In de voorbije paasvakantie trokken de laatstejaars van het Onze-Lieve-Vrouwecollege voor de vijftigste keer naar Italië. De eerste ‘Romereis’ vond plaats in 1966. Meer dan een halve eeuw later leidden nog alle wegen voor de Italiëreizen naar Rome.
Het is de principaal – zo sprak je toen nog de collegedirecteur aan – Arsène Carron die het initiatief neemt voor een eerste reis in 1966. Hij kan daarbij rekenen op priester-leraar esthetica Paul Van Zeir. Die wordt echter drie jaar later benoemd tot directeur van het Ieperse college. De volgende jaren blijven de autocars op stal, maar vanaf 1970 trekken leraar Raf Plasschaert, wijlen Louis Teetaert en priester-leraar Daniël Vervaele de schoolkaravaan weer op gang tot Van Zeir als directeur naar de school terugkeert en met chemieleraar Norbert Persoone en met Raf Plasschaert de volgende reizen weer zal leiden. Van Zeir blijft als rijzige drievuldigheid – directeur, priester en gids – de Italiëreizen tijdens de jaren 70 verder inspireren. “Hij was bovenal een uitstekende gids die enerzijds een geweldige kunsthistorische kennis etaleerde en anderzijds ook leerlingen prikkelde en uitnodigde om van het vele Italiaanse lekkers te proeven: olijven in een puntzak, wijn bij het avondmaal, pizza uit het vuistje en natuurlijk de hemelse gelato”, herinnert leraar Dirk Lambrecht zich nog.
Grand Tour
De spirit van die eerste reizen zijn een verre erfenis van de 18de-eeuwse ‘Grand Tours’ waarbij past afgestudeerde, jonge Engelse aristocraten meestal op kosten van pa een soms jarenlange cultuurreis door Europa (lees: vooral door Frankrijk en Italië) maakten, soms met een eigen koets. Later verloopt die Tour, die niet zelden op het Europese vaste land vanuit Oostende startte, dankzij het spoorverkeer ook meer comfortabel en sneller.
In 2005 zijn de leerlingen op het Sint-Pietersplein als de paus sterft
Ook voor veel collegeleerlingen is die reis de eerste grote geografische, historische en culturele verkenning over de eigen landsgrenzen. In die dagen valt de trip nog samen met de volledige paasvakantie en loopt het bustraject van Oostende over Duitsland en Oostenrijk naar Venetië, Firenze en Rome tot aan de Vesuvius en Pompeï. Later gaat het per vliegtuig vlugger en in minder dagen rechtstreeks naar Rome. Sinds medio jaren 80 reizen ook de laatstejaars meisjes mee en al eerder wordt bij grote interesse ook een extra car met ouders en sympathiserende volwassenen ingelegd.
1 april
Memorabele reizen blijven geboekstaafd: in 2000, een heilig jaar voor de kerk, vertrekken drie autocars naar het zuiden: twee met leerlingen en een ander met volwassenen. Vijf jaar later beleeft paus Johannes Paulus II zijn laatste uren als de Collegianen op het Sint-Pietersplein arriveren. De paus sterft om 21.37 uur. Een passage wereldnieuws die niet in het programma is opgenomen! Een leerling krijgt een telefoontje van thuis: zijn Spaanse tante zag hem zopas in het tv-journaal. Opgestart in het precomputertijdperk, reizen medio jaren 80 niet alleen de laatstejaars meisjes mee, maar bij sommigen ook de eerste gsm’s. Vandaag stuurt zoon- of dochterlief met de smartphone livebeelden van op de Vesuvius naar het thuisfront.
Omdat 1 april veelal binnen het reisprogramma valt, levert die dag een resem extra anekdotes op: de leerlingen wordt wijsgemaakt dat ze de spaghettiboom zullen kunnen fotograferen, een debuterend leraar-begeleider wordt naar een café gestuurd om toegangskaartjes voor de Trevifontein te kopen, na een neptelefoontje vertelt de chauffeur de leerlingen dat het hotel voor de komende nacht geen bed meer vrij heeft wegens overboeking… Vandaag bezoeken de leerlingen didactisch verantwoord Parijs, Berlijn, Gambia en China… Maar de Italiëtrip blijft voor duizenden oud-leerlingen de moeder aller reizen.
(ML)
Italiëreis in feiten en cijfers
De eerste Italiëreis levert al meteen een privéaudiëntie bij paus Paulus VI op.
Meer dan 3.000 (oud-)leerlingen kunnen deze antieke trip op hun palmares schrijven.
Twee keer maakte men de trip in de herfstvakantie. Maar de snel invallende duisternis en musea die vroeger de deuren sluiten, doven al rap die keuze.
Sinds 2005 ruilt de reisleiding de bus voor het vliegtuig om de heen- en terugreis te overbruggen.
Gemiddeld leggen de Italiëreizigers zo’n 100 kilometer te voet af tijdens hun Italiëreis. Immers, sinds 2000 mogen de cars het centrum van Rome niet meer binnen!
Een vakantiejob helpt de reiskosten dragen voor wie het thuis niet zo breed heeft.
Geen leerling gelooft de gidsende leraar als die vertelt dat er in de Vaticaanse musea een werk van een oud-leerling hangt. Tot ze voor de Boeteprocessie in Veurne (1935) van James Ensor staan.
Ooit bedankte paus Johannes-Paulus II de Collegianen op een volgelopen Sint-Pietersplein voor hun aanwezigheid.
De eerste reis kostte de leerlingen zo’n 6.700 frank. De laatste, een halve eeuw later, ruim 1.000 euro.
Nog in 1988 kregen een paar meereizende leerlingen strafstudie, omdat ze de communie weigerden bij een viering in de catacomben.
In 1974 kwam een van de twee autocars van West Belgium Coach Company op een spekglad wegdek in Jabbeke in botsing met een slippende voorligger. De chauffeur van de wagen overleed. De reis werd voortgezet met dezelfde buschauffeur.
Op zaterdagavond 18 mei organiseert het College een feestelijke avond rond 50 jaar Italiëreizen waarbij de Italiaanse kunst in al haar vormen wordt bezongen. De viering grijpt plaats op een geheime exclusieve locatie. Ook wordt een boek in beperkte oplage voorgesteld en een tentoonstelling geopend die dan doorreist naar het College. (ML)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier