Laure Sansen is een vrouw die van vele markten thuis is en telkens weer een stevige portie enthousiasme aan de dag legt. Op vandaag is de horeca haar leefwereld, de bar haar speeltuin. Toch is er ook tijd om te genieten van de gezelligheid thuis – origineel met een hoek af of een perfecte weerspiegeling van het karakter van Laura. Maar ook met een ritje in de oldtimer of een spelletje in de golfclub kan je haar plezieren.
“Vier jaar verbouwen en de bijhorende administratie doorploeteren, was slopend. Maar het eindresultaat mag er wezen. Ik stam af van een generatie van drukkers. De eerste drukkerij werd in 1869 in Poperinge gesticht en drukte tijdens de volgende generatie Het Annoncenblad, wat later De Poperinghenaar en uiteindelijk Het Wekelijks Nieuws zou worden, dat begin deze eeuw geïntegreerd werd binnen Krant van West-Vlaanderen van de Roularta Media Group.”
“De periode van de drukkerij was er eentje waarin hard werken centraal stond. Maar ik heb er ook fijne momenten meegemaakt, zoals toen ik meeging met de promotiebus toen ik zes – zeven jaar was. Toen mocht ik ook achteraan op de moto. Mijn voorliefde voor caféracers en oldtimers is ongetwijfeld daar ontstaan. Omdat het thuis nogal druk was, logeerden we in het weekend vaak in Nieuwpoort. Zelf hielp ik ook mee in de drukkerij. Maar toen ik zwanger was, werd het na een tijd toch te zwaar. Ik werd graficus in bijberoep.”
“Ondertussen verkocht mijn vader het bedrijf en liep mijn huwelijk op de klippen. Absoluut geen makkelijke periode, nee. Tot mijn beste vriendin Lien Depoorter zich afvroeg of de modewereld niets voor mij zou zijn. Toevallig zochten ze een creatieve shopmanager bij Olivier Strelli. Een job waarin ik me helemaal kon uitleven. Maar toen er binnen het bedrijf intern enkele serieuze verschuivingen kwamen, had ik het gevoel niet meer vooruit te kunnen en stopte ik ermee.”
“Een tijd later, toen er een nieuwe wind door het bedrijf waaide, werd ik opnieuw aan boord gehesen. Ik heb mijn nek uitgestoken, maar moest uiteindelijk na een tijd ontgoocheld mijn ontslag indienen. Op persoonlijk vlak verging het me beter, want ik leerde Vincent Degroote kennen, die met Venuez, een platform voor horecaondernemers, een vliegende start kende. Die leefwereld boeide mij en na een sabbatjaar stapte ik in APS, een internationale leverancier van bar- en cocktailbenodigdheden.”
“Ze wilden voet aan de grond krijgen in België. Eerst was dat met Superbar, dat mikt op consumenten, maar intussen kijken we ook naar de groothandel (lees: onder meer bartenders en mixologists). Ik twijfelde eerst toen de vraag kwam, maar Vincent kon me uiteindelijk overtuigen. Hij wist dat ik die leefwereld ook kende en dat daar veel trends ontstaan. Na lang onderhandelen kregen we begin 2014 de licentie. Het is geen makkelijke markt als je geen netwerk zou hebben. Maar boeiend is het zonder meer. Sinds een tijdje is er ook een conceptstore in de Rijselstraat in Brugge.”
“Veel tijd was er de voorbije periode niet voor ontspanning. Een zaak en een gezin draaiend houden, te midden van loodzware verbouwingen, dat weegt op een mens. We zochten een tijdje naar iets wat mijn man en ik samen konden doen, omdat we nu eenmaal aan 300 kilometer per uur leven. Nu gaan we een tot twee keer per week golfen in Damme. Er klopt niets van de vooroordelen of de clichés die ik had over golfen, het gaat er heel amicaal aan toe. Of ik beter ben dan Vincent? Laat ons zeggen dat we aan elkaar gewaagd zijn.” (lacht)
Mijn Leven
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier