Vrije basisschool Sijsele neemt na 38 jaar afscheid van juf Trui Danneels

Trui Danneels zegt het onderwijs vaarwel na een carrière van 38 haar. © PDV
Redactie KW

Na maar liefst 38 jaar neemt de vrije basisschool van Sijsele afscheid van Trui Danneels. Op haar zestigste gaat ze met welverdiend pensioen. “Ik ben alleenstaande en de school is altijd een heel groot stuk van mijn leven geweest. Ik ga het contact met de leerlingen en collega’s toch wel erg missen. De directeur weet dat hij me altijd mag bellen als ik ergens kan bijspringen.”

Trui Danneels, een geboren en getogen Sijseelse, wist al heel vroeg dat ze iets met kinderen wilde gaan doen. “Als jong meisje ging ik vaak babysitten bij een doktersgezin. Ik leerde er met kinderen omgaan en door ook te babysitten bij een Franstalige familie leerde ik nog een mondje Frans ook”, zegt Trui Danneels. “De keuze om voor het onderwijs te kiezen, was snel gemaakt en mijn ouders stonden daar ook sterk achter. In Sint-Andreas in Brugge volgde ik dus de toen nog tweejarige opleiding voor onderwijzeres. Nu bedraagt die opleiding al drie jaar. De opleiding zelf deed ik ook erg graag. Ik vind het leuk om creatief te zijn, knutselen en werkjes maken. In de latere jaren van het middelbaar onderwijs was dat er immers niet meer bij, maar in de normaalschool was het dus wel een belangrijk onderdeel van de opleiding. Trouwens, mijn zus staat ook in het onderwijs: ze is kleuterleidster bij de doven in Spermalie in Brugge. Een andere zus helpt mee in de tandartsenpraktijk van haar man en mijn broer Matthias Danneels is journalist. En zo hebben we allemaal onze weg gevonden.”

opengebloeid

“Mijn moeder heeft trouwens ook in het onderwijs gestaan. Ze was regentes huishoudkunde, maar toen ze trouwde, moest ze stoppen. Zo ging dat nog in die tijd. Een schooljuffrouw kon niet getrouwd zijn. Ik heb zelf zeker nooit spijt gehad van mijn keuze voor het onderwijs. Als jong meisje was ik eerder schuchter, maar door in het onderwijs te stappen, ben ik toch opengebloeid.”

De eerste opdracht voor Trui was in een basisschool in Knokke-Heist. Daar was ze een goeie twee jaar actief. Daarna kon ze aan de slag in ‘haar’ eigen school in Sijsele. “Je moet weten dat ik hier ook zelf het kleuter en lager heb gevolgd. En ik heb hier maar liefst 38 jaar gewerkt. Het is dus wel begrijpelijk dat ik een enorm grote band heb met deze school. Wellicht ook doordat ik alleenstaande ben, is de school een enorm groot stuk van mijn leven. Ik heb er altijd met plezier heel veel tijd en energie in gestoken. Het komt zelfs voor dat ik de zondag al eens een en ander in mijn klas ga klaarzetten en ook de woensdagnamiddag ben ik wel eens in de school aanwezig.”

“Jammer dat de samensmelting van de Sijseelse scholen er niet kwam”

In haar eerste jaren in Sijsele stond Trui voor uiteenlopende leerjaren, maar daarna had ze 18 jaar het vijfde leerjaar en sinds het jaar 2000 18 jaar het vierde leerjaar onder haar hoede. “Ik heb in alle klassen graag les gegeven, maar het vierde leerjaar is echt leuk om te doen. Het zijn eigenlijk nog kinderen, maar toch zie je die opkomende zelfstandigheid er ook door komen“, weet Trui. Of er ook zaken zijn die ze betreurt in haar carrière, willen we van Trui weten. “Niet op het vlak van mijn eigen loopbaan, maar wat de school zelf betreft, vind ik het jammer dat de samenwerking of zelfs samensmelting van de twee scholen in Sijsele, dus de vrije basisschool waar ik les geef en de gemeentelijke basisschool, er nooit echt is van gekomen. Er is op een bepaald moment wel een poging geweest, maar later was het dan weer elk in zijn eigen gebouw en hoorden we daar niet veel meer van. Dat is zeker jammer omdat die schoolgebouwen zo dicht bij elkaar liggen. De beide scholen komen overeen. Er zijn geen grote problemen, maar op het moment van de inschrijvingen is er natuurlijk altijd wel enige spanning. Er wordt goed gevolgd welke kinderen naar welke school trekken. Een ervaring die ik wel positief vond, is dat de vrije basisschool begin de jaren 2000 ook een gemengde school is geworden. Voorheen waren het dus enkel meisjes”, vertelt Trui. “Begin jaren 2000 werd de school dan ook opengesteld voor jongens. Het is beter voor de kinderen, want een gemengde school sluit beter aan bij de realiteit en zowel jongens als meisjes kunnen zich zo beter ontwikkelen. Daarbij aansluitend vind ik het wel jammer dat er nu géén mannelijke leerkrachten meer zijn.”

vriendinnen geworden

Trui kijkt dus vooral tevreden terug op de voorbije 40 jaar in het onderwijs en dan vooral op de 38 jaar in Sijsele. “Ik kijk uit naar al die vrije tijd die het pensioen met zich brengt. Het lijkt me erg aangenaam om eens in het midden van de weekdag in een boekje te kunnen lezen. Maar ik ga de school toch wel missen. Enkele van mijn collega’s zijn echte vriendinnen geworden en ik zal er alles aan doen om dat contact te behouden. Ik heb ook aan de directeur gezegd dat hij me altijd mag bellen; als ze in de nood zitten wil ik met plezier bijspringen!”, besluit Trui.

(PDV)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier