“De jacht is meer dan schieten”

© STEFAAN BEEL
Thomas Dubois
Thomas Dubois Editieredacteur De Weekbode Roeselare – Izegem – Tielt

Miquel Viaene en Charlotte Mostaert zijn bezeten door ieder aspect van de jacht. Van het wildbeheer tot het strekken van de dieren zelf. Ze begrijpen dat sommigen het niet voor de jacht hebben, maar willen dat vooroordeel kaderen. “Het schieten of strekken van de dieren hoort erbij, maar de jacht is veel meer dan dat. Dankzij de jagers blijft er evenwicht in de dierenpopulatie”, vertelt Miquel.

Dit artikel maakt deel uit van ons ‘Dossier Jagen in West-Vlaanderen’.

Miquel Viaene (24) is zaakvoerder van gevelrenovatie en steigerbouw Geert Viaene, zijn vriendin Charlotte Mostaert (24) woont in Houthulst, maar zit vooral in Roeselare waar ze meehelpt in de zaak. De twee zijn eerder toevallig met de jacht in contact gekomen. “Via vrienden kreeg ik de kans om als niet-jager mee te gaan. Dat was voor mij een stap in het onbekende want ik kende niets van de jacht en wist dus ook niet wat te verwachten”, begint Miquel te vertellen.

“Ik kreeg de smaak meteen te pakken, al van bij het begin leerde ik er enorm veel bij. Over de vele wildsoorten, het verschil tussen een konijn en een haas of tussen een fazant en een patrijs. Zelf jagen mocht ik niet, maar het feit dat ik mee in de lijn mocht gaan, was de max. Wanneer mogelijk was ik van de partij en raakte bezeten door de jacht.”

Lat ligt hoog

Om zelf te kunnen jagen volgde hij eerst in Torhout een theoretische cursus, gevolgd door de praktijk. “Ieder aspect kwam tijdens die opleiding aan bod, bij de praktijk lag vooral de nadruk op veiligheid en hoe te reageren in iedere situatie. De lat ligt er hoog, maar dat moet ook. Je kan niet zomaar iedereen met een wapen laten rondlopen, een strenge selectie is nodig. Uiteindelijk heb ik zes jaar geleden mijn vergunning om te jagen behaald.”

“We zorgen mee voor een evenwicht in de dierenpopulatie”

“Al snel ging Miquel ieder weekend gaan jagen en ik was ook erg vaak van de partij”, horen we van Charlotte. “Zelf jagen mocht ik niet, maar wel tracken. Dat is het meelopen met de jagers en alert zijn voor de dieren en wat er beweegt in de natuur. Tijdens de jacht en na afloop wordt er over niets anders dan het jagen gebabbeld, vaak in termen waar ik niets van begreep. Ik kon amper volgen en op den duur werd ik dat beu. Ik heb dan uiteindelijk beslist om ook de cursus te volgen. Niet met de bedoeling om de praktijk af te leggen, maar gewoon om mee te kunnen babbelen. Maar goed, eens je gebeten raakt door de microbe kan je niet anders dan tot het einde te gaan en dus jaag ik sinds een jaar ook mee.”

Tellingen

“Veel mensen hebben een verkeerd beeld over de jacht”, zegt Miquel. “Ze denken dat wij gewoon voor het plezier dieren afschieten, maar niets is minder waar. Het klopt dat we vaak beestjes schieten, al hebben wij het altijd over strekken, dat is het binnenhalen van de dieren. Het strekken is slechts een onderdeel van het hele jachtgebeuren. Eigenlijk doen wij jagers aan wildbeheer en dat het hele jaar door. Zo voeren we tellingen uit over hoeveel er van elke diersoort aanwezig zijn, waar nodig voederen we bij, leggen wildakkers aan of bouwen een schuilplaats. Wij zorgen ervoor dat de dierenpopulatie in evenwicht is en ja, als we merken dat er te veel hazen zijn, dan schieten we er een paar. Mochten we dat niet doen, dan hebben we op termijn enkel maar eksters en kraaien en geen fazanten of patrijzen meer.”

“Op welke diersoort we jagen, hangt af van de tijd van het jaar en varieert. Globaal gezien kan er gejaagd worden vanaf half augustus tot eind januari”, zegt Charlotte. “Wij zijn ieder weekend wel ergens aan het jagen. We hebben een jachtgebied achter ons huis, maar trekken op jacht in heel het land tot zelfs in Frankrijk of Duitsland, afhankelijk van waar we mee kunnen jagen. Een jachtgebied moet minstens 40 ha groot zijn en om er te jagen moet je hier het jachtrecht op hebben. Meestal gaan we in compagnie gaan jagen. Na afloop is het vaak een gezellig samenzijn, we vormen een hechte bende. Zo ontstaat er een netwerk van zowel zakelijke als vriendschappelijke contacten. De beestjes eten we na afloop op, we hebben een vriezer vol. Gezond, want biologischer kan je vlees niet zijn!”

“Onze diepvries zit zo vol met biologisch vlees”

Jonge jagers

Miquel en Charlotte zijn ook respectievelijk de voorzitter en secretaris van Jonge Jagers West-Vlaanderen. “Die organisatie is een onderdeel van de Hubertus Vereniging Vlaanderen en brengt alle jonge jagers uit de provincie samen”, vertelt Miquel. “We hebben zo’n 350 leden en plannen een maandelijkse bijeenkomst, een stamtoog zoals we die noemen. Dan gaat het natuurlijk over de jacht en wisselen we ervaringen uit. Het klopt dat er heel wat mensen sceptisch staan tegenover de jacht, maar vaak draaien ze bij als ze ons verhaal kennen.”

“De jacht is voor ons meer dan een hobby, het is een manier van leven. Het is de perfecte uitlaatklep, de manier om de alledaagse stress even te vergeten. Ik ben twee jaar geleden begonnen met het opleiden van een jachthond, daar kruipt er ook veel energie in. Het is iets waar we toch bijna alle dagen mee bezig zijn.”