Een groep van 16 studenten van Vives HBO5 verpleegkunde en Vivato en zes docenten komen op zaterdag 18 mei terug naar België na een stage van vier weken in Zuid-Afrika. “De voorbije weken werden we hier allemaal uit onze comfortzone getrokken. Dit is iets wat je maar één keer in je leven kan meemaken”, klinkt het.
Door Els Deleu
Hanne Vancraeynest (18) en Nikita Vanneste (20), beiden uit Marke, Daphny Libbrecht (18) uit Kortrijk, Zoë Vandersarren (19) uit Aalbeke, Manon Bossuyt (20) uit Wevelgem en Rani Vandekerckhove (19) uit Kuurne zijn allemaal studenten zorgkundige uit Vivato en Andres Van Hoecke (21) uit Harelbeke en Annelies Bosschaert (21) uit Wervik volgen HBO5 verpleegkunde bij Vives. Stephanie Soenen (33) uit Zwevegem is leerkracht verpleegkunde bij Vives. Ze verblijven sinds 20 april in Zuid-Afrika, maar zaterdag keren ze terug naar ons land.
Keuze
Stephanie Soenen is binnen haar school samen met een collega, coördinator internationalisering. Drie jaar geleden ging ze met enkele collega’s van de scholengroep op prospectie naar Bloemfontein in Zuid-Afrika om te kijken of er stagemogelijkheden zouden zijn voor de studenten. “En die zijn er hier zeker”, zegt ze. “Het is het tweede jaar dat we hier voor vier weken stage lopen.” Voor Stephanie is het ondertussen de vierde keer dat ze naar Zuid-Afrika komt. Ze was er op 16-jarige leeftijd met haar ouders, één keer op prospectie en ook vorig jaar kwam ze als begeleidende leerkracht mee met de studenten.
“In ons derde jaar konden wij de keuze maken om op buitenlandse stage te gaan. Dit is een ervaring die je maar één keer in je leven kan meemaken en wilden die kans met beide handen grijpen“, vertellen Andres en Annelies. “We schreven een motivatiebrief en deden mee aan de selecties. We konden kiezen tussen verschillende landen zoals India, Gambia, Rwanda, Zuid-Afrika en Nederland.”
De leerlingen van Vivato vonden de keuze om op buitenlandse stage te gaan een meerwaarde voor hun studie én als persoon. “Wij hadden geen keuze over het land waar we naartoe gingen, maar dit hield ons niet tegen. We hebben geen spijt dat we het deden”, klinkt het.
Stage
“Samen met mijn collega van HBO5 en de collega’s van Vivato begeleiden we de studenten hier op stage”, zegt Stephanie Soenen. “We regelen de stageplaatsen en alle organisatorische zaken zowel op voorhand, ter plaatse als achteraf. We gingen per stageplaats na wat we konden doen en hoe we het meest konden betekenen voor de mensen. Vooraf organiseerden we een snoepverkoop om geld in te zamelen voor projecten hier ter plaatse. We brengen de studenten ook een stuk van de Zuid-Afrikaanse cultuur bij en in de vrije momenten trekken we er op uit om hen een stuk van het land te tonen.”
De studenten werden in twee groepen verdeeld. Beide groepen gingen een week naar Lorraine Heaven. “Daar focusten we ons vooral op de hygiënische zorgen en wondzorgen van bewoners. Daarna gaven we het personeel tips voor ergonomie mee.” De groepen gingen ook naar Fichardtpark. “Dat kan je vergelijken met een woonzorgcentrum. We deden daar vooral de zorg van de bewoners en namen de animatie voor onze rekening. We waren er ook een luisterend oor voor de mensen.” Er werd een liveboek met mensen uit een opvangcentrum gemaakt. Daarin konden ze hun verhalen neerpennen en delen met ons als ze daar behoefte aan hadden.
Verblijf in daklozenshelter
Ook een kliniek met kinderdagverblijf en naschoolse opvang werd een week de thuisbasis van een groep. Daar zorgden ze vooral voor kinderen met zware beperkingen en hielpen ze met huiswerk. De jongeren gaven in woonzorghuizen bovendien ook veel tips over hoe het personeel het best te werk gaat om een wonde te verzorgen of het glucoseniveau te bepalen. In een schooltje voor kinderen in de sloppenwijken van Bloemfontein werd educatie rond hygiëne, tanden poetsen en zich juist aankleden bijgebracht. Voor de studenten is Zuid-Afrika, waar de middelen beperkt zijn, een aanpassing. “In België hebben we veel materiaal en uitgebreide zorgen. Dat besef je eens je de situatie hier ziet.”
De jongeren en de begeleidende leerkrachten verblijven in een lodge, een rustige locatie in Bloemfontein. “Taalproblemen hebben we hier niet”, luidt het. “De meeste mensen spreken Engels en het Zuid-Afrikaans lijkt eigenlijk goed op onze taal. Iedereen ondervindt in Zuid-Afrika dat de mensen heel vriendelijk zijn. Ze zijn ook gelukkig met de beperkte middelen die ze soms hebben. Niet alle regio’s zijn hier echter even veilig en er gebeuren veel diefstallen. Vrouwen lopen hier beter niet alleen op straat.” Vier studenten en twee docenten verbleven ook een week in een shelter waar daklozen verblijven. “Om maximaal te integreren is het positief om daar dan ook te verblijven”, weten de studenten.
Vrije tijd
In hun vrije tijd van vrijdag tot zondag is de groep al verschillende bekende monumenten gaan bezoeken. “We zagen al Neval Hill met het standbeeld van Nelson Mandela, gingen giraffen, zebra’s en struisvolges spotten en bezochten het vrouwenmonument.” In safaripark Mokala ondernam het gezelschap twee jeepritten. Een groep ging naar Lesotho, een klein land in Zuid-Afrika, een andere groep trok naar Kaapstad.
Voor zowel docenten als studenten was het een leerrijke ervaring. “We worden allemaal uit onze comfortzone getrokken en geconfronteerd met situaties die we nog nooit meemaakten. Het is ook een uitdaging om met beperkte middelen de beste zorg proberen te geven. We zagen de sloppenwijken en kwamen even binnen in een staatsziekenhuis. We bezochten ook een privéziekenhuis. Het contrast kon niet groter zijn.”
Wat sommigen wel misten was familiefeesten en communies op het thuisfront. Al bij al viel de heimwee bij de studenten mee. “We zijn met een grote groep en konden steun vinden bij elkaar als het eens wat moeilijk werd. Via sociale media en moderne communicatie, waren we allemaal in de mogelijkheid contact te houden met familie en vrienden.” Iedereen kijkt er naar uit om familie en vrienden terug te zien, maar de stageperiode verliep heel snel. “We hadden graag nog wat meer tijd gehad om te zien wat Zuid-Afrika allemaal te bieden heeft“, luidt het. Het lijkt er op dat verschillende onder de studenten graag later nog eens naar het Afrikaanse land willen terugkeren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier