Twee jaar geleden stond hij met zijn eigen choreografie Discord op het podium van Double Bill Night in het Entrepot. Vandaag behoort de Brugse danser Jonas Vandekerckhove (27) tot de vaste cast van Pelléas et Mélisande, voor Opera Vlaanderen geregisseerd en gechoreografeerd door Sidi Larbi Cherkaoui.
De Bruggeling maakt ook deel uit van diens dansgezelschap Eastman. “Ik leerde Cherkaoui kennen tijdens mijn opleiding hedendaagse dans aan de Antwerpse Kunsthumaniora. Al sinds mijn veertiende werk ik geregeld met hem samen, voor zijn opera’s Shell Shock, Das Rheingold en Les Indes Galantes was ik telkens understudy“, aldus Jonas, die nu met Pelléas et Mélisande dus zijn eerste volwaardige dansvoorstelling beet heeft. “Onder meer door de scenografie van Marina Abramovi?, is Pelléas et Mélisande een heel etherische voorstelling geworden. De set wordt gedomineerd door een alziend oog en levensgrote ijskristallen, en er worden ook NASA-beelden geprojecteerd: spacey!”
Futuristische setting
Het verhaal van Maurice Maeterlinck, op muziek van Debussy, gaat over een driehoeksverhouding: de geometrie viert hoogtij. “Ook in de choreografie is dat erg aanwezig”, zegt Jonas daarover. Pelléas et Mélisande is al bij al dus behoorlijk metafysisch. “Maar ondanks die futuristische setting, is het stuk dus eigenlijk wel heel leesbaar. De emoties mogen dan behoorlijk abstract uitgebeeld zijn, door de choreografieën worden ze op de scène ook uitvergroot en versterkt. Pelléas et Mélisande is een voorstelling die je raakt”, aldus Jonas. “En tenslotte is dat ook wat elke kunstvorm poogt te doen: het publiek even aan de werkelijkheid onttrekken.”
Jonas, die opgroeide in Sint-Michiels maar nu in Antwerpen woont, was naar eigen zeggen altijd al gefascineerd door de kunst van het dansen.
“Mijn zus Hanna danste bij Christian Dedeene en ik kon daar uren naar zitten kijken. Die bewegingen, ik vond dat van een onnoemelijke schoonheid. Laat de jongen gewoon meedoen, zei haar leraar dus op een dag”, glimlacht hij.
Hedendaagse dans
En over moderne dans op zich, tot slot: “Klassieke dans of ballet heeft één Bijbel die je dan wel op meerdere manieren kunt interpreteren, moderne dans overleeft bij de gratie dat het echt alle richtingen uit kan. Het is ook heel fluïde, de definitie ervan verandert voortdurend.
Eigenlijk is hedendaagse dans dus meer een kantelpunt, een soort tussenfase: van het moment dat we het zo zijn gaan noemen, waren we dat punt alweer voorbij”, legt Jonas uit. (Wim Kerkhof)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier