Laura Lynn: “Geen paniek, ik sta voortaan niet altijd met gitaar en cowboyhoed op het podium”

Op vrijdag 24 augustus stelde zangeres Laura Lynn uit Ardooie haar nieuw album ‘Country’ voor bij Radio 2 in het programma Plage Préférée aan de pier in Blankenberge, gepresenteerd door Kim De Brie. Op haar nieuwe cd staan er twaalf songs.

Samen met producer Steve Willaert heeft ze op dit album de mooiste countryklassiekers en linedancenummers in een eigen jasje gestoken. Laura Lynn trekt voor dat muzikaal project haar cowboylaarzen aan en tilt schlager, pop en country tot het ambiancegehalte dat we van deze schlagerkoningin gewoon zijn.

“Al enkele jaren geleden zat het in mijn achterhoofd om eens iets met country uit te brengen. Toen vond ik echter dat de tijd nog niet rijp was om dat te doen en dus koos ik dan voor een ander muzikaal project. Nu is het wel country geworden, alhoewel het niet meer gemakkelijk is geworden wegens weinig tv-programma’s of radio’s die onze muziek willen draaien. Ik ben gaan grasduinen in countrynummers, zonder dat de fans schrik moeten hebben dat ik blijf afwijken van mijn vroegere muziekgenre”, zegt Laura Lynn. “Ze moeten dus niet denken dat ik vanaf nu altijd op het podium zal staan met een gitaar en cowboyhoed op.”

Ben je al lang een fan van countrymuziek ?

Laura Lynn : “Ik zeg niet dat ik een grote fan ben van die muziek, maar regelmatig eens een beetje countrymuziek horen, vind ik wel leuk. Ik ben wel geschrokken hoeveel countrynummers er wel bestaan. Nu ben ik wat méér fan geworden. Er bestaan inderdaad ontzettend veel leuke countrydeuntjes.”

Ik ben geschrokken hoeveel countrynummers er wel bestaan

Hoelang werkte je aan dit nieuwe album ?

Laura Lynn : “Eén jaar geleden namen we de beslissing dat we een dergelijk album gingen opnemen. In die periode kwamen er echter andere countrynummers uit en toen dacht ik : oei, oei, oei…”

Je song ‘Ik trek het me niet aan’ werd echter direct laaiend onthaald op de radio. Was je verrast ?

Laura Lynn : “Ik zat met schrik : hoe zouden de fans reageren ? Dit nummer is wel een ambiancesong, ik dacht dus dat de fans het zouden waarderen. Breng ik dat liedje tijdens de optredens, dan zingen ze direct mee en beginnen sommigen zelfs te dansen. Van zodra ik dat de eerste keer bemerkte, wist ik dat het goed was.”

‘Wacht niet tot morgen’ is een lied met een heel bekende melodie. Bewust voor dat nummer gekozen ?

Laura Lynn : “Ik ken dat van thuis uit. Mijn moeder zong dat altijd mee toen het te horen was op de radio. Dit nummer staat in de Top 10 van de beste countrysongs en dus mocht dit liedje niet ontbreken op mijn cd. Iedereen kent de melodie. De tekst weliswaar nog niet, maar na enkele keren zullen ze het vast en zeker meebrullen.”

Schreef je zelf mee aan de liedjesteksten ?

Laura Lynn : “Neen, ik liet dat over aan mensen met ervaring. Ik geef toe : ik ben daar zelfs helemaal niet goed in. Bepaalde zinnen kloppen wel eens niet en dus zitten we vooraf samen om dat te bespreken. Ik heb dan wel inbreng en geef ook uitleg rond bepaalde zinnen en/of woorden. Maar een volledige liedjestekst schrijven? Ik zit al na drie zinnen vast. Laat iemand anders dat dus maar voor mij doen.”

‘Laat je hart slaan’ is alweer een bekende melodie. Slaat je eigen hart nog altijd voor jouw lieve Matthias ?

Laura Lynn : ” Oh ja, natuurlijk ! We zijn nu acht jaar samen. Ik zou het erg vinden moest ik nu al moeten zeggen dat onze verliefdheid al over is. Kom ik ‘s avonds thuis en kijk ik naar Matthias, dan voel ik nog altijd kriebeltjes in mijn buik. Dat is échte liefde hé.”

Een volledige liedjestekst schrijven? Ik zit al na drie zinnen vast

Is ‘Wij dansen door de nacht’ een autobiografisch nummer ?

Laura Lynn : “Vroeger stond ik graag op de dansvloer. Heb ik nu gedaan met optreden, dan zet ik mij graag ergens rustig neer met een wijntje in de hand en praat ik het liefst bij. Ik word er ook niet jonger op hé. Ik trek niet meer de nacht in om stevig te dansen. Maar ben ik op een feestje op een treffelijk uur, dan sta ik wel nog eens op de dansvloer.”

Hoe kwam het nummer ‘Met mijn ogen dicht’ tot stand ? Het klinkt niet countryachtig. Past het wel op dit album ?

Laura Lynn : “Ik vond dat er op dit album toch één nummer van Shania Twain moest op staan. Het klinkt inderdaad niet echt country, maar Steve Willaert heeft dat enorm goed bewerkt. Toen dit liedje binnen kwam, heb ik echt waar geweend. Die instrumenten die werden gebruikt, zo mooi. Het past er perfect op. Op niet ieder liedje van Country moet je enthousiast kunnen meedansen of mee wiegen. Dat mag, maar dat is niet nodig.”

Leuk dat je even aan mij dacht toen je het liedje ‘Blijf toch bij mij’ opnam. ‘t Is terug een slow, een bewuste keuze ?

Laura Lynn : “Een slow, ik vind dat leuk. Ik sta vaak in namiddagshows en zo’n liedje past perfect om het daar te brengen. Vooraf vernam ik dat het een gemakkelijk liedje is, maar toen ik het zelf moest inzingen vond ik het enorm moeilijk. Blijkbaar zijn de rustigste countrysongs het moeilijkste om in te zingen én te zingen.”

Moet je als zangeres op iets speciaals letten wanneer je country zingt ?

Laura Lynn : “Ik heb ferm gezweet (lacht). In vergelijking met andere albums die ik ooit opnam, kroop er in deze cd veel meer tijd en energie. Het moeilijkste is de timing. Alles gaat enorm snel, ik viel veel over mijn woorden. De gevoeligheid is ook moeilijk. Je moet in je countrylied kunnen kruipen…”.

Was het extra blokken om de teksten goed te kunnen uitspreken én aanleren ?

Laura Lynn : “Ik doe dat altijd in mijn auto, dat is voor mij mijn repetitieruimte. Voor de persvoorstelling moest ik terug alle teksten uit het hoofd instuderen. Ik voelde aan dat dit niet meer gemakkelijk is. Vroeger ging dat veel vlotter, nu moet ik mij meer concentreren en dus heel alert blijven. Is dat de leeftijd ? Ik ben ook geen 20 jaar meer hé. En ik ben ook nog met andere dingen bezig.”

Kan jij goed de linedance-dansen ? Wanneer je daarover zingt, moet je die dans toch kunnen uitvoeren ?

Laura Lynn : “Eerlijk neen, ik ben nu ook niet echt meer een danser, met uitzondering van onze voorstellingen Cruise Nostalgie in het Kusttheater Colisée in Blankenberge. Aangezien ik nu een album met countrymuziek uitbracht, zal ik toch die dans moeten aanleren.”

‘Ik gaf je m’n hart’, al een bekende song van een andere artiest of ben ik verkeerd ?

Laura Lynn : “Inderdaad, een lied dat we kennen van Jo Vally. Mooi toch ! En niet alle liedjes zijn autobiografisch. De meeste mensen denken dat al de songs op mijn lijf zijn geschreven, maar dat is niet zo. Ik kan mij wel in veel teksten vinden. Ik kruip als het ware in die teksten.”

Vorig jaar had ik het geluk van de internationale groep Steps te ontmoeten tijdens I Love The 90’s in Hasselt. En wat staat er nu op je cd : 5, 6, 7, 8… van Steps. Juist toch ?

Laura Lynn : “Dat klopt. Ik denk dat veel mensen zich afvragen wat dat liedje op mijn cd doet. Wij kozen voor dit liedje, omdat we ook een jong publiek willen bereiken. We hebben dat lied niet bewerkt. Ga ik dat liedje veel zingen tijdens mijn optredens ? Ik weet het niet, want ik rap een stukje in die song en dat is helemaal niet simpel hoor.”

