Bijzondere beelden gedrenkt in zeewater

Surfers. Of ze nu op de golven dobberen of op de pier staan, de foto’s van Nick Verhaeghe zijn doordrenkt met zeewater. Letterlijk én figuurlijk, want de jonge fotograaf uit Duinbergen gebruikt het zilte sop en zeewier om zijn analoge filmpjes in te ontwikkelen. “Ik hou van imperfecties.”

Surfers. Of ze nu op de golven dobberen of op de pier staan, de foto’s van Nick Verhaeghe zijn doordrenkt met zeewater. Letterlijk en figuurlijk, want de jonge fotograaf uit Duinbergen gebruikt het zilte sop en zeewier om zijn analoge filmpjes in te ontwikkelen.

Nick Verhaeghe (25) mag dan ondertussen wel in Gent wonen, de zee blijft aan hem trekken. “Na mijn studies fotografie aan Narafi in Brussel heb ik mijn atelier in Gent gevestigd, maar ik wil graag terugkeren naar de kust. Het licht hier, de aanwezigheid van de zee…”, bekent hij terwijl hij van zijn koffie nipt in een woning in Duinbergen, zijn geboortedorp. “Terwijl de bewoonster met vakantie is mag ik haar woning gebruiken om mijn tentoonstellingen voor te bereiden. In ruil zorg ik met plezier voor de poes.”

En terwijl die in een zetel van het lentezonnetje geniet, toont Nick me enkele van zijn werken. “Ik ben momenteel bezig met de voorbereidingen van twee tentoonstellingen. Eentje bij Galerie Berko in Knokke, waar ik vorig jaar mijn debuut maakte. De andere is Surfing – The Cult of Cool, de grote surftentoonstelling in Cultuurcentrum Knokke-Heist.

Op die laatste expo toont Nick een reeks surffoto’s. Prachtige portretten van surfers wisselt hij af met actiebeelden en met stillevens vanop het strand. Al is stilleven een verkeerd gekozen woord: in de foto’s van Nick zit altijd beweging en daar heeft zijn werkwijze veel mee te maken. “Ik werk analoog, met fotofilmpjes die ik zelf ontwikkel. De filmpjes zijn meestal oude exemplaren die ik vind op rommelmarkten of bij mensen thuis. Ik reis er Europa voor rond. Die filmpjes zijn vaak jaren over datum, of zijn in minder goede omstandigheden bewaard geweest, waardoor ik vooraf nooit kan inschatten hoe de foto’s er zullen uitzien.”

Ik laat me leiden door het moment, door wat ik zie en wat er zich aandient

Bovendien volgt Nick het klassieke ontwikkelingsproces, maar gebruikt hij producten uit de natuur om zijn foto’s te ontwikkelen. “Uit gezondheids- en ecologische overwegingen wil ik zoveel mogelijk de chemische producten die nodig zijn vervangen door natuurlijke middelen. Zo heb ik zeewater en zeewier gebruikt om mijn surffoto’s in te ontwikkelen. Foto’s van de zee laten ontwikkelen door de zee, zo is de cirkel rond.”

Zeewater en zeewier gebruiken is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. De zoektocht naar de perfecte samenstelling duurde zowat een jaar. “Het is proberen en missen, en verder bouwen op die dingen waarvan je merkt dat ze werken. Denk niet dat ik een wonderkind op dat vlak ben, op mijn laatste examen chemie had ik 2 op 100. (lacht) Maar met logisch redeneren kom je al ver. Hoe ik het precies doe en welke stappen ik vervang, vertel ik natuurlijk niet. Dat is beroepsgeheim”, knipoogt Nick.

Al ontdekte hij gaandeweg wel dat er veel mogelijk is. “Op een gegeven ogenblik stond mijn formule zo op punt dat ik perfecte foto’s ontwikkelde, wat ook niet de bedoeling was. Ik hou van imperfecties. Ik heb mijn formule dus opnieuw wat moeten bijstellen.”

Ja, het deed soms pijn toen ik tijdens het fotograferen niet zelf kon surfen, zeker op momenten dat de golven goed waren

Die liefde voor imperfecties deelt hij trouwens met Jimmy Kets, huisfotograaf voor De Standaard en bekend voor zijn rauwe portretten. “Ik heb stage gelopen bij Jimmy en ontzettend veel van hem geleerd. Hij heeft mij echt leren werken. En daarmee bedoel ik niet dat ik daarvoor lui was of zo, wel dat hij mij geholpen om mijn eigen stijl te ontwikkelen én, nog belangrijker, me geleerd heeft hoe ik die stijl in elke foto tot zijn recht kan laten komen. Ik koester de herinnering aan de vele babbels die we gehad hebben in de auto, op weg naar opdrachten. Die hebben mij echt geholpen om mijn eigen stem als fotograaf te ontdekken en uit te diepen.”

Naast Jimmy Kets heeft Nick nog een resem andere helden. “Gert Jochems bijvoorbeeld. Nog zo’n fotograaf die rauwe maar hele mooie beelden maakt. Ik bewonder ook heel wat Japanse fotografen, zoals Nobuyoshi Araki. Die is vooral bekend van zijn foto’s van blote vrouwen (De Japanner maakte naam met zijn beelden van Kinbaku, een oude Japanse vrouw van bondage, red.), maar ik vind vooral zijn serie die hij maakte over de twee straatkinderen Satchin en Mabo prachtig. Maar ook oude schilders inspireren me. Mensen zoals Van Gogh, Picasso, Turner en Cézanne… Hoe zij elk een eigen stijl ontwikkelden, fascineert me. En natuurlijk mag ik Ensor niet vergeten. Hoe hij surrealisme en realisme combineert…”

Maar terug naar de zee en naar het surfen. Weinig sporten zijn zo mysterieus en fascinerend. De passie voor de zee, het wachten op de perfecte golf, de high na een goede ride… Nick vat het allemaal in zijn beelden. “Ik heb zelf ook altijd gesurfd. Het is, naast fotografie, mijn grote passie. En ja, het deed soms pijn toen ik tijdens het fotograferen niet zelf kon surfen, zeker op momenten dat de golven goed waren, maar uiteindelijk won mijn liefde voor de fotografie. Misschien ook wel omdat ik besef dat die gasten die wel in ‘t water lagen veel beter zijn dan ik.”

En als surfer kent Nick natuurlijk alle secret spots langs onze kust. “Ik heb nooit vooraf afgesproken met de surfers, ik ging gewoon ter plaatse en liet me leiden door wat ik zag en door wat er zich aandiende. Zo krijg je ook de krachtigste beelden. De blik van een surfer die net een fantastische ride heeft gemaakt kan je niet faken.”

Ondertussen is Nick al weer met andere projecten bezig. Deze zomer wil hij langs de Normandische kust stappen, en die foto’s ontwikkelen met duindoornbesjes, de feloranje vruchtjes die je aan struiken in de duinen vindt. En ook met panorama’s wil hij iets doen. “Daar wil ik nog niet te veel over verklappen, maar ik denk wel dat het fantastisch kan worden.” En zijn ultiem droomproject? Hij lacht en zwijgt. “Ik denk dat dat langskomt op het ogenblik dat je ermee bezig bent.”

Tot dan kan je genieten van de surffoto’s van Nick op de expo Surfing – The Cult of Cool.