.”
“Onze eerste zorg was toen om de aardbeiplanten uit de plastic serre te verwijderen”, neemt Randy over. “Gelukkig hadden we voldoende plaats in de glazen kas en konden we een beroep doen op veel vrienden en familieleden die ons kwamen helpen bij die verhuizing, want we wilden zeker onze oogst niet mislopen. Die serre stond er pas een jaar en we hadden nog maar een oogst kunnen verwezenlijken in het najaar. We hebben enorm veel geluk gehad dat zowel het bedrijf dat de serre gebouwd had als de Nederlandse firma die de ganggoten in de kas hadden geïnstalleerd ons niet in de steek hebben gelaten en in een mum van tijd een nieuwe constructie hebben gebouwd. Het bleef gelukkig bij materiële schade, die door onze verzekering vergoed werd.”
Etienne Tuttens en Christine Madou
In de Bonestraat, ruim een kilometer verder, zorgde de windhoos ook voor heel wat ravage. Zo werd aan het kruispunt van de Oosthoek een arduinen tafelblad van een dakterras weggeblazen, gelukkig zonder menselijk leed, maar er werd wel een wagen beschadigd. In de Bonestraat 62 kreeg de volière van Etienne Tuttens het zwaar te verduren. De volière die stevig in een betonnen plaat verankerd was, werd gewoon weggerukt en verbrijzeld door de kracht van de wind. Meteen verdwenen ook ongeveer 150 siervogels van Etienne, zijn levenswerk zeg maar, want hij had een enorm boeiende collectie mutaties waar hij meer dan een kwarteeuw had aan gewerkt.
“We hadden niks gehoord van de storm die over onze woning getrokken was”, zegt Etienne. “Het was onze buurman die iets voor 8 uur ‘s morgens aanbelde met de melding dat er iets vreselijks in onze tuin gebeurd was. Toen ik de verwoesting aanschouwde, zakte alle moed me in de schoenen. Ik vond enkele dode vogels en de rest was gewoon verdwenen, meegezogen door de windhoos. In een reflex heb ik de dode vogels in het vriesvak van de ijskast gestopt. Toen onze verzekeringsmakelaar langskwam, heb ik mede dankzij de vele foto’s die ik had van de siervogels, kunnen aantonen dat het werkelijk om prachtige diertjes ging. Nu, vijf jaar later, ben ik opnieuw aan de slag met mijn hobby. Er kwam een nieuwe volière, nu nog beter en steviger verankerd. Nee, ik hoef zoiets nooit meer mee te maken.”
Maakte de windhoos in Meulebeke geen onmiddellijke slachtoffers, dan zakte een dag later Ferdinand Stevens (65), zaakvoerder van Bandencentrale Stevens, door het dak van zijn bedrijf en kwam hierbij om het leven.
(Luc Bouckuyt)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier