Boodschap op het strand

De Vlamingen kennis laten maken met het echte Amerika én dat vanop de fiets, dat is het doel van Wouter Deboot. Wekelijks vertelt Wouter hier over zijn belevenissen die komende week in ‘Iedereen Beroemd’ te zien zijn.

Het fietsen langs de westkust en het besef dat ik er bijna ben, zetten me aan het mijmeren over mijn Amerikaanse avonturen. Eens te meer ben ik gesterkt in mijn overtuiging: verhalen zijn alles, en alles bestaat uit verhalen. Net op het moment dat ik die gedachte parkeer en mijn tocht wil hervatten, zie ik iets verderop op het strand een vrouw met een grote wandelstok woorden in het zand kerven. ‘Great is God’s faithfulness’, zo weet ik de boodschap met enige moeite te ontcijferen.

Nancy, een grijsharige vrouw van 71, staat naast haar spreuk even te bekomen en licht haar tekst toe. “Ik ben een gelovig persoon. En ik ben er rotsvast van overtuigd dat God ons over moeilijke momenten heen kan helpen.”

Niks nieuws onder de zon. Amerikanen en hun geloof, dat is al weken dagelijkse prik. “Ik zie je kijken. Ik besef ook wel dat we hier soms fanatiek met onze religie bezig zijn, maar ik kan gewoon niet zonder. Ik heb borstkanker gehad, mijn twee knieën zijn vervangen en ik heb de moord op een van mijn beste vriendinnen moeten verwerken. Net op dat moment heeft God voor de juiste mensen om mij heen gezorgd.”

Terwijl onze gelukzalige gezichten vervagen in de avondgloed, overvalt ons een vakantiegevoel

Ik stel voor om even op de rotsen te gaan zitten en pols voorzichtig naar het verhaal achter Nancy’s vermoorde vriendin. “Wel, haar echtgenoot was een echte charmeur, maar geen goede man. Hij was in een aantal frauduleuze zaken verwikkeld. Mijn vriendin had daar helemaal geen weet van. Tot het op een bepaald moment zo escaleerde dat de waarheid wel aan het licht kwam. Op een bepaalde middag kreeg ik een telefoontje – de dag na Moederdag was het – om me te vertellen dat hij haar had vermoord. Hij heeft haar met een hamer doodgeslagen.”

Nancy kijkt me recht in de ogen. Ik lees op haar gezicht de verontwaardiging die ze nog altijd heeft. “Dat was iets vreselijks om mee te maken… Maar God heeft ons daardoorheen geholpen. Zoals ik al zei, hij heeft ons omringd met de juiste mensen.”

Nancy wil vergeten, maar slaagt daar niet in. Na vijftien jaar kruist haar vriendin nog dagelijks haar gedachten. “Gelukkig weet ik dat ze nu in de hemel is. Dat is wat me al die jaren overeind hield. Ooit zie ik haar dus terug. Haar man? Daar ben ik niet zo zeker van.”

Nancy proest het uit van het lachen. Haar filosofie bestaat erin het goede te kiezen en het kwade te accepteren. Wanneer ik samen met haar wegwandel, vraagt een spelende hond om aandacht. Terwijl Nancy het brave beest aait, zie ik dat de golven haar boodschap tot zich nemen. Nancy maalt er niet om. God weet zo ook wel dat ze zijn trouw groots vindt.

Diezelfde avond nog bereik ik gezapig peddelend Pacific City. Vlak voor zonsondergang. Steven en ik zitten op een stukje strand en wanen ons in een echt sprookjesdecor. Tussen de glinsteringen op de imposante oceaan puren een paar surfers hun laatste krachten uit hun strakke lijf. Achter ons zit een hippiekoppel in de laadbak van zijn pick-up een joint te roken. Terwijl onze gelukzalige gezichten vervagen in de avondgloed, overvalt ons een vakantiegevoel. Dit verhaal loopt op zijn einde, maar nu al verheugen we ons in het feit dat het eigenlijk nooit stopt.