“Jongeren in beweging, geef ze toch een fijne stek”

Vorige week verzamelden een honderdtal jongeren van verschillende jeugdverenigingen voor het stadhuis om vlak voor de gemeenteraad begon aandacht te vragen voor het lokalenprobleem waarmee ze al zo lang worstelen.

Hoewel veel jeugdbewegingen op kamp vertrekken met grote legertenten, soms een eigen toilet uitgraven en warempel nog buiten durven spelen, hebben ze natuurlijk ook veilige lokalen nodig. Dat spreekt voor zich.

Gisteren zag ik per toeval mijn nichtje thuiskomen in haar speelkleren. Het eerste wat ze deed was onder een warme douche springen. Daarna kwam ze in haar ijsbeeronesie vertellen over de activiteit die ze met haar groep had gedaan. Ze kleurde nog rood van de inspanning. Daarna had ze het uitgebreid over de leiding.

“Kom nu, ze vragen geen kasteel, geen slotgracht en geen verstevigde muren”

Ook al woont mijn nicht niet in Menen, ben ik zeker dat ook in Menen, Rekkem en Lauwe, en hopelijk ook in alle andere Vlaamse steden, jongens en meisjes voldaan thuiskomen na enkele uren ravotten in vuile kleren. Ze gloeien na van de grappige namiddag met mekaar. Ze gniffelen om de grapjes van de leiding en ze kijken al reikhalzend uit naar het zomerkamp. Sommigen bedenken al met heel veel vuur hoe ze later ook leidster of leider zullen worden.

We zouden ze in de watten moeten leggen: jongeren die zich wekelijks willen inzetten om fijne activiteiten te bedenken. De jeugd die nog verantwoordelijkheid wil nemen om de schouders onder de wekelijkse werking van een afdeling te zetten. Het zou niet moeten mogen dat ze op de televisie de gaten en de kieren in hun gebouwen moeten tonen.

Natuurlijk was het een mooi en sterk gebaar: al die verschillende uniformen zusterlijk en broederlijk naast elkaar en al die jeugdige aanwezigheid op de gemeenteraad present. Maar naar aandacht hadden ze toch eigenlijk niet moeten smeken? Wie voor de toekomst van onze stad zorgt, zou eigenlijk moeiteloos spontaan moeten worden verwend. Kom nu, ze vragen geen kasteel, geen slotgracht en geen verstevigde muren. Geef ze toch allemaal een fijne stek, waar ze naar hartenlust en veilig kunnen avonturen.