‘Waar je ook mag zeilen’ is een nummer met een mooie tekst én een rustige song. Ben je een voorstander van rustiger liedjes op een cd ?

Laura Lynn : “Ik hou ervan. Daarom ben ik blij dat ik inbreng heb in de liedjes die erop staan. Zo’n liedje moet ik niet brengen op schlagerfestivals. De mensen zijn dat niet gewoon van mij, maar het heeft wel een speciale betekenis. Dit liedje is voor mijn dochter. Het werd geschreven door Sabine Tiels, dat maakt het nog specialer.”

Mag ik Laura Lynn vergelijken met een fles wijn. Hoe langer je de rode wijn laat liggen, hoe beter ze wordt. Hoe langer jij op het podium staat, hoe meer mensen je waarderen. Ik denk dan aan iemand die ik ken en die je zag optreden op een groots event. Ik denk ook aan een wijkfeest in mijn regio, waar de mensen schrokken hoe jij dé Laura Lynn uit Ardooie het publiek zo kon meesleuren. Iedereen genoot ervan. Proficiat Laura Lynn, jij krijgt nieuwe fans erbij. Voel je dat ook zo aan ?

Laura Lynn : “Zonder op te scheppen: ik ondervind dat ook. Mijn eerste vier jaren van mijn carrière werd ik er als het ware ingegooid. Ik hield toen niet van het woord moéten. Ik stond wel altijd achter het repertoire dat ik bracht. Zoveel jaren later weet ik nu wat de mensen willen. Als de locatie van het optreden het toelaat, sta ik graag tussen het publiek. Ik probeer geen speciale bindteksten te maken. Ik probeer gewone dingen uit het dagelijkse leven te vertellen aan mijn publiek. Ik vertel een keer iets over thuis, over Matthias, over de dochter, enz. De mensen horen dat graag. Ik sta nu nog altijd veel op het podium. Hoe meer je zingt, hoe beter het zou moeten worden. Ik voel ook aan hoe ik het publiek kan omarmen. Je voelt vanaf de eerste seconde of het een goed of slecht publiek zal zijn. En dan eens door een zaal wandelen, dat doet wonderen bij het publiek. Ik wil ook zoveel mogelijk mensen zien. Thuis denk ik ook veel na wat ik zal brengen op één of ander optreden. Een nummertje uit de oude doos ? Een nieuw liedje ? Zing ik mijn klassiekers niet, dan komen ze nadien zeggen dat ik bepaalde liedjes wel degelijk moet zingen. Ik zal dus nooit afwijken van de schlagermuziek op het podium, maar mijn nieuwe albums kunnen wel een afwijking vertonen (lacht). Ik wil vooral na ieder optreden dat de mensen naar huis gaan met een goed gevoel.”

Blijkbaar zijn de rustigste countrysongs het moeilijkste om in te zingen én te zingen

Je staat ook telkens praktisch voor een volle zaal tijdens Cruise Nostalgie in het Kusttheater Colisée in Blankenberge. Hoe voelt dat aan ?

Laura Lynn : “Heel goed, alhoewel ik toch even schrik had om dat te doen. Ik dacht dat het mijn ding niet zou zijn, zo meedansen in groep. Maar ‘t is super. Ik mag ook mijn eigen hitmedley brengen, allemaal in mijn eigen moedertaal. De mensen waarmee ik samenwerk, zijn ook supermensen. De show zelf, die tijd vliegt voorbij. Het is een duidelijk bewijs dat ik mij amuseer en eerlijk, ook daar leer ik nog altijd veel bij.”

Wat volgt er in het najaar ?

Laura Lynn : “Op zondag 7 oktober geef ik mijn jaarlijks fanbal in Salons Mantovani in Oudenaarde. ‘t Is inderdaad één weekje eerder, want op 14 oktober trekken we allemaal naar de stembus. Dan kan je geen fanbal geven hé ! En vakantie ? Begin mei trokken we al eens erop uit, maar het buitenland mis ik niet. Ik geniet ook van een terrasje in mijn regio en eigen land.”