Waarom Pieter niet de Mol, maar de winnaar is

Bert Vanden Berghe

Het is al even geleden dat een priester zo veelvuldig én positief in het nieuws kwam. En dat zou wel eens goed nieuws kunnen zijn voor de geloofsbeleving bij de jonge generatie.

“Bescheidenheid past ons beter”, stelde bisschop Lode Aerts een tijdje geleden in KW Weekend, tijdens een wandeling op het strand van Oostende. “We komen van een tijd waarin het christendom heel prominent aanwezig was, waarin het leven van wieg tot graf erdoor bepaald werd, doorheen gebouwen, politiek, onderwijs en zorg. Vandaag is dat helemaal anders. Voor de jongeren zijn er geen rekeningen meer te vereffenen met vroeger. Met die onbevangenheid kunnen wij het geloof weer prediken. Het uitdiepen, door muren af te breken en te verbinden.”

Het pleidooi van de bisschop klinkt haast haaks op wat priester Pieter Delanoy uit Assebroek bewerkstelligde in het Vier-programma De Mol. Liegen, misleiden, saboteren… het behoort niet meteen tot de kerntaak van de gegoede herder van de parochie, zal menig criticaster ongetwijfeld fulmineren. Dat Pieter er met de regelmaat van de klok ook een ‘fucking hell’ doorjaagde, zal ook wel als – haha – vloeken in de kerk hebben geklonken.

Ik voel dat de dertigers rond mij vragen stellen bij het geloof, net als de generatie die daarop volgt. Veel van onze ouders en grootouders haalden en halen er kracht uit, drongen aan op respect voor het klerikale, deels getekend door de schrik die ze werden aangejaagd als kind. Wij hebben geen schrik voor de hel, gaan slechts bij begrafenissen of herdenkingen naar de kerk, en hebben bedenkingen bij alles wat er rondom ons gebeurt. De hypocrisie van de kerkelijke macht heeft het afgelopen decennium een stevige knauw gekregen met tal van schandalen, de minimaliserende rol van de vrouw krijg je in de huidige maatschappij amper uitgelegd en de westerse maatschappij ontwikkelt steeds een breder en realistischer wereldbeeld.

Waarom Pieter niet de Mol, maar de winnaar is

Daarin zien we jammer genoeg ook steeds meer extremisten, die hun geloof als excuus gebruiken om dood en verderf te zaaien, maar die in feite niet meer dan een uit de hand gelopen schreeuw zijn om gehoord te worden, in hun eigen zwaktes en onzekerheden. Iedereen die kan verder kijken dan die ontgoocheling, aan beide zijden, zal zien dat alles uiteindelijk draait rond liefde en de nood daaraan. En dat is ook de kernboodschap van elk geloof, alleen zijn we met zijn allen veel te veel verhalen veel te letterlijk gaan nemen. Maar goed, wij hebben inderdaad geen rekening te vereffenen, maar het geloof is een onontkoombaar weefsel van onze maatschappij.

“Pieter bewijst dat hij méér is dan meneer pastoor, door het net minder te zijn”

Priester Pieter is vandaag een tijdelijke BV in dit vluchtige medialandschap, een rol die straks misschien nog een verlengstuk krijgt als hij zou opduiken in De Slimste Mens. Maar ik hoop dat zijn boodschap – die hij onbewust is gaan uitdragen – wel nog een hele tijd blijft hangen. Dat een priester heel dicht bij de mensen kan staan, dat hij ook vloekt als het slecht gaat, dat hij een mens tussen de mens is. Heb ik die uitspraak niet eens in een boek gelezen?

Waarom Pieter niet de Mol, maar de winnaar is

Pieter is wat mij betreft niet De Mol, maar de winnaar van dit programma. Ik maak me geen illusies dat hij straks volle kerken lokt, laat staan jonge mensen naar het seminarie doet lonken. Maar hij zal op zijn minst wel gezorgd hebben dat we straks weer met een zekere bevlogenheid richting het kerkelijk instituut kijken. Dat we toch het gevoel krijgen dat een priester niet boven ons staat, maar naast ons. Dat een priester niet langer ‘meneer pastoor is’. Hij bewijst dat hij méér is dan dat, net door het minder te zijn.

“Als het geloof echt authentiek is, is het een enorm geschenk”, klonk het openhartig bij bisschop Aerts, de man die ik voor het eerst ontmoette toen hij tijdens de Urban Trail in Brugge vrolijk high fives uitdeelde aan de lopers die door zijn ambtswoning passeerden. Ik kan hem alleen maar bijtreden. Die authenticiteit en bescheidenheid, die Pieter uitdraagt, zou heel misschien wel eens de sleutel kunnen zijn voor het geloof van de toekomst.