Wolvis is een jong label van Belgisch breigoed, ontworpen door de West-Vlaamse Griet Depoorter. Voor haar zomercollectie vond ze inspiratie in de botanische wereld. Verschillende mossensoorten vormen door hun grillige vormen een prachtig beeld voor de collectie Bryophyta.
Griet Depoorter is afkomstig uit Ingooigem, maar bleef na haar studies architectuur in Gent wonen en werken. “Ik kon aan de slag in een stedenbouwkundig bureau, maar besloot toch nog een modeopleiding te volgen in Sint-Niklaas. Drie jaar avondschool was vrij lastig te combineren met mijn job. Ik heb die opleiding dus niet volledig afgewerkt, maar kreeg er wel de smaak van breigoed te pakken. Ik werkte er een project met tricot uit en kon daarvoor de breimachine gebruiken die bij de moeder van een vriend op zolder stond. Nogal wat vrouwen blijken in de jaren tachtig zo’n Brother-breimachine gekocht te hebben, zonder er ooit goed mee te hebben leren werken”, lacht ze.
“Veel architecten maken ook handtassen, juwelen, meubeltjes…”
Voor Griet ging een wereld open: “Voordien breide ik ook al met de hand, maar de breiwereld begon me nog meer te fascineren. Ik kreeg van langsom meer vraag van familie en vrienden om ook voor hen een sjaal te maken.” In 2013 startte ze haar bedrijfje Wolvis op. Waar ‘wol’ voor staat, is duidelijk. Maar de ‘vis’? “Die verwijst naar mijn naam, een griet is een vis”, lacht ze. “Ik vind het goed klinken, en mensen onthouden de naam. Mijn eigen naam wilde ik er liever niet opplakken. Ik wil een product afleveren, dat op zichzelf bestaat, en niet noodzakelijk aan mij als persoon gelinkt wordt.”
Haar creatieve bezigheden kan ze prima combineren met haar job in het architectenbureau van haar vriend Tim Peeters. “Het is opvallend hoeveel architecten creatieve nevenprojecten uitwerken: handtassen, juwelen, meubeltjes… We besloten samen net voor kerst een pop-up te openen met onze producten, en daar werd Wolvis opgepikt door enkele winkeluitbaters die de sjaals willen verkopen.” Maar aan die vraag kon Griet niet meteen voldoen omdat ze alle sjaals tot dan toe met de hand maakte. In breiatelier Van Heuverbeke in Waregem vond ze een partner om de sjaals op ruimere schaal te produceren, wat haar meteen ook meer tijd geeft om nieuwe ontwerpen te bedenken.
Mos als inspiratiebron
Veel tijd voor architecturale ontwerpen blijft er niet. Griet brengt een zomer- en wintercollectie uit, telkens opgebouwd rond een specifiek concept. Voor de zomercollectie 2017 vertrok ze van foto’s die ze maakte van grillig tussen tegels groeiend mos: “Ik bewerk die met de computer tot een print die in de sjaals terugkeert, in verschillende kleuren. Vanuit dezelfde idee laat ik dan ook foto’s maken.” Deze keer maakte Charite Smet de foto’s, voor de vorige collectie rond de zee maakte Bieke Depoorter, zus van Griet die.
Voor de volgende collectie ‘lost&found’ vertrok Griet van het beeld van een achtergelaten sjaal in een treinwagon. In de sjaal keert een uitgepuurde print van een gedrapeerde sjaal terug. “Het vraagt wat tijd, maar ik kom in elk geval veel sneller tot een tastbaar resultaat dan in de architectuur. En ik heb ook veel meer controle over het resultaat, wat je als architect lang niet altijd hebt.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier