Van Steenkerke naar de Zeedijkmolen in Avekapelle

Feesten is leuk, maar kan ook best vermoeiend zijn. Een wandeling, alleen of met de hele familie, is dan ook een aanrader: je komt zonder twijfel met een portie extra energie thuis. Steenkerke is alvast het ideale vertrekpunt.

Steenkerke is rust, tijdloos en Willem Vermandere. Avekapelle is de gewezen pastorie en de Zeedijkmolen. Tussen beide in liggen rijk polderland, Steengracht en Krommegracht, tarwe, vlas, aardappelen en suikerbiet, weiden en hun koeien.

Van 1 naar 2 naar 3 naar 4

Afspraak tussen de brug over de Steengracht en de Sint-Laurentiuskerk (1) in hartje Steenkerke. Het leven gaat er zijn stille gangetje, behalve als de wind uit het noordwesten aan komt waaien. Dan wordt al die pais en vree bruusk verstoord door het geraas van de autolawines op de A18/E40. En dat ondanks Willems protestsong ‘k Plantte ne kjèr patatten, patatten, patatten… Maar ondanks die stoorzenders blijft hij in zijn stek wonen, het gewezen café pal tegenover de kerkdeur. We respecteren zijn privacy. Hij heeft het als duizendpoot al druk genoeg: schrijver, dichter, beeldhouwer, filosoof, zanger, klarinetspeler, gitarist, schilder en opiniemaker. Dan door het kerkhof naar de kerk. Intiem, gregoriaans, voelbaar oud, gedrenkt in eeuwen vreugde en verdriet. Zonder twijfel een van de hoogtepunten van onze wandeling.

Terug op de brug over de Steengracht stappen we langs de Steengracht-Oost (de straat) weg van de kerk. We kijken rechts uit naar het Titanenwandelpad (2), dat door twee paaltjes met dubbel rood is gemarkeerd. Zwarte elzen, dan schietwilgen begeleiden ons pad. We komen voorbij twee beeldhouwwerken (de Titanen) van jawel Willem Vermandere, buigen mee naar rechts en maken al of niet gebruik van de rustbanken. Dan bereiken we een doodlopende asfaltweg (3). We doen enkele stappen naar rechts en slaan dan links het vervolg van ons wandelpad in. We buigen mee naar rechts en bereiken de Steengracht.

Een houten bruggetje (4) voert ons over de Steengracht naar een rustig asfaltweggetje. Om en voorbij dat bruggetje werd aan natuurbouw gedaan: poelen, paaiplaatsen, plasbermen, knotbomen, moeras, hoogstamfruitbomen. Zelfs de elektriciteitsleiding ging ondergronds.

Wie opteert voor 2 km, die stapt in (4) naar rechts, richting de kerk van Steenkerke(1).

Van 4 naar 5 naar 6

Wij kunnen de 10 km best aan en stappen, eens over het houten bruggetje (4), naar links. We hebben nu een hele tijd de sierlijk slingerende Steengracht links van ons. Om ons heen strekt zich vruchtbaar, mooi boerenland uit. In en om de zomer zijn de bermen en de oevers getooid met pastinaak, rode klaver, sint-janskruid, jakobskruiskruid, akkerwinde, harig wilgenroosje, kattenstaart en veel andere wilde schoonheden meer.

Steenkerke is rust, tijdloos en Willem Vermandere

Aan de spoorweg Veurne-Diksmuide wandelen we naar rechts tot bij de drukke weg (5). We zwenken er naar links, stappen over de spoorweg en kiezen dan gelijk voor het wandel/fietspad rechts. We hebben nu de spoorweg rakelings rechts van ons.

We bereiken de vrij drukke Reygaerdijkstraat (6), stappen er naar links en zijn zo bij de kerk (7) en het kerkhof van Avekapelle. We houden de kerk links en hebben de Kromme Gracht rakelings rechts van ons. Voor ons duikt de gewezen pastorie op. Zoals elders in de streek is ook deze pastoorswoning ruim bemeten, is ze dicht bij de kerk gelegen en werd er toch een respectabele afstand bewaard met de dorpskom.

Van 7 naar 8 naar 7 naar 6 naar 9 naar 10 naar 1

Met de kerk (7) links en de gewezen pastorie rechts stappen we verder. We buigen naar links en zijn bij het eet- en praatcafé De Passant. We stappen er naar rechts en bereiken snel de Oude Zeedijkmolen (8). Zijn technische fiche: staakmolen, bouwjaar 1745, gerestaureerd in 1996, bedrijfsklare graanmolen. Ook al is hij maalvaardig en laat de molenaarster (!) de wieken en de molenstenen draaien, toch ligt hij er meestal een beetje verlaten, stil en ingedommeld bij. Vroeger in de tijd dat er nog geen stoommachines en elektrisch aangedreven maalmachines waren was een molen een drukke plek waar ontmoet, gedronken en gekout werd. En waar uiteraard ook de zaden van tarwe, gerst en rogge werden gemalen, vaak ook olie uit kool-, raap- en vlaszaad werd gestampt.

We maken rechtsomkeert, houden de kerk (7) links en stellen met genoegen vast dat ook in Avekapelle natjes en droogjes worden geserveerd. Of hoe een attractief landschap, dorpen met een ziel, rustige wandel- en fietspaden een economische sector doen opveren.

Dan zijn we terug bij de spoorweg (6). We steken die over en stappen nu op de Reygaerdijkstraat. Links aan de einder priemt het kerktorentje van Eggewaartskapelle. In dit pas omstreeks 1100 en intussen gekerstende polderland, kregen de dorpen namen die behoorlijk Nederlands klinken, denk maar aan de kapelle (Avekapelle) en de kerke (Steenkerke) in hun namen. In de hoger gelegen en dus al veel eerder bewoonde gebieden, dragen de dorpen het Germaanse zele (Zwevezele), lare (Koekelare) of gem (Zwevegem) in hun naam.

Alweer een beetje wijzer, bereiken we het kruispunt (9) met de Knollestraat. We steken die relatief drukke weg over en wandelen nu langs de Julaenestraat richting de T met de Haenestraat (10). Moe maar tevreden stappen we rechts richting de mooie dorpskom (1) van Steenkerke. Ook hier pikten mensen met durf en initiatief in op het almaar drukker wordende wandel- en fietstoerisme. Dus wordt er gelaafd en gespijsd.