“Wouter! Eindelijk je stem in realtime in plaats van je antwoordapparaat. Terug van je tripje met de fiets?”
“Yes. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Een hele week heb ik gezigzagd over de grens van België met Frankrijk. Op twee wielen, zonder plan of eindbestemming. Elke ochtend liet ik het lot beslissen over het vervolg van mijn tocht. Soms was dat een tip van een passant, maar net zo goed kon de abdij van mijn favoriete trappist als bij wonder op mijn route liggen.”
“Wat een toeval inderdaad. Laat me raden, Orval?”
“Uiteraard! De beste trappist die er is. Wist je trouwens dat het brouwproces van begin tot einde zeven weken duurt? De gisting gaat zelfs verder in de fles. Vandaar dat een Orval die ouder is dan zes maanden beter smaakt en duurder is…”
“Bijleren tijdens de vakantie. Mooi zo!”
“Er zijn twee dingen die ik van de Amerika-reis heel goed onthouden heb. De reis is belangrijker dan de bestemming, en als je de taal spreekt, dan gaan er veel deuren voor je open. Ik heb vorige week bewust mijn gps niet meegenomen. Lekker ouderwets, met een zo mogelijk nog ouderwetsere kaart. Veel straatjes stonden er niet op vermeld, waardoor ik vrij veel de weg moest vragen. Zo kwam ik weer bij heel bijzondere mensen uit.”
“Dat klinkt wel alsof je weer aan het werk was…”
“Nee jong, ik vind dat gewoon de max. Zoals dat verhaal van Marc. Hij leerde zijn vrouw 32 jaar geleden kennen op de kermis van Gavere. Hij stond te plassen tegen het zeil van de botsauto’s. Zijn toekomstige vrouw was de dochter van de uitbater. Ze kwam van haar oren maken. ‘Sinds die dag hebben we elke dag discussie. Het zit gewoon in haar aard, maar ik zie haar doodgraag.’ Of Johan, ex-miljonair, maar nu gepatenteerd vrouwenjager. Ik kwam hem tegen langs het jaagpad in de buurt van Doornik. Hij dronk witte porto op zijn terras dat uitgaf op het jaagpad. Hij deed me denken aan Gérard Depardieu. ‘Ik was vleeshandelaar en had een goede vrouw. Maar ik werd roekeloos en verloor veel geld én mijn vrouw’, vertrouwde hij me toe. Nu maakt hij er een sport van zoveel mogelijk vrouwen in zijn bed te krijgen. Sinds 2012 zit hij aan 58.”
“Die houdt dat bij of wat? Dat zijn er trouwens ongeveer tien per jaar. Dat waren toch niet allemaal fotomodellen?”
“Hij doet zich nog altijd voor als een rijkaard. Maar vooral, hij heeft foto’s van elke vrouw. Trots dat hij was dat hij ze mij kon tonen. Maar toen ik een foto met hem vroeg, weigerde hij pertinent. ‘Er zitten er te veel tussen die nog kwaad zijn op mij.'”
“Ben je tijdens je trip zelf een beetje alleen geweest eigenlijk?”
“Ja hoor, in Chassepierre heb ik mijn tentje aan de Semois gezet en daar een dag gelummeld. Afgezien van de wind door de bladeren en het klaterende riviertje hoorde je er niks, en ‘s nachts was het er pikkedonker. Ja, dat bestaat nog in België. Al moet je soms verdomd goed zoeken. In ieder geval, mijn hoofd is weer helemaal leeg. Dankzij mijn fietske!”
“Wat zou jij doen zonder?”
“Te voet op reis gaan. Als ik maar toevallige ontmoetingen kan hebben. Want die zijn mijn lang leven!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier