Rita Scherpereel verlaat na 21 jaar de keuken in Prizma school Ingelmunster

Rita Scherpereel werd op haar laatste werkdag in de Prizma Middenschool zelf verwend door de leerlingen. Je ziet haar vooraan rechts zittend naast directeur Mieke Berghman. (foto FODI) © (foto FODI)
Redactie KW

Donderdag 28 februari was de laatste werkdag van Rita Scherpereel als keukenverantwoordelijke in de Prizma Middenschool in de Schoolstraat. Na 21 jaar nam ze met pijn in het hart afscheid van de tientallen jongeren.

Sinds 1 maart is Rita als 65-jarige officieel met pensioen. Eén dag later brachten we een bezoek aan Rita in de Hovenierstraat op de Hoevewijk. Het was voor haar nog even wennen aan haar nieuwe leven, want 21 jaar inzet in de keuken van Prizma Middenschool Ingelmunster kan je niet zomaar van de ene op de andere dag vergeten en een plaatsje geven.

Rita is de echtgenote van Arsène Rebry, de mama van Jurgen (Nachtegaalstraat) en Nele (Jan Breydelstraat). Ze is de fiere oma van Flore, Jarne en Lewis. Ze fietst al ruim 30 jaar mee met de Fietsende vrouwen. Dat is voorlopig haar enige hobby maar daar zal wel verandering in komen.

“De zomer komt eraan. Ik zal misschien minder de auto uithalen om boodschappen te doen en met de fiets deze verplaatsingen doen. Ik zal ook wel eens meer een terrasje doen”, knipoogt Rita.

Frietjes op donderdag

Voor haar huwelijk werkte Rita in een confectiebedrijf in Rumbeke. Na haar huwelijk ging ze aan de slag in het confectiebedrijf Kerckhof-Mommerency in de Heirweg-Zuid, dichtbij haar woning. Toen deze firma ermee stopte, vond Rita ander werk in een winkel in de Gistelstraat in Ingelmunster.

In september 1998 begon ze als PWA’er te werken in het toenmalige Instituut Edelweiss, nu Prizma Middenschool in de Schoolstraat in Ingelmunster. “Op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag was ik ter plaatse rond 11 uur en mijn dagtaak was voorbij rond 14.30 uur. Het eten komt toe in containers. In een waterbad (au bain-marie) werd de maaltijd warm gehouden. Ik zette ook water op tafel en deed nog voor de jongeren binnenkwamen de afwas van de leerkrachten.”

“Rond 12 uur kwamen de jongeren toe. Dit gebeurde telkens in twee groepen, afhankelijk van hoeveel er tegen een bepaald uur al op de speelkoer waren. Iedere dag kwam er zo’n 100-tal jongeren tussen 12 en 14 jaar een warme maaltijd verorberen. De eerste ploeg bestond dikwijls uit een 40-tal jongeren, de andere ploeg dan uit meer dan 60 jongeren. Donderdag was altijd de drukste dag. De reden? Dan serveert de school verse frietjes. Er zaten dan telkens een 120-tal jongeren aan tafel.”

Toen Rita in september 1998 in de school startte met werken, kreeg ze van de toenmalige directrice Catherine Callu een rondleiding. Ze zei dat de keuken volledig ging veranderen. “We zijn nu 21 jaar verder en pas nu worden tijdens de grote vakantie die veranderingen uitgevoerd. De refter zal zelfs verhuizen naar de turnzaal. Ik wachtte 21 jaar op een nieuwe keuken. Nu ik net met pensioen ben, worden deze werkzaamheden uitgevoerd”, verklapt Rita, die haar job heel graag deed.

“Ik stond alleen in de keuken, met uitzondering van een collega die van 12 tot 14 uur kwam helpen. Ik deed dit werk heel graag, anders was ik al gestopt op 60-jarige leeftijd. Toen ik één jaar geleden mijn pensioen aanvroeg, twijfelde ik zelfs of ik dat wel zou doen. Maar ik moest er toch één keer een punt achter zetten. Ik ben 65 jaar, ik kan niet verder blijven werken.”

Hoe was haar band met de jongeren? Met kinderen die pubers werden? “Ik maakte jongeren mee die luisterden, terwijl anderen wel een beetje onvriendelijk waren. Maar de meeste waren heel beleefd. Er waren er zelfs bij die mij in vertrouwen namen en iets privé verklapten.”

Sommige jongeren namen mij in vertrouwen en verklapten iets privé

Voor Rita – die in school werd aangesproken met mevrouw Rita – was donderdag 28 februari een lastige laatste werkdag. “Ik mocht niets doen, dat was het enige wat ik wist. Toen ik toekwam, was de refter versierd met ballonnen. Ik werd voor één keer zelf bediend door de leerlingen. Ik zat ook samen met collega’s aan tafel.”

“Leerlingen en leerkrachten hadden ook wensen neergeschreven, die allemaal in één grote ballon zaten verstopt. Velen vertrokken na de maaltijd en riepen: Mevrouw Rita, we gaan je missen. Ik heb méér dan één traantje gelaten…”.

Nauwgezet en netjes

Mieke Berghman, directeur van de Prizma Middenschool Ingelmunster, zei dat Rita een fijne dame was om mee samen te werken. “We konden altijd op haar rekenen. Ze was een échte sterrenchef in onze keuken, ook nauwgezet en ontzettend netjes. Wanneer de nieuwe refter met keuken volgend jaar zijn deuren opent, zullen we Rita zeker en vast uitnodigen”, besluit directeur Mieke. (Patrick D.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier