Van monsters in labyrinten tot een Marrokaans zwaard

Nicolas Van Elslander en Frederic Dehaudt (rechts) zijn de initiatiefnemers achter het nieuwe - tijdelijke - museum in De Barakken. © SLW
Redactie KW

‘Musée con-temporain de la vi-lle de Menin’. Een mondvol, die naam van het nieuwe Meense museum. Maar de naam dekt meteen de lading. De locatie, het vroegere restaurant El Greco, ligt in de wijk De Barakken waar in het weekend Frans de voertaal is. Het is geen alledaags museum, het woord con en de la vi(e) en Menin duiden op de andere klemtonen die initiatiefnemers Nicolas Van Elslander en Frederic Dehaudt willen leggen.

We keken er al een tijdje naar uit, het nieuwe project van creatieve duizendpoten Nicolas Van Elslander en Frederic Dehaudt was al een tijdje aangekondigd. Op pinkstermaandag is het zover. Ter gelegenheid van de braderie in de Barakken opent het Musée con-temporain de la vi-lle de Menin de deuren. Waar anders dan in El Greco, het vroegere Griekse restaurant net over de brug, heeft het nieuwe kunstproject een plaats gevonden. “Het is altijd de bedoeling geweest om op deze locatie iets te doen”, vertelt Nicolas. “Het heeft nu eenmaal lang geduurd vooraleer we de toelating kregen van Zeekanaal en Waterwegen, de nieuwe eigenaar van het gebouw.”

Het nieuwe kunstproject wordt dus een museum. Maar niet zomaar een museum. “Het is de bedoeling dat het publiek mee participeert, dat telkens een bezoeker binnenkomt er een belevingsmoment is. Een bezoek aan ons museum in nooit gratuit”, beklemtoont Nicolas. “En ja, we hebben het een Franse naam gegeven, we zijn toch in de Barakken? Let trouwens op de splitsing van de woorden. Het is CON-temporain en ‘De la vi-lle’. De koppeltekens staat er niet zomaar.”

Poetin

Ondertussen is ook Frederic Dehaudt gearriveerd, de andere artistieke poot van het project. Net als wij stelt hij vast dat er nog heel wat werk dient verzet te worden. Zaal één lijkt wel al aardig ingericht, een wand hangt vol geschilderde kartonnen dozen. “Het labyrint van de meninotaurus, een monster dat in Menen woont“, zegt Nicolas met uitgestreken gezicht. “Niet te verwarren met het historische monster op Kreta, de minotaurus. “Daar was er maar sprake van één labyrint, hier hangen er wel twintig”, merk ik op. “We zijn hier dan ook in Menen, hé”, klinkt het antwoord.

In de tweede zaal hangt een reusachtige, angstaanjagende kroonluchter. “Aan de muur komen nog kaders die door de nazi’s tijdens WO II uit de westerse musea werden gestolen en mee werden genomen naar het Oostblok“, vertelt gids Nicolas. “Die heeft Poetin nu terug geschonken aan ons museum, en hij deed er nog deze merkwaardige kroonluchter bovenop.”

“Dankzij ons museum krijgt dit oude restaurant nog een sociale en culturele waarde” – Frederic Dehaudt

De resterende zalen zijn nog niet ingericht, dat komt nog. De opening is pas maandag. De vaste collectie van het musée zal onder meer nog een Marokkaans zwaard bevatten, ook daar zijn heel wat verhalen rond te vertellen. Voorlopig draait het museum rond Frederic en Nicolas. Zij zullen in het weekend aanwezig zijn. “Vooral als er veel volk in de Barakken loopt, anders heeft het geen zin. En natuurlijk op afspraak, voor schoolreizen of culturele verrassingsreizen.”

Alles gebeurt op vrijwillige basis, er zijn niet onmiddellijk inkomsten door subsidies. “Ik verdien hier en daar wat geld met mijn projecten”, legt Nicolas uit. “Dat geld steek ik in dit project, het is een beetje onze speeltuin.”

Vrijheid

“Het is ook een bewuste keuze”, vult Frederic aan. “We behouden zo onze vrijheid en hoeven geen verantwoording te geven over waar het gesubsidieerde geld naartoe is.” Frederic verzamelt in opdracht van Barak Futur verhalen uit de barakken. In die context zal het museum tegelijk een beetje de motor zijn, het centrum waar alles samenkomt. Stelt dat geen problemen, een nieuw museum op een boogscheut van ‘t Schippershof? “Wij hebben toch een andere visie op wat een museum hoort te zijn, je kan de twee moeilijk vergelijken“, legt Nicolas uit. “Bovendien komen wij prima overeen met het Cultureel Centrum. Chiel is ons project genegen. Wij sluiten niet uit dat er in de toekomst zal samengewerkt worden.”

Levende straten

“Het is niet toevallig dat we ons museum hier inrichten”, stelt Frederic. “Deze gebouwen hebben allemaal hun waarde verloren, ze wachten op de sloop en mogen niet meer verhuurd of verkocht worden. Dankzij ons museum krijgt dit oude restaurant nog een sociale en culturele waarde.” Naast El Greco staan ook heel wat andere gebouwen leeg, de meesten zijn al eigendom van Waterwegen en Zeekanaal. “Zou het niet fantastisch zijn om ook die etalages in te palmen en wat artistiek in te richten, dat zou de straat toch een heel andere aanblik geven?“, droomt Nicolas luidop. “Je kan er projecten opstarten met jeugd en buurtbewoners die er zich helemaal mogen in uitleven”, is ook Frederic helemaal enthousiast. “Wie weet wat voor moois er uit dit project kan groeien?”

(SLW)

Openingsdag

Het nieuwe museum opent de deuren op pinkstermaandag, met de braderie in de Barakken. Dan staat nog heel wat meer te gebeuren in en rond het museum. Inwoners uit de wijk de Barakken werden uitgenodigd om een object of foto met een verhaal mee te brengen. Dat verhaal dat achter dat object schuilt wordt opgetekend door een tweetal tekenaars. Hun tekeningen worden dan weergegeven op het stratenplan van de buurt. Verder brengt Freddy Vens een tentoonstelling over de braderie in de Barakken in de jaren 70 en 80. Om 14 uur kan je meewandelen met Danny Vandekerckhove die werkelijk alles weet over de Grensstraat en de Albert Demeystraat.

(SLW)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier