Valérie doopt zoet familiebedrijf om tot moderne ‘V-Chocolatier by Sweertvaegher’

Valérie Verougstraete trad in de voetsporen van haar grootouders en haar vader. © AN
Annelies Nollet
Annelies Nollet medewerker KW Kortrijk-Menen

Chocolaterie Sweertvaegher is al 85 jaar een begrip in Kortrijk en omstreken. Wat niet iedereen weet, is dat het eigenlijk de familie Verougstraete is die de winkels in Kortrijk en Brugge al drie generaties uitbaat. Sinds kort runt Valérie Verougstraete het familiebedrijf en daar hoorde een complete make-over bij. “Onze eigen smaken blijven, enkel de naam en huisstijl veranderden”, benadrukt Valérie.

“Goh, ik vond die oude doosjes toch mooier hoor. Die toonden meer de stijl van uw zaak”, laat een oudere dame onmiddellijk weten als ze de winkel binnenkomt. Gelukkig is het een opmerking die Valérie amper krijgt. “De meeste klanten zijn heel tevreden met de nieuwe look. Het is allemaal wat frisser, wat minder ouderwets”, vertelt ze. “De naamsverandering van Sweertvaegher naar V-Chocolatier by Sweertvaegher wilde ik eigenlijk vooral omdat onze zaak een echte familiezaak is. Zo zijn er niet veel meer en ik vind dat de mensen dat mogen weten, ons verhaal mogen kennen.”

Dat verhaal vertelt de kleindochter van de oorspronkelijke uitbater terwijl ze nog snel 100 doosjes met pralines vult voor een goede klant. Met Sinterklaas komt er een drukke periode aan voor de chocolatiers. “Het bedrijf werd inderdaad opgericht door Robert Sweertvaegher in 1933“, steekt ze van wal. “In 1946 opende hij een filiaal in Kortrijk, in de Korte Steenstraat, van waaruit we nu nog altijd werken. Sweertvaegher had gezorgd voor een koppel die de zaak uitbaatten en boven de zaak woonden. Toen die dat enkele jaren later beu werden hebben, mijn grootouders niet lang getwijfeld. Mijn oma vertelt nog dikwijls hoe ze mijn papa, die toen nog heel klein was, bij de buren afzette. Om dan snel in het winkeltje aan de overkant van hun huis te kunnen bellen dat zij de zaak wilden uitbaten.”

“Toen ik voor het eerst over de nieuwe naam begon, stonden mijn broers op hun achterste poten”

Kogelgaten

“De rest ging allemaal heel snel. Mijn oma heeft het contract getekend zonder zelfs maar naar het appartement boven te gaan kijken. Dat bleek een vergissing“, lacht Valérie. “Er zaten nog kogelgaten in de muren. Ze hadden het behang er gewoon overgeplakt. Toch hebben mijn grootouders hier hun drie zoons groot gebracht. Ze werkten dag en nacht. Dat stond trouwens ook zo in hun contract dat we hier een paar jaar terug op de zolder hebben gevonden: ‘gij zult al uw uren van uw leven besteden aan uwen winkel’. En dat deed mijn oma dan ook. Op zondag na de mis stonden er hier rijen tot achter de hoek.”

Valérie doopt zoet familiebedrijf om tot moderne 'V-Chocolatier by Sweertvaegher'
© AN

Toen Robert Sweertvaegher begin jaren 70 stilaan uitkeek naar zijn pensioen kreeg de vader van Valérie de kans om de winkel over te nemen. Haar papa leerde eerst de kneepjes van het vak van de oprichter zelf. In de jaren 80 nam hij de winkel effectief over. “Ondertussen is hij de 60 voorbij, maar hij maakt nog steeds onze chocolade volgens de bijna 100 jaar oude recepten in ons atelier in Spiere-Helkijn.”

Creativiteit

Zelf had ze nooit verwacht om de familiezaak over te nemen. “Ik heb twee oudere broers en die hebben net zoals ik hun job. Ik ben eigenlijk architect en werkt lang vanuit het buitenland. Ik ben gespecialiseerd in reconstructies na natuurrampen. Zo woonde ik bijvoorbeeld vijf jaar in Haïti, mijn man is een Canadees. Ik had dan ook nooit verwacht dat ik zou terugkeren naar België, laat staan dat ik het familiebedrijf zou overnemen. Maar ik merkte dat ik mijn creativiteit niet meer kwijt kon in mijn job. De regelgevingen zijn veel te streng geworden. En eigenlijk heb ik altijd een passie gehad voor onze chocolade. Als er thuis een zakje staat met lekkers van hier dan gaat het geen dag mee. Komt de chocolade van elders, dan is dat een andere zaak. Mijn zoontje weigert zelfs om dat te echt chocolade te noemen“, lacht ze.

Uiteindelijk duurde het anderhalf jaar voor alle veranderingen rond waren. “Ik wilde het goed doen. Toen ik voor de eerste keer over een naamsverandering begon stonden mijn broers op hun achterste poten. (lacht) Maar ondertussen heb ik ze helemaal mee. Ook mijn oma, die nu bij ons woont, vindt het prachtig. Ze heeft een traantje gelaten toen we het allemaal voorstelden. En die is nochtans altijd heel rechtuit hoor. Ik heb haar betrokken bij elke stap van het proces.” Valérie is vast van plan om de familiezaak de toekomst in te loodsen. “We plannen ook te verhuizen naar een nieuw pand. Dat zal even verderop in de straat zijn zodat onze klanten ons nog kunnen vinden.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier