Ze houden van elkaar en allebei van schrijven, en dat levert Maja Wolny en Marc Peirs elk een nieuw boek op. Met ‘Bloedlijn’ heeft Marc het tweede deel in een thrillerreeks rond commissaris Victor Vansina uit, terwijl Maja haar lezers bij hun nekvel grijpt met ‘Zwarte bladeren’, een historische roman met als uitgangspunt de Jodenvervolging in haar geboortestad.
VRT-journalist Marc Peirs en de Poolse journaliste Maja Wolny ontmoetten elkaar ruim 15 jaar geleden, werden verliefd en woonden sindsdien in ons land. Eerst in Gent, later in Koksijde, waar Maja er als museumconservator in enkele jaren tijd in slaagde om het Navigo visserijmuseum nieuw leven in te blazen. Maar hoe goed Maja zich hier ook integreerde, haar Poolse roots lieten haar nooit los en zo gebeurde het dat ze, op zoek naar foto’s van haar geboortestad Kielce in het Fotografiemuseum in Charleroi, op een stuk onverwerkt Pools verleden stootte.
In 1946 maakte de jonge fotografe Julia Pirotte in Kielce opnames van de pogrom waarbij 42 Joden gedood werden door de bevolking die hen onterecht beschuldigde van de verdwijning van een kind. Het gegeven greep haar zo aan dat Maja haar nochtans gekoesterde job als conservator opgaf om zich volledig te kunnen toeleggen op het schrijven van haar jongste boek Zwarte bladeren. De schokkende fotoreeks is het uitgangspunt voor een historische roman. Het is haar derde intussen, maar de eerste die ook in het Nederlands wordt uitgegeven.
Verrijkend pendelen
In het kader van Maja’s research besloot het gezin vanaf het najaar 2015 afwisselend in Koksijde en Kazimierz Dolny in Polen te wonen. Maar het intussen sterk veranderde Polen bevalt hen zo dat Maja en de kinderen Mauro en Laura er het jaar door wonen, maar wel elke vakantie in Koksijde doorbrengen. Voorlopig reist Marc heen en weer tussen de twee ‘thuisbasissen’ van het gezin: “Omdat ik hier bij de VRT nog mijn job als eindredacteur van De Ochtend en Polendeskundige heb, en uiteraard ook graag contact hou met mijn moeder die in Koksijde is komen wonen.”
Het blijkt een hectisch bestaan, maar dat hebben ze er voor over. “De kinderen hebben er geen moeite mee om deel uit te maken van twee culturele werelden, integendeel, voor hen blijkt deze manier van leven net bijzonder verrijkend te zijn.”
“Ik ben graag in Koksijde, maar na 15 jaar miste ik Polen heel hard”
Polen mag in het Westen dan vooral in de kijker staan om de conservatieve regering die er momenteel de plak zwaait, Maja en Marc kunnen de positieve kanten van het land niet genoeg benadrukken. “In tegenstelling tot wat ze hier veelal denken, is de Poolse bevolking net heel open en gastvrij. Het land heeft ook een enorme modernisering meegemaakt de voorbije 15 jaar. Wij wonen er in een gezellig kunstenaarsdorp waar we alles bij de hand hebben, op anderhalf uur treinen van Warschau, waar we contact houden met een zeer actieve vereniging van Vlaamse expats. Het enige wat de kinderen er een beetje missen, is entertainment. In België hadden ze bijvoorbeeld Bellewaerde en Plopsaland vlakbij. Maar ook daar maakt Polen intussen werk van”, vertelt Marc. “Zonder afbreuk te willen doen aan België waar ik ook graag woon, heb ik in Polen herontdekt wat ruimte en stilte betekenen, en gemerkt hoezeer ik de natuur gemist heb”, vult Maja aan.
Al wil ze ook geweten hebben dat de zee – waar het gezin in Polen 600km vandaan woont – soms heel hard gemist wordt. “Telkens we weer hier arriveren, gaan we eerst en vooral zeevruchten kopen in Nieuwpoort”, lachen ze.
Samen schrijven
Nu hebben ze elk een boek uit, waar ze de voorbije maanden aan schreven, elk aan een eigen tafel in huis. Maja doet dat volgens een vast werkschema, Marc naar de inspiratie van het moment. “We doen elk ons eigen ding, maar consulteren elkaar heel vaak over de opbouw, de personages… We lezen elkaars teksten, toetsen af of iets al of niet geloofwaardig overkomt, en motiveren elkaar.”
Of ze ooit samen een boek zouden kunnen schrijven? “Ik heb intussen mijn vierde boek klaar, dat door de uitgeverij gelabeld wordt als thriller. Ik ben dus al een beetje in de richting van Marc geschoven”, lacht Maja. “Tot nu toe schreef ik altijd in het Pools, omdat ik mij in het Nederlands nog niet sterk genoeg voelde daarvoor. Maar misschien kunnen we ooit toch tot een verrassende combinatie komen.”
“Een verhaal met het Warschau van de jaren negentig als decor”, mijmert Marc. Waarop Maja: “Of Koksijde? Misschien iets wat beide locaties met elkaar verbindt?”
Wordt vervolgd…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier