Televisiemaker, moestuinier en Bruggeling Wim Lybaert laat zich inspireren door mensen die zijn hart verwarmen, momenten die hij nooit wil vergeten en het goeie West-Vlaamse leven.
Afgelopen week stond ik voor het rode licht en toen vielen ze me voor het eerst weer op, de krokussen die in de middenberm tussen het gras omhoog priemen. En plots zie ik overal kleine stipjes kleur ontluiken: in het bosje vlak bij ons huis de eerste sneeuwklokjes en aan onze oprit kondigt het eerste groen van de narcissen zich voorzichtig aan. Ik weet wel, het is nog lang geen lente, maar ik vind het altijd een hoopvolle ontdekking tijdens deze donkere periode.
Januari is eigenlijk de eerste volle wintermaand en met 31 dagen, een lange bovendien. Maar een echte winter is lang geleden, ook dit jaar is hij nog niet doorgebroken en bleven we gespaard van stevige vorst.
We kunnen er niet meer naast kijken; het klimaat is aan het veranderen, de aarde warmt op. Ik vraag me af of we ooit nog een bitter koude winter zullen meemaken. Zeker met de zachte temperaturen van afgelopen week krijgen we de indruk dat de lente in aantocht is. Vorige week hoorde ik op een ochtend zelfs gefluit van vogeltjes bij ons in de tuin. Dat was lang geleden! Een verwarrende periode, niet alleen voor de planten en de dieren, maar ook voor ons mensen.
Volgens mij is januari een soort ‘wachtmaand’ geworden. Een maand die tussen twee stoelen valt: geen echte winter maar zeker nog geen lente. In de oudste versie van de Romeinse kalender, die tien maanden telde, kwamen de maanden januari en februari zelfs niet voor! Het jaar begon met maart. December was toen de laatste maand van het jaar en werd gevolgd door een periode die geen naam kende. Twee maanden van overbrugging, een wachtzaal tot een nieuwe lente zich aankondigde.
Het voordeel van die zachte januarimaanden is wel dat er zelfs in deze periode van het jaar al het een en het ander begint te bewegen. Vergis je niet, de bomen zijn nog kaal, het is nog donker en grimmig. De natuur is nog niet aan het ontwaken, verre van! Maar die eerste voorjaarsbloeiers geven mij moed om vol te houden tot het echt lente wordt. Het zijn kleine lichtpuntjes, fragiele sprankeltjes lente. Een zoethoudertje tot maart. En stel dat Koning Winter toch nog eens fors uithaalt de komende weken, dan is dat zonder gevaar voor die voorjaarsbloemen. Ze lijken teer en kwetsbaar, maar ze trotseren zonder moeite de vrieskou! Of ik dat zo leuk zal vinden, daar twijfel ik aan…
(Foto Flickr)
Opinies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier