13 ambachtslieden ontvangen Handmade Label in Brugge

© YH
Redactie KW

Dertien ambachtslui ontvingen donderdagavond het Handmade Label. Het is een kwaliteitsmerk en een teken van vindingrijkheid. Je herkent elke winnaar aan de sticker op het raam. We stellen elke winnaar alvast even voor.

In de cinemazaal Lumière boven café de Republiek is donderdagavond het Handmade Label uitgereikt. Dat is het label dat enkel is weggelegd voor de beste ambachtslieden van Brugge. Stuk voor stuk zijn het makers die lokaal én met de hand produceren. De verkozen ambachtslui gaan van uurwerkherstellers tot bierbrouwers tot iemand die op een kunstige en gevoelige manier urnen maakt. Dertien ambachtsmannen en -vrouwen werden gekozen uit de 36 inzendingen. We stellen ze hieronder aan je voor.

De winnaars verschijnen in een stadsgids waarin alle ambachtslui verzameld staan. Het boekje is gratis verkrijgbaar bij de toeristenpunten in de stad en vorig jaar gingen de 10.000 exemplaren wel heel vlot de deur uit. Volgens Dirk De Fauw is de rol van het label erg belangrijk als duwtje in de rug van creatievelingen: “Het label is een erkenning van het vakmanschap“, zegt hij. “Ze verrassen stuk voor stuk met unieke handgemaakte producten.

Opvallend is de harmonie van eeuwenoude en hedendaagse technieken. Vorig jaar vlogen de 10.000 exemplaren de deur uit.” Dit jaar was de vijfde editie van Handmade in Brugge en de tweede keer dat er een stadsgids verscheen. Zo kan je binnenin het boekje lezen waar je terechtkan voor je specifieke behoefte: wil je een handgemaakt fotokader of ben je meer op zoek naar de beste koeken van Brugge met verse boter? Een stadskaartje wijst je de weg. Soie Keersebilck van de dienst communicatie van de Republiek legt verder uit: “Na de selectie begeleiden we de handwerkers op hun parcours. Zo zijn er netwerkavonden waar de handwerkers ideeën kunnen opdoen.”

Ann Vermeersch (keramiek)

De eerste winnaar was Ann Vermeersch, die zich bezighoudt met keramiek. Ze heeft een atelier met heel veel licht en ruimte in Sint Michiels. Wat ze maakt? Ze geeft vorm aan haar klei en maakt slaagt erin kunst te maken. Ze vertrekt vanuit een aanvraag. “Je zoekt samen een vorm die past bij zowel jezelf als de klant“, zegt ze daarover. Ze maakt dus op aanvraag, maar ze maakt niks dat haar niet ligt.

Jan Dumarey (horlogemaker)

De tweede ambachtsman die het label mocht ontvangen was de horlogemaker Jan Dumarey: “Ik herstel de tijd. ‘En hoe doe je dat? Das toch wel fijn gepruts?’, vragen ze me soms. ‘Ik pruts niet, ik herstel’, antwoord ik dan.” Jan vindt het vanzelfsprekend dat niet alle horloges even lang meegaan. “Koop je iets dat degelijk is als je wil dat het in orde blijft”, raadt hij aan. “Geen Hong Kong-wegwerphorloges dus is.”

Jan maakte van zijn jeugddroom zijn werk. “Mijn werk is mijn hobby. Ik heb nog een zoon die ook uurwerkmaker is. Ik moest alles alleen uitzoeken, maar hij kan me om hulp vragen. ‘Paaaa…”, vraagt hij dan. “Maar dat is begrijpelijk. Ik studeerde zes jaar voor horlogemaker. Nu moet je tijdens je drie jaar ook zeventien uur avondschool volgen per week. Als afsluiter had Jan nog een anekdote klaar. ‘Ik heb de klok hersteld bij de schoonouders van de burgemeester, dus hij moet altijd op tijd zijn”, kijkt hij lachend in de richting van de Brugse burgemeester.

Tobias Knockaert (Staav Metalwork)

Tobias Knockaert van Staav metalwork begon met staal als eindproject aan het middelbaar, wat nu de basis vormt voor zijn stiel. “De start was oorspronkelijk om fietsen van staal te maken. Door dat project heb ik mijn passie wel gevonden, kan je zeggen”, klinkt het. Hij combineert jonge en oude technieken. “Ik werk via computer en met lasprocessen, dus ik voel me een moderne ambachtsman.” Niet alle creativiteit die hij aan de dag legt is hem aangeleerd De opleiding is een handboek, een begin”, zo zegt hij.

Inge Mersseman (Patisserie Schaeverbeke)

Inge Mersseman van bakkerij Patisserie Schaeverbeke won het label onder meer dankzij ‘de lekkerste boterwafels van Brugge.’ Een vertegenwoordiger van de patisserie had wat uitleg klaar. “We beginnen met de beste producten en gebruiken zo veel mogelijk bioboter en zuurdesem. We werken ambachtelijk en gebruiken dus geen poedertjes en van die toestanden“, klonk het.

Tine Deweerdt (Keramiek)

Tine Deweerdt houdt zich dan weer bezig met keramiek. Ze maakt kunstwerkjes uit klei. “Ik vertrek vanuit een idee en niet vanuit een functie“, wist ze te vertellen. Met kleine stukjes klei creëert ze kunstwerkjes die eruitzien als dierenharnassen. Zoals de stekels op een egel, maar dan anders.

Luc De Busscher (Lijstenmakerij Garmeyn)

Lijstenmakerij Garmeyn is de winnende ambacht van Luc de Busscher. Hij maakt lijsten of kaders in allerlei vormen en maten. “Alles wordt ingelijst, je kan het zo gek niet bedenken“, zei hij. “De gekste dingen? Het stuur van een oldtimer, een bruidsjurk,… Ik heb voor elk wat wils, met mijn driehonderd profielen zonder kleur in mijn stock.” 41 jaar maakt Luc al lijsten. “Je moet het oude combineren met het nieuwe. Ik heb wel de voorkeuren van de mensen zien veranderen. Vroeger werd vaak verguld, nu gekleurd. We zijn nog niet met tien in het land die het zo doen, maar het is een mooi beroep en ik hoop dat het niet verdwijnt.” Maar wat nu eigenlijk het geheim is van een prachtige lijst? “De lijst moet niet opvallen, het geheel met wat het omhult moet mooi zijn.’

Isabel Osselaere (Atelier Adronie)

Isabel Osselaere staat in voor de conservatie van blaasinstrumenten, je vindt haar in ‘Atelier Adronie’. Ze onderzoekt en restaureert blaasinstrumenten, en daarbovenop brengt ze ook nog eens nieuwe beschilderingen aan op het instrument.

Marianne Vandenbussche (Keramiek)

Marianne Vandenbussche doet net als twee anderen in deze reeks keramiek. Ze is een leerlinge van de eerder besproken Tine. Tijdens haar eerste jaar als student in Knokke leerde Tine aan Marianne om met een andere blik naar keramiek te kijken. Het leukste aan keramiek? “De oven opendoen en zien wat het geworden is“, meent ze. Naar eigen zeggen kwam ze plots terecht in de Ezelstraat en zag ze daar heel veel handmade labels aan de ruiten plakken. Die wou ze ook wel.

Franklin Verdonck (Siphon Brewing)

Franklin Verdonck is een jongeman die Siphon Brewing oprichtte. Wat tot vier jaar geleden een schapenstal was is nu een brouwerij. Volgens de recensie van een Engelse journalist is de definitie van Siphon Brewing ‘Old world meets new world’, en Franklin vindt die uitspraak kloppen als een bus. “We proberen een twist aan een tripel te geven. Zo hebben we een bier met honing en lavendel genoemd naar de oprichtingsdatum van restaurant de Siphon”, zegt hij, dat is waar de jongens van Siphon Brewing actief zijn. En een andere biersoort uit het aanbod is de Cassandra. “Dat is de zeemeermin die in de drinkput naast de brouwerij zou begraven zijn.” Nog een biernaam? “In het begin hadden we de Blinker en de Stinker, die tweede naam lieten we vallen”, lacht Franklin.

Bert Vertommen (Volksspelen Madeleine)

Bert Vertommen van Volksspelen Madeleine restaureert dan weer volksspelen. “Veel mensen hebben volksspelen op zolder”, verklaart hij. “Ik ga daar naar op zoek en ben bezig met spellen uit de jaren zestig, in hout en metaal. Als kind speelde ik zelf graag volksspelen. De echte fascinatie begon na een aankoop op de rommelmarkt, waar ik een oud hamerspel. Heel populair bij vrienden was dat, die vroegen steeds om het weer boven te halen.”

Bert vindt het belangrijk dat de spelen een nieuw leven krijgen. Hij verzamelt spelen, maar verhuurt die ook en bewaart de regels in een spellenarchief. Hij zou het niet anders willen dan op die manier. Zo mocht hij in Frankrijk een prachtige collectie van 300 spelen bewonderen. “Van een eigenaar die niet weet hoe hij ze moet spelen”, zegt hij ontgoochelt. Zijn favoriete volksspel? “De emoties laaien nog steeds hoog op bij wie het hamertjesspel speelt”, lacht hij.

Manu Van Herp (Unica Terra)

Het verhaal van Unica Terra van Manu Van Herp was misschien wel het meest wonderlijke van de hele avond. Ook hij werkt met keramiek, maar… “Ik werk voor 80 procent voor de uitvaart. Dat kwam initieel door het overlijden van de papa van een vriend. Hij vond geen mooie urne en vroeg mij of ik zoiets kon maken. In het crematorium werd achteraf gevraagd waar hij die urne had gehaald. ‘Waar kan ik dat vinden, wie heeft dat gemaakt”, vroegen ze bij de uitvaartmaatschappij. “Nee, ik hoef niet te weten voor wie de urnen zijn, enkel als er een expliciete vraag is. Jammer genoeg is dat vooral het geval bij kinderen.” Manu heeft een nobel doel. “Ik probeer één druppeltje verdriet weg te nemen in die jonge fase van het verdriet.” En of hij ooit weggaat uit Brugge? “Nee. Ik heb het liefst betekenis in mijn eigen stad”, zegt hij.

Valerie Cockhuyt (KUIT)

Bij Valerie Cockhuyts KUIT – Kreatieve Uitspattingen In Textiel – zegt de naam het zelf. Ze heeft nogal creatieve uitspattingen, die ze in textiel kwijt kan. “Het begon met naaien en kledij maken voor mezelf of mijn man”, vertelt ze. “Om ze met mijn gemaakte kleren aan te zien, wel, daar kreeg ik veel voldoening van. Zo kwam ik in contact met het stofferen van meubels. Mensen vergeten dat je meubels een nieuw leven kunt geven. Dat wordt geapprecieerd, want bij de meesten hangt er al een heel verhaal aan een meubelstuk vast.

Bernard Peirsegaele (Peirsegaele juwelier)

Juwelier Peirsegaele bestaat al drie generaties lang en viert dit jaar zijn zestigste verjaardag. “Mijn grootvader startte in Brugge”, zegt Bernard Peirsegaele. “Hij kwam uit Deinze en sommigen zeiden nochtans dat hij het niet lang ging uithouden.” Het is een juwelier die zich richt op betaalbare klasse. “Zo kan je er terecht voor je eerste ring voor zijn vriendin. Nog steeds worden juwelen voor gelegenheden gegeven. Er hangt daarom al snel een verhaal aan vast. Die heb ik nog gekregen toen…”, mijmert Bernard.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier