Zaterdagavond was Kursaal Oostende zo goed als uitverkocht voor de show Dire Straits Experience. Dit is geen coverband of tributeband, want er spelen nog twee originele leden van Dire Straits mee.
De groep Dire Straits werd na de split gevraagd om eenmalig te spelen op een evenement voor het goede doel. Mark Knopfler was niet beschikbaar. Saxofonist Chris White nam het op zich om dit toch te doen. Hij vond in Terence Reis de perfecte vervanger voor zang en gitaar. Het bleek een enorm succes en dus zette Chris White zijn schouders onder dit project. Zoals Terence op het einde van het concert zegt: Chris White is de motor en bezieler. Hij waakt over de erfenis van het originele Dire Straits-repertoire.
Laten we eerlijk zijn: we gingen met een gemengd gevoel naar dit optreden. Dire Straits zonder Mark Knopfler? Dat kan toch nooit hetzelfde zijn. Maar tijdens het eerste nummer Telegraph Road waren alle twijfels al weggeveegd. Terence Reis zijn gitaarspel is strak, zijn stem leunt heel dicht bij Knopfler zijn warme neusstem aan, soms fluisterend, diep Brits accent. Dat werd bevestigd door het tweede lied: Walk Of Life, één van de grote successen van Dire Straits. Wanner je de intro herkent van het derde nummer Romeo And Juliet, dan gaan je haartjes rechtstaan, kippenvel, want het gitaargeluid is identiek als dat van Mark Knopfler en ik besef nogmaals: Terence Reis is een fenomenale gitarist. Alle twijfels waren weg tijdens Tunnel Of Love, absoluut mijn favoriet. Persoonlijk had ik nooit de kans om Dire Straits live aan het werk te zien, enkel via een livedvd en YouTube-opnames van hun songs. Nu voel ik mij aanwezig als op één van hun legendarische stadionconcerten. Nu pas snap ik hun naam: Dire Straits Experience, dat is het ook dankzij zanger Terence Reis.
Storing tijdens optreden
Hij speelt net zoals Knopfler zonder plectrum met duim, zijn houding is hetzelfde, zijn stem is aansluitend. Misschien speelt hij wel beter dan Mark Knopfler zelf nu zou kunnen. Hij begeestert de groep met zijn enthousiasme net zoals Bruce Springsteen zijn E-Street band leidt. Toch is het Chris White zelf die regelmatig overneemt met zijn saxofoon en dat herkenbaar Dire Straits geluid accentueert. Tijd voor respect voor deze man, wat die kan spelen op zijn saxofoon! Your Latest Trick is genieten van zijn sax. De zaal wordt eerbiedig stil tijdens nummers als Private Investigations en Why Worry, erg sfeervol in Kursaal Oostende. Wanneer één van de gitaarplugs in On Every Street wat storing geeft, merk ik dat Chris White de leider is van deze band en ingrijpt door naar de mensen van de PA aan de zijkant te gaan, zonder het nummer af te breken. Net tijdens dit ingetogen liedje was dat wel storend, spijtig maar niets aan te doen.
Tijdens het daaropvolgende Brothers In Arms is het technisch euvel verholpen en gaan de haartjes op mijn arm terug rechtstaan tijdens de intro. Een fantastisch gevoel om dit live te kunnen meemaken. Het orgel van Simon Carter staat misschien net iets te luid, maar de heerlijke gitaar in dit nummer komt helemaal tot zijn recht en bij de laatste noten is elke ziel in de zaal overtuigd van de echtheid van deze band. Wanneer de band Sultans Of Swing inzet gaat iedereen rechtstaan, dit is de kers op de taart, het pinnacle van deze experience. De solo in dit nummer is door diverse organisaties uitgeroepen tot één van de beste gitaarsolo’s ooit en deze band doet deze eer alle eer aan, heerlijk!
Minutenlange staande ovatie
Het publiek liet de artiesten hun waardering en liefde voelen door een minutenlange staande ovatie als applaus. Natuurlijk kwamen ze terug voor Money For Nothing als dessert, met als extraatje Going Home om af te sluiten. Dit is geen afscheid, eerlijk… ik wil deze band terugzien. Dankjewel voor de show, die ik dacht nooit meer te zien, dankjewel voor deze formidabele Dire Straits-beleving.
Wat bracht Dire Straits op het podium? Een overzicht van de setlist: Telegraph Road, Walk Of Life, Romeo And Juliet, Tunnel Of Love, Your Latest Trick, The Man’s Too Strong, Expresso Love, Private Investigations, Why Worry, Where Do You Think You’re Going, Once Upon A Time In The West End, Industrial Disease, Two Young Lovers, On Every Street, Brother In Arms, Sultans Of Swing, Money For Nothing, Going Home.
(PADI)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier