De verhalen achter de muren van de Sint-Godelieveabdij in Brugge

In 2016 was er de plechtige ondertekening van de erfpachtovereenkomst Sint-Godelieveabdij en voorstelling Brugge Foundation. © (Benny Proot)
Wim Lybaert
Wim Lybaert Moestuinier

Televisiemaker, moestuinier en Bruggeling Wim Lybaert laat zich inspireren door mensen die zijn hart verwarmen, momenten die hij nooit wil vergeten en het goeie West-Vlaamse leven.

Het is een afwijking, ik weet het, maar ik kan geen kerk, klooster of abdij passeren of ik wil ze bezoeken. Mijn vrouw en kroost delen mijn enthousiasme niet altijd, maar gunnen me mijn pleziertje. Romaanse kerken of grote kathedralen, maar evengoed onooglijk kleine kapelletjes of door onkruid overwoekerde abdijen vind ik ontzettend intrigerend. Ik stel me dan voor hoe die plekken eruitzagen in volle bloei, gonzend van bedrijvigheid. Heel soms denk ik dat het wel iets voor mij geweest zou zijn, zo’n leven in een klooster. Broeder Wim, die voor de moestuin zorgt. De hele dag in een pij in stilte wat rondscharrelen en zorgen voor groenten en kruiden voor mijn medebroeders. En op tijd en stond een lekkere trappist of een abdijbiertje. Want ik zou alleen intreden in een orde waar er gebrouwen wordt. Maar er is wel iets dat ik zou missen. 😉

Mijn afwijking kan ik volop botvieren, want Europa staat vol van die religieuze gebouwen, op de meest schitterende plekken. Geestelijken hadden namelijk al vroeg door dat er drie dingen belangrijk zijn als je je ergens vestigt: locatie, locatie en… locatie. Zo bouwden ze in de oude stadskern, binnen de muren van de omwallingen of op een plek ver weg van de bewoonde wereld, in de wilde natuur zoals bij de cisterciënzerkloosters. Anno 2017 staan een heleboel van die gebouwen er leeg en vervallen bij. We zijn niet meer de kerkgangers van weleer en nieuwe roepingen zijn op één hand te tellen. Maar je moet helemaal niet religieus of kerkelijk zijn om de waarde van die prachtige gebouwen te zien, om te beseffen dat we er iets nieuws mee moeten doen zodat ze niet verdwijnen.

Neem nu de Sint-Godelieveabdij in Brugge. Al sinds de 17de eeuw staat dit slotklooster pal in het oude centrum van de stad. De laatste vijf kloosterzusters hebben de deuren in 2014 definitief achter zich toegetrokken en sindsdien staat het gebouw leeg. Voor gewone stervelingen bleven de poorten van het klooster eeuwenlang gesloten, binnen de muren speelden zich verhalen af waar wij geen weet van hebben. Maar dankzij Brugge Foundation zwaaien de deuren van de abdij deze zomer wagenwijd open en kan iedereen genieten van deze plek. Spring eens binnen in de prachtige boomgaard en tuin van Sint-Godelieve op 23 of 30 augustus, vanaf 11.30 uur. Volgens mij vindt Sint-Godelieve het helemaal goed dat er nu gezinnen komen kubben en picknicken op het gazon van haar klooster.