Een sociaal punt uit de buurt van de Wandelingstraat valt weg. Woensdag stond Dirk Rigolle (53) uit Bissegem na 25 jaar voor de laatste keer achter de toonbank van zijn krantenboetiek. Straks gaat hij aan de slag als parkeerwachter bij Parko. De tijd was rijp voor iets nieuws.
Negentig jaar heeft de zaak bestaan. “De winkel werd opgericht door Michel Van Wehaege in 1928. Zijn drie dochters Simonne, Eliane en Odette, die ondertussen tachtigers zijn, zetten de zaak – bekend als ‘t Drukkerietje – verder.” Dirk nam de zaak van hen over op 1 april 1993. “Ik was slager in Izegem, maar door een ziekte van mijn vrouw moesten we onze slagerij stopzetten. De bankdirecteur wist dat ‘t Drukkerietje in Kortrijk over te nemen was en zo zijn we hier begonnen. We zouden Krantenboetiek Rigolle tijdelijk uitbaten. Dat ‘tijdelijk’ is uiteindelijk 25 jaar geworden.”
Parko
Dirk is afkomstig van Kortrijk. “Mijn ouders hadden een slagerij in de Sint-Denijsestraat.” Dirk en zijn gezin woonden een tijd bij de zaak in Kortrijk maar ze wonen nu in Bissegem. Dirk is getrouwd met Els Verschuere die in het begin meewerkte in de zaak en altijd het bureauwerk deed.” Het koppel heeft met Pieter-Jan (28) en Dries (25) twee zonen.
De kranten- en rookwarenzaak runnen heeft Dirk altijd graag gedaan maar nu leek de tijd rijp om iets anders te doen. “We hadden nog geen moment voor een definitieve sluiting.” Na een deelname aan een examen kreeg Dirk twee weken geleden tot zijn verbazing te horen dat hij maandag kan beginnen werken bij Parko. “Als je zo plots een werkaanbieding krijgt, moet je dat meenemen. Natuurlijk moest alles voor de stopzetting van de winkel snel geregeld worden. We vonden tot nu toe echter nog geen overnemer.”
Begrafenis
De mooiste anekdote aan de zaak, houdt Dirk over aan de dag na de begrafenis van koning Boudewijn in 1993. “Vroeger was er geen internet en na speciale gelegenheden waren er soms extra edities van kranten. We waren toen nog open op zondag en door een fout kreeg ik veel meer kranten dan ik besteld had, een hele auto vol. Tegen alle verwachtingen in stonden mensen tot voorbij de tunnel aan te schuiven om in onze winkel een krant te kunnen kopen. De slager kwam zelfs kijken wat er gebeurd was omdat er zoveel mensen aanschoven. Toen was er ook nog geen betaalterminal en betaalden de mensen met kleingeld. We moesten emmers uit onze berging halen om het kleingeld in te gooien. Alle kranten werden die dag uitverkocht.”
“Toen de koning stierf stonden de mensen aan te schuiven om een krant te kopen”
Buurt is veranderd
In die 25 jaar ondervond Dirk veel veranderingen. Hij maakte de opkomst van de pakjesdiensten en de veranderingen in de media mee. “Ook de buurt is veranderd. Ik weet nog het moment dat de eerste Marokkaan in de straat kwam wonen. Met twee buren brachten we hem een bloemetje. De week daarna kwam hij ons uitnodigen om couscous te gaan eten. We zijn altijd goede buren geweest.” Dirk maakte mooie tijden mee in zijn zaak. “We haalden soms fratsen uit en hebben veel afgelachen. Natuurlijk bleven we ook niet gespaard van onheil. Zo moest ik 2,5 jaar geleden vijf maanden sluiten doordat mijn kniepees af was na een fietsongeval en werd ik in 2011, na de krantenronde die ik toen nog deed eens overvallen. De drie weken die er op volgden kwamen ramptoeristen naar de winkel om te horen wat er precies gebeurd was.”
Sociaal punt verdwijnt
Voor Dirk en zijn vrouw komt nu wel meer tijd vrij. “We zijn fervente fietsers en kochten onlangs een elektrische tandem die we al eens gingen uitproberen in de Limousin.” Dirk rijdt ook met een bakfiets rond. Els zou graag nog avondlessen geven over bepaalde onderwerpen. “Daar was tot nu toe geen tijd voor.”
Bij ons bezoek tijdens de laatste openingsweek van Dirk kwamen veel klanten voor de laatste keer langs. Van allen is het met spijt in het hart dat hun geliefkoosde krantenboetiek sluit. “We hopen dat we hem nog veel zien maar dat hij nooit onze nummerplaat opschrijft”, horen we grappen. Anderen nodigen Dirk uit om eens een koffie te komen drinken. “We zijn de voorman van onze straat kwijt”, zuchten nog anderen. “Dirk nam het voortouw om te onderhandelen met de stad over de herinrichting van de Wandelingstraat die veiliger moet worden.”
Voor veel buren is het feit dat ze hun sociaal punt kwijt zijn het ergste. “Veel mensen kwamen hier dagelijks over de vloer en dan creëer je een band, die zelfs dicht bij het familiale aanleunt. Dat zal ik wel missen. Mensen kwamen hier soms echt hun hart luchten.” (Els Deleu)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier