Mooi Bekegem tussen Boskapel en Witte Molen

Wijze mensen weten dat ware schoonheid in eenvoud woont. Zo is dat ook tussen de Bekegemse dorpskom, de Boskapel onder haar linden en de Witte Molen op zijn zandbult. Genieten maar!

Van 1 naar 2 naar 7

Afspraak op de parkeerplaats tussen de laatgotische Sint-Amanduskerk van Bekegem (1) en het dorpscafé Watervalle. Mooi hallenkerkje met – volgens de kenners – een weergaloze akoestiek en oorstrelende orgelklanken. Van 1636 en omringd door een echt kerkhof, een muur en een dubbele knotlinderij. Een bord biedt info omtrent de heilige Laurentius, die hier al vele eeuwen wordt vereerd. Ook over vuur en hitte, de ommegang en zijn vier staties in beeld gebracht door kunstenares Mia Moureaux.

Waar ooit Romeinse legioenen marcheerden, wordt nu gefietst en gewandeld

Met het kerkhof links stappen we langs de Dorpstraat oostwaarts. In de scherpe bocht naar rechts is er keuze tussen 4 en 8km. Kortstappers kiezen hier voor de vrij snel dalende Leegweg (2). Zij zijn meteen de kleine dorpskom uit en genieten van het mooie, groene boerenland om hen heen. Rechts ligt de laagte van de Kerkbeek, links het gehucht De Waterval. Ondanks die naam is daar geen vallend water te bespeuren, wel een herinnering aan de tijd dat de zoetwatervis uit de intussen verdwenen vijvers en de vruchten van de akkers met platboomse bootjes over de Bourgognebeek – die we straks ontmoeten – en verder over de Bourgognevaart naar Gistel en omgeving werden gevoerd. Aan de T met de Zeeweg (7) stappen ze naar rechts of wachten geduldig op de langstappers.

Van 2 naar 3 naar 4 naar 5 naar 6

Wij zijn langstappers en kiezen voor de lange omvaart. We stappen dus in (2) rechtdoor, bereiken snel een kruispunt en stappen daar rechts de Doornhoekstraat (3) in.

Een eind verder links wordt Bekegemse Foie Gras geproduceerd met als bijproduct de eendenfilets voor de magret de canard. Vandaar de mulardeenden in de weiden links.

Bij het kruispunt met de Schipleedstraat (4) stappen we rechtdoor en genieten gelijk van de aarde en het gras onder onze voeten. Die boerenslag is voor een hele tijd een tribune met uitkijk op mensenleeg boerenland, rijke oogsten, weiden met gelukkige koeien, bomenrijen, foeragerende vogels, dreven en flarden bos.

Na een haakse bocht naar rechts is het 1km lange boerenslaggeluk voorbij en zijn we terug in de bewoonde wereld. Met het zachtlopende asfalt van de Zeeweg (5) onder onze voeten stappen we naar links. De Zeeweg is een oude, sierlijk slingerende asfaltweg die zich bevindt op het tracé van een Romeinse secundaire heirbaan. Die oude weg verbond ooit Kortrijk via Torhout met Oudenburg, toen nog een Romeinse sterkte aan de toenmalige kust. De Romeinen zijn al lang verdwenen en de mens drong de zee terug. Waar ooit Romeinse legioenen marcheerden en ganzen richting Rome werden gedreven, daar wordt nu gefietst en gewandeld.

Dan staan we op het oude kruispunt bij de Boskapel (6) met, aan de overkant van de Zeeweg, een afgesloten kasteelpark.

In de tweede helft van de 19de eeuw liet baron Auguste de T’Serclaes de Wemmermeersen – te midden van de toenmalige bossen die nog uitgestrekter waren dan de naam van de kapelbouwer – deze vrij grote Mariakapel bouwen. Sfeervol, mooi in het groen van beuk en linde. En nog altijd een centrum van volksdevotie.

Van 6 naar 5 naar 7 naar 8 naar 9 naar 10 naar 1

We verlaten de Boskapel (6) en keren op onze stappen terug. We negeren de al eerder betreden boerenslag (5) en blijven dus de Zeeweg trouw. Een eind verder steken we de Bourgognebeek over. We zijn er amper 5 m hoog, ongeveer op springtijhoogte. Hier bevinden we ons ook op de grens tussen het lage polderland en de hoger liggende Zandstreek. Rechts van ons lonken de nog lager liggende, vogelrijke meersen van de Bourgognepolder. Daar voert de Bourgognevaart zijn water naar een pompgemaal een eind verder.

Dan zijn we bij de Leegweg (7), waar de kortstappers ons ongeduldig staan op te wachten. Samen met hen stappen we er rechtdoor. We negeren de Watervalstraat rechts en genieten samen van dit mooie stuk Zeeweg en van het vele houtgewas om ons heen.

We bereiken een kruispunt (8). In de buurt ervan, op een zandbult die tot dik 13 m hoog reikt, bevinden zich een watertoren, een rood-witte antennemast en een windmolen. Drie constructies die slim gebruikmaken van enkele metertjes hoogtewinst in dit overwegend vlakke en lage land. Links beheerst de Witte Molen, alias de Roksemmolen, sedert 1840 dit heel oud aanvoelende kruispunt. Vorig jaar kreeg die bakstenen bergmolen zijn wieken terug.

Hij is nu weer echt een windmolen.

We doen nog enkele stappen noordwaarts op de Zeeweg en kiezen dan rechts voor de Vanderkinderenweg (9). Onzichtbaar onder onze voeten schuilt de gemeentegrens Bekegem/Ichtegem met Roksem/Oudenburg. Links is er de mooie Veldkapel. Een eind verder slaan we rechts de Kerkweg (10) in. Voor ons duikt de Bekegemse dorpskom op met zijn lieflijke kerkje (1).