Berlaen brengt vierde plaat uit

Wouter Berlaen (42) brengt vrijdag het eerste deel van zijn nieuwe plaat uit. Wouter Berlaen, een geboren en getogen Zultenaar, is singer-songwriter, gediplomeerd bassist en peter van Iktic vzw, een vereniging die inzet op sensibilisering rond het syndroom van Gilles de la Tourette. Hij woont al dertien jaar in Mariakerke, maar blijft muziek maken in het Zults dialect. “You can take the boy out of the city, but you can’t take the city out of the boy”, aldus Berlaen.

De nieuwe plaat is de vierde voor de man met de artiestennaam Berlaen. Na het debuut ‘Vanuivoeurt’ in 2011, volgden ‘De Laatste Man'(2012) en ‘Van Mijn erf’ (2015). De nieuwste plaat zal titelloos zijn en is een speciaal geval.

“Het wordt een vinyl met een heel verschillende A-kant en B-kant. Ik zocht naar een volgorde voor alle tien de nieuwe songs, maar kreeg er geen lijn in. De sfeer klopte niet. Pas toen ik ze als vijf vrolijke, zonnige nummers en vijf meer geslaagde songs indeelde. Klopte het plaatje. Die eerste vijf zomerse nummers zijn vanaf 21 september online te verkrijgen. De laatste dag van de zomer, heel toepasselijk vind ik. Dit zonnige deel zal dan ‘Kort&Krachtig’ heten. In de winter van 2019 komen de vijf andere nummers uit, de B-kant van de lp die ook pas dan te verkrijgen zal zijn. Die B-kant heet dan ”t Beste van de Reste’. Ik geef de voorkeur aan vinyl, vandaag kopen mensen geen cd’s meer. Alles wordt gestreamd en wie dan toch nog een fysieke plaat in huis wil halen, gaat voor vinyl. Het artwork op de hoes krijgt weer meer aandacht en het biedt ook de mogelijkheid om bewust met een A-kant en een B-kant te werken en zo twee heel verschillende ep’s netjes gescheiden op één plaat te zetten”, aldus de 42-jarige muzikant.

Wouter wie?

Wie is Wouter Berlaen nu eigenlijk? Wie Radio 1 heeft opstaan in de auto zal ongetwijfeld de single ‘Oltijd blijv’n goan’ gehoord hebben deze zomer, maar bij het grote publiek geniet hij (nog) niet de bekendheid van een Flip Kowlier of wijlen Luc Devos.

Wouter Berlaen, alias Berlaen, werd geboren in Zulte in 1976, ging naar wat toen nog de jongensschool was en volgde later Latijn-Grieks in het college van Waregem. De muzikale invloeden van de jaren negentig zijn wat hem inspireerde om basgitaar te leren spelen. “Flea van The Red Hot Chilli Peppers, Les Claypool van Primus, Living Colour, … dit soort muziek is wat mij triggerde, dat wou ik ook kunnen.”

Wouter Berlaen werkte na het middelbaar een studie tot sociaal assistent af en trok pas daarna naar het Conservatorium in Brussel.

“Door het syndroom Tourette slaat de creativiteit onverwacht toe”

“Voor mijn ouders was dat geen probleem, ik had immers al een diploma op zak. Ik kwam op dat moment ook helemaal niet uit een muzikaal nest. Dat Conservatorium is een kinderdroom die uitkomt natuurlijk. Een andere wereld gaat open en zodra die opleiding aan het Conservatorium begint, begin je ook in bandjes te spelen. Soms was dat twee jaar repeteren om dan uit elkaar te gaan of soms ook om meteen op een podium te staan. Ik heb zo meer geleerd dan op school en stak eerlijk gezegd ook meer tijd in die bandjes dan in de lessen. Zo bouw je wel een netwerk op om dan later als freelance bassist aan de slag te kunnen. Ik heb bij de Ketnetband gespeeld, bij De Laatste Showband, …”

Gilles de la Tourette

“Maar na tijdje zit je met een hoop melodietjes en tekstjes in je hoofd en dat vormt zich samen tot een plaat”, vervolgt Wouter. “Voor mij is dat verloren lopen in mijn fantasie. Ik heb het syndroom van Gilles de la Tourette en ben ook peter van Iktic vzw, een sensibiliseringsorganisatie. Naast de tics zorgt Tourette ook voor een zekere chaos in je hoofd en daar bouwen zich dan zinnetjes en strofes rond.”

“Als Tourette een voordeel heeft voor mij, dan is het dat de creativiteit op de meest onbewaakte momenten toeslaat. Dan ben ik ‘s nachts op mijn Iphone een strofe aan het typen omdat ik niet kan slapen. Ik heb geleerd om van beperkingen kansen te maken. Zo zal ik nooit een echte zanger zijn. Gospel zal ik bijvoorbeeld nooit kunnen zingen. Maar Luc Devos kon dat ook niet en die heeft toch een aantal tijdloze klassiekers gemaakt.” (JF)